در درد فراق یک زمان نغنودم وز حادثه چرخ دمی ناسودم آن نور دو دیده ام تلف شد ناگاه از دیده شد و ز دیده خون پالودم جهان ملک خاتون : دیوان اشعار : در مرثیهٔ فرزند دلبند سلطان بخت طاب ثراها : شمارهٔ ۲۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/114251