بگذاشتم چو مهر نشانی ز دود دل گردون مثال طاق روانی ز دود دل پرهیز کز حقیقت خود کرده ام روان مانند شعله روح روانی ز دود دل با صد هزار تعبیه اش نقش بسته ام چون آسمان شکسته کمانی ز دود دل تا در هوای قامت او سوخت سرکشید در باغ سینه سرو روانی ز دود دل دایم ز آه، سینهٔ عشاق روشن است هرگز ندیده ایم زیانی ز دود دل هرگز نسوخت خاطر یاران به حال ما کردیم بی حساب بیانی ز دود دل داریم همچو لاله سعیدا در این چمن از چشم زخم داغ نهانی ز دود دل سعیدا : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۴۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/107739