دلم چو لاله در اطراف باغ می رقصد جنون ز بوی گلم در دماغ می رقصد اصول دایره ی روزگار خارج نیست به مجلسی که چو مستان ایاغ می رقصد ز شیونی که کنم، بخت من چه غم دارد چو عندلیب کند ناله، زاغ می رقصد چراغ دیده ازو گشت روشن و از ذوق مژه به دیده چو دود چراغ می رقصد سماع من بود از اضطراب عشق سلیم سپند آتش، کی از فراغ می رقصد سلیم تهرانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۶۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/101229