از عقده های زلف بتان شانه نگذرد این مرغ تنگ چشم ز یک دانه نگذرد! گر شمع بگذرد ز سر خنده، عیب نیست باید زگریه های غریبانه نگذرد فرمان شمع کآمده از شعله سر به مهر جز بر قلمرو پر پروانه نگذرد طغرای مشهدی : گزیدهٔ اشعار : ابیات برگزیده از غزلیات : شمارهٔ ۳۸۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/136942