ریزم از بس خون زچشم اندرکنار لاله زاری سازم اندر هر کنار شدکنارم چشمه ساری زاشک چشم تا زمن بگرفت آن دلبر کنار از پی وصل نگاری سیمتن رخ چو زردارم پر ازگوهر کنار من دگر آسوده دل خواهم نشست با دلم آید نگارم گر کنار شانه کش بر زلف مشکین تا همی پرکنم از مشک واز عنبر کنار زاهدا با ما نشین پیمانه کش خرقه وسجاده را نه برکنار دولت عشقم بلنداقبال کرد ریخت از اشکم بسکه لؤلؤ درکنار بلند اقبال : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۲۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/131169