کوه نیم، سنگ نیم، چون که گدازان نشوم؟ دیدم جمعیت تو، چون که پریشان نشوم؟ کوه ز کوهی برود، سنگ ز سنگی بشود پس من اگر آدمی ام، کمتر از ایشان نشوم آهن پولاد و حجر، در کف تو موم شود من که همه موم توام، چون که بدین سان نشوم؟ مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۴۰۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4025