می کنم اظهار غم ساقی شرابم می دهد بی توقف هر چه می گویم جوابم می دهد چون بیفشاند ثمر تحریک می یابد درخت چون نریزم اشک دوران اضطرابم می دهد من بخود سرگشته عالم نیم دوران چرخ رشته کرده مرا از ضعف تابم می دهد چون تو در هر تیر پیکانی ندارد چرخ دون می زند صد تیر تا یک قطره آبم می دهد گر ننوشم باده گلگون ملالم می کشد ور بنوشم طعنه زاهد عذابم می دهد گاه رندم گاه زاهد وه نمی دانم چرا انقلاب چرخ چندین انقلابم می دهد در ضیافت خانه دوران فضولی شاکرم دیده پر خون شرابم دل کبابم می دهد فضولی : دیوان اشعار فارسی : غزلیات : شمارهٔ ۱۸۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/116892