@zhuanchannel
این روزها انقدر پیام های عجیب و غریب روی موبایلهامون دریافت میکنیم که خیلی نمیشه بهشون اعتماد کرد. اما گاهی ذهن و فکرمون رو درگیر خودش میکنه...
پیغام امده:
"احتمال اینکه ما در کیهان تنها باشیم 1 بر شصت میلیارد است. دانشمندان تخمین می‌زنند در کهکشان ما 300 هزار تمدن هوشمند وجود دارد و 20 درصد از ستاره‌ها داراى سیاراتى حیات‌پذیر اند!"
فکر کنین اگه میشناختیمشون یا قرار بود باهاشون ارتباط برقرار کنیم... برای رفتن به سیارهی آلفا باید دو تا سفینه عوض میکردیم. یا مثلا سیارهی بتا انقدر کوچک بود که بوی غذاش سیاره کناری ها رو روانی میکرد. یا شاید سیارهی تتا از زمینی ها خوشش نمیومد و دلش نمیخواست باهامون رفت و آمد کنه و حتی بدتر از اون میخواست وارد فاز جنگ بشه... اون موقع بود که افراد کره زمین با هم متحد میشدن. فکر کن... دیگه مهم نبود تو ژاپنی هستی یا روس، ایرانی یا آفریقایی، آمریکایی یا...
شبیه فیلم های تخیلیه اما ظاهرا باید کم کم باور کرد که کل هستی تنها برای هفت میلیارد انسان به وجود نیومده. پس اگه یکدفعه احساس کردین که یه سفینه اومده روی زمین و یا یه موجود فضایی اطرافتون دیدین، خیلی کول برخورد کنید و اصلا تعجب نکنین. حتی میتونین به یه قهوه با یه تکه کیک شکلاتی بزرگ دعوتش کنین و یادتون بیاد که ما در کیهان تنها نیستیم...
#دلارام
این روزها انقدر پیام های عجیب و غریب روی موبایلهامون دریافت میکنیم که خیلی نمیشه بهشون اعتماد کرد. اما گاهی ذهن و فکرمون رو درگیر خودش میکنه...
پیغام امده:
"احتمال اینکه ما در کیهان تنها باشیم 1 بر شصت میلیارد است. دانشمندان تخمین می‌زنند در کهکشان ما 300 هزار تمدن هوشمند وجود دارد و 20 درصد از ستاره‌ها داراى سیاراتى حیات‌پذیر اند!"
فکر کنین اگه میشناختیمشون یا قرار بود باهاشون ارتباط برقرار کنیم... برای رفتن به سیارهی آلفا باید دو تا سفینه عوض میکردیم. یا مثلا سیارهی بتا انقدر کوچک بود که بوی غذاش سیاره کناری ها رو روانی میکرد. یا شاید سیارهی تتا از زمینی ها خوشش نمیومد و دلش نمیخواست باهامون رفت و آمد کنه و حتی بدتر از اون میخواست وارد فاز جنگ بشه... اون موقع بود که افراد کره زمین با هم متحد میشدن. فکر کن... دیگه مهم نبود تو ژاپنی هستی یا روس، ایرانی یا آفریقایی، آمریکایی یا...
شبیه فیلم های تخیلیه اما ظاهرا باید کم کم باور کرد که کل هستی تنها برای هفت میلیارد انسان به وجود نیومده. پس اگه یکدفعه احساس کردین که یه سفینه اومده روی زمین و یا یه موجود فضایی اطرافتون دیدین، خیلی کول برخورد کنید و اصلا تعجب نکنین. حتی میتونین به یه قهوه با یه تکه کیک شکلاتی بزرگ دعوتش کنین و یادتون بیاد که ما در کیهان تنها نیستیم...
#دلارام
@zhuanchannel
گاهی اوقات زندگی شوخ‌طبعی ظالمانه ای دارد، و چیزی را که همیشه دنبال اش بوده‌اید در بدترین زمان ممکن به شما می دهد.
- لیزا کلایپس
گاهی اوقات زندگی شوخ‌طبعی ظالمانه ای دارد، و چیزی را که همیشه دنبال اش بوده‌اید در بدترین زمان ممکن به شما می دهد.
- لیزا کلایپس
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
پیش بینی رشد ده اقتصاد بزرگ دنیا تا سال ۲۰۳۰
@Zhuanchannel
@Zhuanchannel
"کارگاه شخصیت و اختلالات شخصیت"
مدرس:دکترسرگلزایی
زمان: ۲۴،۲۳و۳۰دی
پنجشنبه ساعت ۱۵ تا ۲۰جمعه ۹ تا ۱۴
نام خود و عنوان را به ۰۹۱۲۲۶۲۳۰۲۹ (آقای محمدی) پیامک نمایید.
@asreandishe_org
مدرس:دکترسرگلزایی
زمان: ۲۴،۲۳و۳۰دی
پنجشنبه ساعت ۱۵ تا ۲۰جمعه ۹ تا ۱۴
نام خود و عنوان را به ۰۹۱۲۲۶۲۳۰۲۹ (آقای محمدی) پیامک نمایید.
@asreandishe_org
@zhuanchannel
به نظر من برای بعضی غذاها می شود شعر گفت. نه از این شعرهای الکی پلکی ها... نه... یک شعر درست و درمان. چیزی در حد و اندازه های شاهکار حماسی آقا فردوسی... همچین استخوان دار. می شود صحنه نبرد را گرفت وسط میز نهار و یک طرف قوم پلو و طرف دیگر خورشت قرمه سبزی... واااای که چه رزمی شود اندر بشقاب و پلو و خورشت و روغن سبز سرازیر و معده ای پُر تا پیچ مری!
یا برای بعضی غذاها می شود مُرد حتی... شما فرض کن لوبیا پلو... قرمزززز، با لوبیا های یک اندازه، گوشت های تکه ای و عطر زعفران... شما تصور کن باقالی پلو... سبزززز، پر شوید، پر باقالی، با ماهیچه و آبِ گوشتی به غایت غلیظ...
خلاصه که اگه تاریخ دست من بود، تمدن بشر رو به قبل از کشف پخت غذا و بعد از اون تقسیم میکردم... لعنت به هرچی کالری و اضافه وزنه.
#دلارام
به نظر من برای بعضی غذاها می شود شعر گفت. نه از این شعرهای الکی پلکی ها... نه... یک شعر درست و درمان. چیزی در حد و اندازه های شاهکار حماسی آقا فردوسی... همچین استخوان دار. می شود صحنه نبرد را گرفت وسط میز نهار و یک طرف قوم پلو و طرف دیگر خورشت قرمه سبزی... واااای که چه رزمی شود اندر بشقاب و پلو و خورشت و روغن سبز سرازیر و معده ای پُر تا پیچ مری!
یا برای بعضی غذاها می شود مُرد حتی... شما فرض کن لوبیا پلو... قرمزززز، با لوبیا های یک اندازه، گوشت های تکه ای و عطر زعفران... شما تصور کن باقالی پلو... سبزززز، پر شوید، پر باقالی، با ماهیچه و آبِ گوشتی به غایت غلیظ...
خلاصه که اگه تاریخ دست من بود، تمدن بشر رو به قبل از کشف پخت غذا و بعد از اون تقسیم میکردم... لعنت به هرچی کالری و اضافه وزنه.
#دلارام
محققان تعدادي موش هاي صحرايي كه بعضي از آنها مي توانند 80 ساعت مداوم شنا كنند را آماده كردند و قبل از اينكه آنها را در آب بياندازند با كلك، اين باور غلط را ،در موش ها به وجود آوردند كه آنها گير افتاده اند.
خيلي از موش ها تنها پس از چند دقيقه بعد از شنا كردن غرق شدند. نه براي اينكه نمي توانستند شنا كنند، بلكه چون فكر مي كردند گير كرده اند، نااميد شده و دست از شنا كردن برداشتند و غرق شدند.
وقتي همه چيز به آن طور كه مي خواهيم پيش مي رود ما هم با حداكثر توان مان تلاش مي كنيم. اما بعد از اينكه سر و كله مشكلات بزرگ و كوچك پيدا مي شود نااميد شده و دست از تلاش كردن بر مي داريم،
با وجود اينكه توان انجام آن را داريم.
#روانشناسی
خيلي از موش ها تنها پس از چند دقيقه بعد از شنا كردن غرق شدند. نه براي اينكه نمي توانستند شنا كنند، بلكه چون فكر مي كردند گير كرده اند، نااميد شده و دست از شنا كردن برداشتند و غرق شدند.
وقتي همه چيز به آن طور كه مي خواهيم پيش مي رود ما هم با حداكثر توان مان تلاش مي كنيم. اما بعد از اينكه سر و كله مشكلات بزرگ و كوچك پيدا مي شود نااميد شده و دست از تلاش كردن بر مي داريم،
با وجود اينكه توان انجام آن را داريم.
#روانشناسی
@zhuanchannel
هرگز پُلی را که از روی آن عبور می کنی، خراب نکن، حتی اگر دیگر مسیرت به آنجا نمی خورد
در زندگی از اینکه چقدر مجبور می شوی باز هم از روی یک پل قدیمی عبور کنی، متعجبت خواهد کرد
#جکسون_براون
هرگز پُلی را که از روی آن عبور می کنی، خراب نکن، حتی اگر دیگر مسیرت به آنجا نمی خورد
در زندگی از اینکه چقدر مجبور می شوی باز هم از روی یک پل قدیمی عبور کنی، متعجبت خواهد کرد
#جکسون_براون
@zhuanchannel
اختلاف ها و مشکلات دقیقا از اونجایی شروع میشه که توقع داریم همه مثه ما فکر کنن ...!
دوست داریم آدما اونطوری باشن که ما میخواییم !
همیشه مطابق میل ما رفتار کنن
همیشه تاییدمون کنن؛همیشه بگن آره حق با شماست !
کسی که نظرش مثه ما نباشه رو "احمق" خطاب میکنیم ...!
برای تفکر و عقیده ی هم ذره ای احترام قائل نیستیم .
فقط ادعا داریم .
فقط شعار میدیم ؛
باد میندازیم تو غبغبمونو با یه چهره ی روشنفکرانه میگیم که آره به سلیقه ها باید
احترام گذاشت .
منتهی به سلیقه ای احترام میذاریم که مثه ما باشه !
عجب موجودات خودخواه و نچسبی شدیم.
علی نیکنام راد
اختلاف ها و مشکلات دقیقا از اونجایی شروع میشه که توقع داریم همه مثه ما فکر کنن ...!
دوست داریم آدما اونطوری باشن که ما میخواییم !
همیشه مطابق میل ما رفتار کنن
همیشه تاییدمون کنن؛همیشه بگن آره حق با شماست !
کسی که نظرش مثه ما نباشه رو "احمق" خطاب میکنیم ...!
برای تفکر و عقیده ی هم ذره ای احترام قائل نیستیم .
فقط ادعا داریم .
فقط شعار میدیم ؛
باد میندازیم تو غبغبمونو با یه چهره ی روشنفکرانه میگیم که آره به سلیقه ها باید
احترام گذاشت .
منتهی به سلیقه ای احترام میذاریم که مثه ما باشه !
عجب موجودات خودخواه و نچسبی شدیم.
علی نیکنام راد
@zhuanchannel
این روزها به بی علاقگی هایم می رسم.به چیزهایی که دوست ندارم.کتاب هایی که متنفرم از خواندنشان.به آهنگ هایی که لای فولدرها خاک خورده اند و فکر می کردم هرگز بهشان گوش نخواهم داد.
این روزها دست زده ام به خودکشی علاقه مندی هایم.چیزی را با چیزی ست نمی کنم.رنگ لاک ناخن هایم ریخته است و همین طوری زیباترند از نظرم.فیلم های ترسناک می بینم و سیستم عامل تبلتم را با نسخه ی بالاتر اندروید که چیز خیلی خیلی مزخرفی است آپگرید کرده ام تا جایی که از کیت کت متنفر شده ام.شکلاتش منظورم است.
دکمه ی اسکرین شاتش یک جایی گم و گور شده است و عکس هایم کراپ نمی شوند دیگر.این روزها از بوی بد میوه های گندیده و گوشت و مرغ مانده ایراد نمی گیرم و از جلوی ماهی فروشی که رد می شوم دماغم را چین نمی دهم.این روزها به افتضاح ترین شکل ممکن بی خواب شده ام.این روزها توی هر لیوانی که دستم برسد چای می خورم حتی همان ماگ بی کیفیت و بی ریختی که از بس توی ماشین ظرفشویی گذاشتیمش رنگش جا به جا رفته است و قبل ترها سر ریختن یا نریختن چای توی آن برای من دعوا داشتیم.
دیگر فرقی نمی کند چقدر انگور بخورم تا حساسیت ام دمار از روزگار گلو و بینی و چشم هایم دربیاورد و فرقی نمی کند کمک راننده چقدر صندلی اش را عقب داده باشد تا من راحت نتوانم سرجایم لم بدهم آن پشت و تکیه بدهم به پشتی صندلی و از شیشه ی عقب عبور تیرهای چراغ برق اتوبان ها را نگاه کنم.
این روزها داستان تایپ شده ام را روزی هزار بار می خوانم و می خوانم و نمی فرستمش برای آن مجله ای که جایزه ی نفر اولش 7 ملیون تومان ناقابل است چون چیزی کم دارد از نظرم،چون اینطوری بهتر است شاید،این روزها درس می خوانم تا برای خودم کسی بشوم ،جزوه هایم را ریخته ام وسط و دست و لباسم رنگ ماژیک های لایت زرد فسفری ام شده است .زیر جمله های مهم خط می کشم غافل از این که چیزی برایم مهم نیست حتی جمله ها.این روزها نوشابه می خورم تا پوکی استخوان بگیرم.برایم نه روغن پالم توی شیرها مهم است،نه سنگدان مرغ توی سوسیس و کالباس و نه میوه های غیرارگانیک بی مزه .
یکی از همین روزها ناهار می رویم یکی از این جگرکی های کثیف
می نشینیم یک دل سیر دل و جگر می خوریم و بعد بالا می آورم و سه هفته به حال مرگ می افتم و باز هم راضی ام.حتی حس بد آمپول بی حسی دندانپزشکی دارد برایم کم رنگ می شود.هنوز زنده ام با همه ی این آت و آشغال های زندگی.این روزها یک چیزی ام می شود.یک چیز بد حتی.اما بد و خوبش فرقی نمی کند.چون می گذرد.مقایسه ی این روزها با روزهایی که خوب می گذشت من را به هیچ چیزی نمی رساند.
همه چیز همان جور می گذرد که باید.نظر تو را نمی پرسد.
حتی اگر صد سال هم از خانه ات بیرون نیایی و با گوشه ی دنج اتاقت سر کنی چیزی را آن بیرون از دست نداده ای.
#زهرا_کمالی
این روزها به بی علاقگی هایم می رسم.به چیزهایی که دوست ندارم.کتاب هایی که متنفرم از خواندنشان.به آهنگ هایی که لای فولدرها خاک خورده اند و فکر می کردم هرگز بهشان گوش نخواهم داد.
این روزها دست زده ام به خودکشی علاقه مندی هایم.چیزی را با چیزی ست نمی کنم.رنگ لاک ناخن هایم ریخته است و همین طوری زیباترند از نظرم.فیلم های ترسناک می بینم و سیستم عامل تبلتم را با نسخه ی بالاتر اندروید که چیز خیلی خیلی مزخرفی است آپگرید کرده ام تا جایی که از کیت کت متنفر شده ام.شکلاتش منظورم است.
دکمه ی اسکرین شاتش یک جایی گم و گور شده است و عکس هایم کراپ نمی شوند دیگر.این روزها از بوی بد میوه های گندیده و گوشت و مرغ مانده ایراد نمی گیرم و از جلوی ماهی فروشی که رد می شوم دماغم را چین نمی دهم.این روزها به افتضاح ترین شکل ممکن بی خواب شده ام.این روزها توی هر لیوانی که دستم برسد چای می خورم حتی همان ماگ بی کیفیت و بی ریختی که از بس توی ماشین ظرفشویی گذاشتیمش رنگش جا به جا رفته است و قبل ترها سر ریختن یا نریختن چای توی آن برای من دعوا داشتیم.
دیگر فرقی نمی کند چقدر انگور بخورم تا حساسیت ام دمار از روزگار گلو و بینی و چشم هایم دربیاورد و فرقی نمی کند کمک راننده چقدر صندلی اش را عقب داده باشد تا من راحت نتوانم سرجایم لم بدهم آن پشت و تکیه بدهم به پشتی صندلی و از شیشه ی عقب عبور تیرهای چراغ برق اتوبان ها را نگاه کنم.
این روزها داستان تایپ شده ام را روزی هزار بار می خوانم و می خوانم و نمی فرستمش برای آن مجله ای که جایزه ی نفر اولش 7 ملیون تومان ناقابل است چون چیزی کم دارد از نظرم،چون اینطوری بهتر است شاید،این روزها درس می خوانم تا برای خودم کسی بشوم ،جزوه هایم را ریخته ام وسط و دست و لباسم رنگ ماژیک های لایت زرد فسفری ام شده است .زیر جمله های مهم خط می کشم غافل از این که چیزی برایم مهم نیست حتی جمله ها.این روزها نوشابه می خورم تا پوکی استخوان بگیرم.برایم نه روغن پالم توی شیرها مهم است،نه سنگدان مرغ توی سوسیس و کالباس و نه میوه های غیرارگانیک بی مزه .
یکی از همین روزها ناهار می رویم یکی از این جگرکی های کثیف
می نشینیم یک دل سیر دل و جگر می خوریم و بعد بالا می آورم و سه هفته به حال مرگ می افتم و باز هم راضی ام.حتی حس بد آمپول بی حسی دندانپزشکی دارد برایم کم رنگ می شود.هنوز زنده ام با همه ی این آت و آشغال های زندگی.این روزها یک چیزی ام می شود.یک چیز بد حتی.اما بد و خوبش فرقی نمی کند.چون می گذرد.مقایسه ی این روزها با روزهایی که خوب می گذشت من را به هیچ چیزی نمی رساند.
همه چیز همان جور می گذرد که باید.نظر تو را نمی پرسد.
حتی اگر صد سال هم از خانه ات بیرون نیایی و با گوشه ی دنج اتاقت سر کنی چیزی را آن بیرون از دست نداده ای.
#زهرا_کمالی