کنم از لیله‌القدرت بیانی که دور از وقت و قدر خود نمانی بود از بهر سالک لیله‌القدر تجلی خاصش از حق شد چه درصدر شناسد سالک از وی قدر خود را بخود بیند هلال و بدر خود را بیابد رتبت خود را که منسوب بنسبت تا چه حد باشد بمحبوب خود آنوقت ابتدای وصل سالک بسوی عین جمع است و مبارک شناسد قدر خود را سالک اینجا بنفس منظلم شد مالک اینجا به است این دم ز صد سال و هزارت که یابی قدر عمر از صول یارت در این شب شد هلال رهروان بدر از آن تعبیر شد بر لیله‌القدر صفی علیشاه : بحرالحقایق : بخش ۳۷۴ - لیله القدر گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/139220