سیل ویرانی ز کنج خانه ی ما می برد برق فیض خرمن از یک دانه ی ما می برد همچو شمع ما گلی از هیچ گلشن برنخاست مرغ گلشن رشک بر پروانه ی ما می برد فیض طبع روشن ما بین، که سوی بزم خویش هر سحر خورشید شمع از خانه ی ما می برد ناله ی بلبل به طرز ناله ی ما آشناست گویی او هم باده از میخانه ما می برد شرح درد ما برد آرام از دل ها سلیم کی کسی را خواب از افسانه ی ما می برد سلیم تهرانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۹۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/101158