خرم دلی که کشته تیغ جفای توست خرم تر آن که زنده مهر و وفای توست اینک دلی شکسته و جانی گداخته، از ما اگر قبول کنی، از برای توست دل را که بر هوای بزرگی و فرّ و جاه پرداختم ز غیر، که این خانه جای توست حور و قصور و جنت و تسنیم و سلسبیل در نزد عارفان، همه عکس بقای توست وصف شمایل تو نیارم نوشت و خواند آنجا که انتهاست، همان ابتدای توست افسر کرمانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۵۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/126726