خدایا رحمت خود را به من ده دریدی پیرهن، تو پیرهن ده مرا صفرای تو سرگشته کرده‌ست ز لطف خود مرا صفراشکن ده اگر عالم به غم خوردن به پای است مده غم را به من با بوالحزن ده خدایا عمر نوح و عمر لقمان و صد چندان بدان خوب ختن ده سهیل روی تو اندر یمن تافت مرا راهی به سوی آن یمن ده مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۳۴۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4971