<mark class="format"> و من وصية له عليه‌السلام لعبد الله بن العباس لما بعثه للاحتجاج على الخوارج </mark> 77 و از وصيت آن حضرت است به عبد اللّه پسر عباس چون او را براى گفتگوى با خوارج فرستاد لاَ تُخَاصِمْهُمْ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّ اَلْقُرْآنَ حَمَّالٌ ذُو وُجُوهٍ تَقُولُ وَ يَقُولُونَ وَ لَكِنْ حَاجِجْهُمْ بِالسُّنَّةِ فَإِنَّهُمْ لَنْ يَجِدُوا عَنْهَا مَحِيصاً به قرآن بر آنان حجت مياور، كه قرآن تاب معنيهاى گونه گون دارد. تو چيزى از آيه‌اى مى‌گويى، و خصم تو چيزى از آيۀ ديگر ليكن به سنت با آنان گفتگو كن، كه ايشان را راهى نبود جز پذيرفتن آن نهج البلاغه : نامه ها : سفارش به عبد الله بن عباس در بیان روش مناظره با خوارج گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/100001319