سهی سروی که رفتارش ز دل خوناب می ریزد ز هر نقش قدم رنگ گل مهتاب می ریزد دل هر کس که بگدازد ز سوز نالهٔ بلبل به جای اشک از مژگان گلاب ناب می ریزد شب بیداد هجرانت ز بس بر خویش می پیچم ز دل تا دید اشکم رنگ صد گرداب می ریزد شود گر روبرو با شعلهٔ رخسار او یکره زکف مشاطه را آیینه همچون آب می ریزد جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۹۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102378