هزار شکر که هرچند خامه فرسودم دهان به مدح و به ذم کسی نیالودم مرا نبود طمع خلق را کرم زین رو من از معاملهٔ هجو و مدح آسودم به هیچ قیمت نفروختم جواهر خویش به کس برای صلت هیچ مدح نسرودم خلاف آنکه به اَندُه زید ز طالع بد من از مساعدت بخت خویش خوشنودم صغیر اصفهانی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ۴۵ - قطعه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/135952