چه شور بود؟ که عشقت به من کرامت کرد که نارسیده قیامت دلم قیامت کرد حدیث من که ز مجموعه وفای تو خواند؟ که نه به خون دل و دیده اش علامت کرد به کعبه دل من عاشقان نماز آرند که قبله شد صنم و برهمن امامت کرد به هر که نماز کنم صدهزار سجده شکر که در دیار تو دل نیت اقامت کرد قضای کفر ادا می کنم که بر من عشق نماز و طاعت صدساله را غرامت کرد نثار دیده تصدق دهم که بخت جوان به کوی زهد و ریا نوبر ندامت کرد مزاج عشق «نظیری » حریص و سودایی است درین معامله نتوان تو را ملامت کرد نظیری نیشابوری : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۶۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/123098