از چه رو دارد شب زلفت به تاریکی سری؟ ای که از مهتاب حسنت می شود روشن چراغ عاشقی بیش از جوانی کرد در پیری دلم می دهد طغیان آتش دردم رفتن چراغ طغرای مشهدی : گزیدهٔ اشعار : ابیات برگزیده از غزلیات : شمارهٔ ۴۶۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/137020