بس شب که به روز بردم، ای شمع طراز باشد که شبی روز کنم با تو به راز شد بیشب زلف و روز رخسار تو باز روزم چو شب زلف تو تاریک و دراز اوحدی مراغهای : دیوان اشعار : رباعیات : رباعی شمارهٔ ۱۰۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/29373