ز بسکه رخنه ز تیر تو در درون دارم دلی چو خانه زنبور پر ز خون دارم چو لاله ظاهر و باطن در آتش است مرا که داغ هم ز درون و هم از برون دارم مرا حلال چو فرهاد لعل شیرین است که دست در کمر کوه بیستون دارم ز عقل نیست بزنجیر زلف یار طمع مرا چکار بزلفت مگر جنون دارم به سر همیشه دوانم چو چرخ از مهرت کجا قرار و تحمل کجا سکون دارم مگو که از نفس گرم اهلی ام در تاب تو خود بگوی که آنش نهفته چون دارم اهلی شیرازی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۹۷۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/104140