در نو بهار باده ننوشد کسی چرا می در پیاله زهد فروشد کسی چرا مرغان چنین به شوق و بهاران چنین به ذوق همراه بلبلان نخروشد کسی چرا سر رشته ی معامله در دست قسمت است با دشمنان به مهر بجوشد کسی چرا صد دشمنم به خون به حل و تشنه دوست هم این بی خمار باده ننوشد کسی چرا چون دمبدم عنایت توفیق ممکن است در تنگنای نزع نکوشد کسی چرا هم دوستی است عرفی و هم رفع دشمنی عیب غنیم دوست بپوشد کسی چرا عرفی شیرازی : غزلها : غزل شمارهٔ ۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/42814