خوش آن نیاز که رفع حیا تواند کرد نگاه را به نگاه آشنا تواند کرد خوش آن نگاه که در آشنایی اول شروع در سخن مدعا تواند کرد خوش آن غرور که وام دو صد جواب سلام به یک کرشمهٔ ابرو ادا تواند کرد خوش آن ادا که هزاران هزار وعده ناز به نیم جنبش مژگان روا تواند کرد خوش آن فریب که در عین تیغ راندنها علاج دعوی صد خونبها تواند کرد خوش است طرز اداهای خاص با وحشی خوش آن که پیروی طرز ما تواند کرد وحشی بافقی : گزیده اشعار : غزلیات : غزل ۱۲۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/13289