بهار و باده و روی نگار خوش باشد نوای بلبل و بانگ هزار خوش باشد نگار موی میان در کنار، وقت صبوح کنار سبزه، میان بهار خوش باشد شراب در سر و مطرب حریف و ساقی مست نگار در بر و گل در کنار خوش باشد بهار خرم و جام شراب و نغمه ی چنگ چگونه بی رخ آن غمگسار خوش باشد هر آن کسی که چو من بلبل گلی گردد اگر خورد ز غمش زخم خار خوش باشد ز مشک بر ورق روی همچو برگ گلش محقق است که خط غبار خوش باشد میان مجلس اغیار و گفتگوی رقیب اگر کرشمه کند چشم یار خوش باشد به مجلسی که کشم جام زهر چون حیدر ز دست او چو می خوشگوار خوش باشد جفا و جور کش ای ناتوان که بر بنده جفا و جور خداوندگار خوش باشد حیدر شیرازی : دیوان مونس الارواح : غزلیات : شمارهٔ ۵۰ - بهاریات گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/110182