امشب که به سر شراب داری مشکن دل ما که تاب داری تقصیر نکرده در هلاکم با غمزه چرا عتاب داری آشوب قیامتش غباریست این فتنه که در رکاب داری در دعوی فتنه گاه مستی صد عربده با شراب داری گر لذت ناوک تو این است وز خون ملک ثواب داری داری به دلم نگاه گرمی گویا هوس کباب داری در سینهٔ گرم هر که بینم آتشکدهٔ خراب داری عرفی دل خود به باد دادی گر غم طلبد، جواب داری؟ عرفی شیرازی : غزلها : غزلها : غزل شمارهٔ ۵۶۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/48713