من هلاک از هجر و آنمه دلستان دیگران زنده بودن کی توان ممکن به جان دیگران حال خود را کی بود خود عرضه دارم زانکه هست اعتمادم بیش بر شرح و بیان دیگران باشدم صد گونه تهمت وه که رنجورند خلق از زبان خویشتن من از زبان دیگران آزمون دیگران را تیغ بیدادم زنی دیگر سوزی ز بهر امتحان دیگران دیگران مقبول و من مردود کز قسم ازل محنت آمد زان من عشرت ازان دیگران دیگران را وصل و من جویای قد و عارضش عشق سرو و گلم از بوستان دیگران کام جان یابد ز وصلت دیگران فانی نکوست گر برون آئی پی قتل از میان دیگران امیرعلیشیر نوایی : دیوان اشعار فارسی : غزلیات : شمارهٔ ۲۵۵ - در طور مخدوم گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/120280