مه ما هست چارده ساله شد از او شیخ و شاب در ناله آسمانسوخت ز آتش خورشید هست در منقل جهان ناله دل ز خال وصال او برداشت محنت و درد عشق را ژاله تا رسیدم بوصل آن مه دوش بود خورشید و چرخ در ناله کوهیا در سرای آن گل روی آمد از سنگ و خاک او لاله کوهی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۰۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/130811