سوزنیم، مرد گرانمایه . . . ر پیر سبکروح گرانسایه . . . ر با همه خلق از ره خوش صحبتی خوش خوی و سازنده و با خایه . . . ر باشد پیرایه پیران خرد باز منم پیری پیرایه . . . ر طفل بدم، دایه ببر در کشید پر شد هر دو بغل دایه . . . ر ماده نهادند بگهواره در زانکه نگنجید در او مایه . . . ر شش بچه گریان در هفت سال سود همیدادم و سر مایه . . . ر راست خوهی هیچ خر دیزه را نیست بدین منزات و پایه . . . ر دی ز در بام برای مزاح عرضه زدم بر زن همسایه . . . ر مانچه اندودن . . . س را بدوغ خواست ز من عاریه ایرایه . . . ر قلعه گورنگ بگیرم چو آک دارم چون گر زبرین قایه . . . ر رأی بر آنست که بیرون زنم گردن این بدرگ خود رایه . . . ر سوزنی سمرقندی : دیوان اشعار : هزلیات : غزلیات : شمارهٔ ۱۳ - رای بر آنست که بیرون زنم گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/132379