تو در چمن چو نباشی گل و سمن چکنم کجا برم گل و نظاره چمن چکنم گل آتشی است پی سوز عاشقان بیتو منش بدامن و در جیب پیرهن چکنم ز گشت باغ بیاران گرم شکیبد دل دمی که هرکس و یاری شوند من چکنم گرفتم آنکه فریب دل از جدایی تو ز بوی گل بتوان داد خویشتن چکنم شکایتی که مرا از تو است چون اهلی بیک زبان چه بگویم بیک سخن چکنم اهلی شیرازی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۰۶۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/104226