چراغهای ناتمام - مصطفی سلطانی
از اسم بی مسمای فیلم که بگذریم؛ با فیلمی مواجهیم که قصد خوب حرف زدن دارد اما توانش را ندارد. مثل کودکی که تازه به حرف آمده و باید برای گفتن هر کلمه ای زور بزند. چراغهای ناتمام بیشتر شبیه کارتون های تخیلی است ونسبت به گره و گره گشایی و ایجاد درام، کودکانه، ساده و بدون ایجاد کنش، واکنش، مانع و ... رفتار می کند. مثلا همسر نویسنده برای پیدا کردن زنی که عکسش از زمان جنگ در میان اسناد و مدارک است؛ بجای تماس با بنیاد شهید، سپاه، ارتش و ... به عکاسی زنگ می زند و در سکانس بعد می بینیم که سوژه مورد نظر را پیدا کرده است. یعنی عکاسی ها ۳۰ سال قبل آدرس و تلفن مشتری هایشان را می گرفتند و تا الآن نگه می داشتند؟! بطور کلی فیلم، نشانه شناسی خاصی از دفاع مقدس ندارد. این قصه را می توانیم به همین شکل در هر نقطه دنیا بسازیم. تنها نکته مثبتی که در فیلم دیدم ایده- ونه اجرای- سکانس پایانی است. تلفیق نقاشی های عاشورایی با مصائب رزمنده های دفاع مقدس.

#ایران
#سینما
#چراغهای_ناتمام
#جشنواره_فیلم_فجر _۱۳۹۵

https://telegram.me/zambur

شماره ۱۷ سهیلا- محمود غفاری
فیلم از نظر تشخیص مشکل و انتخاب سوژه " یک پیر دختر به مرز چهل ساله رسیده ازدواج نکرده" درست عمل کرده است. حتی تا آنجایی که شخصیت پردازی و درونیات و بحران های شخصیت است؛ خوب پیش می رود اما برای حل مشکل و آنجایی که پای روانشناسی منحوس غربی به میان می آید؛ ابتدای افتادن گره های بیشتر به ریسمان جامعه غرب زده و غرب گرای ماست. راه های فیلم برای برون رفت از مشکل بی شوهری برای سهیلا، رفتن سراغ دوستان قدیمی، رفتن به مراکز مدرن همسریابی، سرکوبی غریزه جنسی و حذف کامل خانواده است. دریغ از ذره ای نگاه دینی به این مساله(ازدواج در سن مناسب، جلوگیری از دفع غریزه جنسی خارج از چهارچوب خانواده، حجاب، عفت، حیا و...) اگر غربی ها می توانستند برای مشکل ازدواج و کنترل بحران های جنسی نسخه بپیچند؛ دچار بحران های بزرگ امروز نمی شدند. سال ۲۰۱۶ در تعدادی از کشور های اروپایی مثل آلمان آمار مرگ و میر از تولد بیشتر بوده است و این سیل مهاجرت هایی که اروپایی ها با گرفتن قیافه بشر دوستانه اجازه دادند؛ در حقیقت بخاطر جبران کاهش جمعیت و نیروی کار بوده است.
#ایران
#جشنواره_فیلم_فجر_۱۳۹۵
#شماره_۱۷_سهیلا
#فیلم
#سینما

https://telegram.me/zambur

بیست ویک روز بعد - سید محمدرضا خردمندان
۱- حس دیدن فیلم بیست و یک روز بعد مرا به ۲۰ سال پیش برد. نوروز ۷۵ یک دانشجوی سال اولی بودم و برای نوروز به مشهد بازگشته بودم. سینما آفریقا در میدان شریعتی چندروز فیلم های جشنواره فجر آنسال را اکران می کرد. نقد هایی در روزنامه ها خوانده بودم. بالاخره با صفی طولانی، بلیط مهمترین فیلمی که برای دیدن نشان کرده بودم را خریدم و فرورفتم توی صندلی های کهنه و زوار در رفته آن روز سینما و چه لذتی داشت دیدن آن فیلم. یکی از شریف ترین فیلم های سینمای ایران، شاهکار مجید مجیدی بچه های آسمان
۲- بچه های آسمان برای ما دانشجوهای آن زمان که هفت سال تغییر رویه کشور از جنگی آسمانی به "توسعه فاصله طبقاتی ناشی از تفکر لیبرالی" را گذرانده بودیم؛ مثل هوایی تازه بود. امیدی دوباره به زندگی و درک این شیرینی که می توان در چهارچوب انقلاب اسلامی نقد کرد و نابرابری ها و زشتی های ضد انقلاب های انقلابی نما را گفت. می توان گفت و می توان سیاه، پلشت و نکبت نبود. می توان گفت و روشن و امید بخش گفت. می توان ازفقر گفت و فقرا را شرمنده، بی فرهنگ، پاپتی، چاقوکش، لات، مجبور به فقر و ... نشان نداد.
۳- امسال مثل چند سال اخیر ده روز جشنواره فیلم فجر بزور چسبانده به انقلاب را دیدیم -جز ۴-۵ فیلم خوب و شریف- و آنچه دیدیم همانها بود که گفتم. سینمایی"سیاه، پلشت و نکبت" در جامعه ای جوان، پویا و امیدوار به آینده. اما روز آخر جشنواره فجر با دوفیلم شکل دیگری داشت. که یکی از آنها بیست و یک روز بعد بود.
۴- بیست ویک روز بعد حالا بعد از سالها نشانه هایی از شاهکار مجیدی را در خود دارد - البته به اندازه فیلم اول یک کارگردان جوان و نه فیلم چندم فیلمساز بزرگی مثل مجید مجیدی- یک مرتضای قهرمان، مرد، باهوش و سخت کوش و بسیار شبیه علی بچه های آسمان. یک مادر بزرگ و بزرگوار، دین دار و مهربان که خانواده، همسر و فرزندانش را دوست دارد و لوس، ننر، هرزه و زود طلاق بگیر نیست. ویک فضای دلنشین پایین شهری، بدون جرم، جنایت، سیاهی و پلیدی های مرسوم نکبت های سینمای ایران. به همه اینها وقتی قصه ای شسته - رفته و سرراست اضافه کنیم اثری قهرمان پرداز داریم که جزو بهترین آثار دیده نشده داوران امسال سینمای ایران است.
#ایران
#سینما
#فیلم
#جشنواره_فیلم_فجر_۱۳۹۵
#بیست_و_یک_روز_بعد

https://telegram.me/zambur

رهایی از بهشت - علی نوری اسکویی
۱-اینکه چرا امسال تعداد انیمیشن های بلند جشنواره فقط یکی است؛ باید مسوولان سینمایی و فرهنگی کشور پاسخ دهند. شاید ریشه اش را باید در سال قبل جستجو کرد که فیلم های انیمیشن را احتمالا به دلیل حزب اللهی بودن از سینمای رسانه ها بایکوت و از دایره قضاوت منتقدان خارج کردند. شاید هم به همین دلیل یکی از بهترین آثار جشنواره فجر امسال به آخرین سکانس آخرین روز پرتاب شد و سینمای نیمه خالی و رسانه ای های خسته را روبروی خود دید.
۲- رهایی از بهشت یکی از بهترین انیمیشن های ایرانی است که دیده ام. کاری که همه اجزای فنی اش فراتر از انتظار است و از نظر تکنیک ساخت یک کار سه بعدی، تنه به آثار متوسط به بالای جهانی می زند. مدل سازی های خوب، بک گراند های فوق العاده، حرکت های بدن و صورت که متکی به موشن کپچر است و حتی دکوپاژهای خوب و صداپیشه های بسیار موفق.
۳- رهایی از بهشت یک قصه اسطوره ایست. قصه پهلوانی ظلم ستیز، جوانمرد، مهربان و دوست داشتنی. پهلوانی که مخاطب کوچک و بزرگ می تواند به اندازه فهم و علاقه با او ارتباط برقرار کند. اما من ضرورت رفت و برگشت های در زمان و پیوند دادن این قهرمان جذاب و قصه بسیار خوبش را با چمران و روایت امروزی و سه لایه شدن قصه نفهمیدم. اگر این مساله تحمیل حامی مالی و عدم درک درست از ضرورت بیان جهانی انیمیشن نباشد؛ یک اشتباه استراتژیک است. اگر ما در جهان دعوی مقابله فرهنگی با هژمونی غرب، ظلم ستیزی، معنویت گرایی، عدات خواهی و.... را داریم؛ باید بتوانیم آثار هنری متناسب با این ادعا را تولید کنیم. رهایی از بهشت فرصت بسیار خوبی بود برای این جهانی دیدن و جهانی عمل کردن. شما تصور کنید مثلا انیمیشن brave با قصه یک دختر قهرمان امروزی از ارتش آمریکا تلفیق می شد؛ آیا از اثر جهانی اش کاسته نمی شد؟ و آیا مخاطب خود نمی تواند با قهرمانی متناسب تفکر اسلام ناب، بدون اشاره مستقیم ارتباط ب قرار کند؟ اگر من تصمیم گیرنده کار بودم؛ همه سکانس های امروزی را حذف و هزینه تکمیل قصه پهلوان اسطوره ای را پرداخت می کردم.
۴- از همه اینها گذشته و با همین شکل هم رهایی از بهشت انیمیشنی جذاب و تاثیر گذار است. خوب است گروه سازنده و حامیان مالی محترم از حالا به فکر اکران وسیع داخلی و بین المللی کار و ترجمه به زبان های مختلف خصوصا عبری باشند. همچنین تولید و استفاده اقتصادی از اقلام تبلیغی آن مثل لوازم التحریر، عروسک، اسباب بازی، بازی رایانه ای، مجموعه انیمیشن تلویزیونی و... می تواند قدم بعدی تثبیت و ادامه راه این گروه با استعداد باشد.
#ایران
#سینما
#رهایی_از_بهشت

https://telegram.me/zambur

✅ شکست در انتخابات سیاسی، محصول غفلت از سایر انتخابات‌ها

🔹 گزیده‌ای از سخنان #وحید_جلیلی در جمع اعضای دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی
🔹31 فروردین 96 (یک‌ماه قبل از انتخابات)، #حسینیه_هنر

⭕️ شما فرض کنید صبح روز #انتخابات بلند شده‌اید و می‌بینید که همه ضدانقلاب‌ها و بی‌تفاوت‌ها دارند رأی می‌دهند ولی انقلابی‌ها هیچکدام از خانه بیرون نمی‌روند و به انتخابات بی‌اعتنا هستند. اگر این صحنه‌ی تکان‌دهنده را ببینیم می‌گوییم انقلاب از دست رفت.

⭕️ این اتفاق، هر روز دارد می‌افتد. هر روز در #جمهوری_اسلامی، انتخابات‌های فرهنگی‌ای در حوزه‌های #نشر، #سینما، #تئاتر، #رسانه و... برگزار می‌شود و آن‌هایی که سبک زندگی و پارادایم فکریشان در یک فضای دیگر است با صف‌های دراز چند صد هزار نفری رأی می‌دهند، بعد این‌طرف، بهترین فیلم‌هایش، نه در فضای عمومی بلکه در فضای #حزب‌اللهی شکست می‌خورد.

⭕️ بعد از 35 سال، برای #رجائی، #بهشتی ، یک فیلم ساخته شده است. #ماجرای_نیمروز، ترازش هم هالیوودی است. چطور ایام انتخابات رویمان می‌شود که عکس فلان کاندیدا را بگیریم سر چهار راه ولیعصر تبلیغات کنیم، خب این هم یک انتخابات است و برآیندی را به فضای سینمایی کشور منتقل می‌کند. ماجرای نیمروز مثل این می‌ماند که رجائی کاندیدا شده است.

⭕️ مقام معظم رهبری در انتخابات‌های سیاسی می‌گویند من ورود نمی‌کنم، فقط 40 میلیون رأی می‌خواهم، ولی در انتخابات‌های فرهنگی، ورود می‌کنند، داد هم می‌زنند که به فلان اثر رأی بدهید. بعد ما همینجوری نگاه می‌کنیم که اثار دیگر رأی بیاورد. در حوزه اقتصاد مقاومتی هم مثلاً مستندی مثل #آفراندن، درباره آن فرد کردِ اهل سنت در #مهاباد که کشور را از واردات باسکول بی‌نیاز کرده است، کاندیدای #اقتصاد_مقاومتی ما است که باید به ملت معرفی کنیم تا رأی بیاورد.

⭕️ ما دائم در حال انتخابات هستیم و بخشی از شکست‌های ما و بخشی از پیروزی‌های دیگران در عرصه‌ی انتخابات‌های سیاسی، ناشی از همین است. چون او ذائقه‌سازی کرده است. فروشنده مثلاً 14 میلیارد رأی آورده، ماجرای نیمروز سه ونیم میلیارد، یتیمخانه دو ونیم میلیارد. اگر در یک سال گذشته جمعیت معتنابهی ، #یتیمخانه_ایران، ماجرای نیمروز، #سیانور و #ایستاده_در_غبار را می‌دیدند، حتماً قاعده‌ی فرهنگی جامعه رشد می‌کرد. وقتی طرف مقابل در فرهنگ رأی می‌آورد، در هنر رأی می‌آورد، در رسانه برنده می‌شود، در ساحت سرگرمی پیروز می‌شود چرا در انتخابات سیاسی برنده نشود؟ شکست سیاسی یکباره که اتفاق نمی‌افتد.

⭕️ فرق نیروی فرهنگی با نیروی سیاسی باید در همین باشد. چطور در دو هفته‌ی تبلیغات انتخابات شور و ابتهاج داریم، #نیروی_فرهنگی باید در تمام طی سال ناظر به همه انتخابات‌های مختلفی که در همه حوزه‌های فرهنگی، اقتصادی، رسانه‌ای و... برگزار می‌شود چنین حس و حضور به‌روز و زنده‌ای داشته باشد. نه اینکه انتخابات های فرهنگی .هنری.رسانه ای و..... را تحریم کنیم! و بخواهیم در انتخابات سیاسی توقع پیروزی قطعی داشته باشیم. مثلاً امروز انتخابات است بعد شما بروید پیک‌نیک یا زیارت و بگویید ما شنبه می‌آییم در خیابان داد می‌زنیم. دیگر فایده‌ای ندارد. یتیم‌خانه ایران، ماجرای نیمروز..... روی پرده است، بگوییم ما در تلویزیون می‌بینیم. وقتی در انتخابات سینمایی ، شکست خوردی دیگر چه فایده‌ای دارد؟ باید هم خودمان به وظیفه عمل کنیم هم از دیگران مثل #نمایندگان_مجلس و #ائمه_جمعه و جماعات و نخبگانی که به وظیفه عمل نکرده‌اند مطالبه‌گری کنیم.

🔺 به کانال وحید جلیلی بپیوندید:

🆔 @jalili_vahid

#بازخوانی
یک یادداشت

به بهانه اکران فیلم سینمایی
ویلایی ها - منیر قیدی

ویلایی ها - که اسم بی مسمایی دارد- سراغ سوژه ای واقعی و بکر رفته است. حضور خانم ها در پشتیبانی از جبهه.
مجموعه ای از خانم ها در شهرکی نزدیک خطوط عملیاتی جمع شده اند که به شوهرانشان نزدیک تر باشند و کارهایی هم برای جبهه انجام می دهند. فیلم کار اول فیلمسازش است و شاید نوید یک انسیه شاه حسینی یا نرگس آبیار دیگر در گونه دفاع مقدس باشد. همین کم تجربگی، در پیوند های دراماتیک اجزای قصه تاثیر گذاشته و جاهایی آنها را لق کرده است.

ویلایی ها موتیف و نشانه گذاری های خوبی دارد مثل خاموش شدن چراغ ها قبل یا بعد از آمدن خبر شهادت، ماشین هایس که پیک شهادت است و باغچه سبزی. همچنین لحظاتی ناب و حسی مثل سکانس حمله مسلسل هواپیما به خانمها دارد. اما در کنار اینها نواقصی هم دارد. مثلا کمک های خانم ها در رختشویخانه، قند شکستن، مربا پختن و لباس دوختن، بیشتراز اینکه کارکرد دراماتیک داشته باشد؛ دکوری و سطحی است.

به این سبب زنهای شهرک منتظر فعال نیستند و بیشتر منفعل اند؛ چشم براهند که خبر شهادت همسرشان برسد اما کار خاصی برای جنگ، شوهر یا بچه هایشان انجام نمی دهند. شاهد مثال سکانس حمله هوایی است که حتی یکی از زنها شهید نمی شود که شهادت منطقی تر از عدم شهادت است.

ویلایی ها یک نکته بسیار دلپذیر هم دارد. ترسیم درست حجاب زنها و نگاه منطقی به آن. سکانس حمله هوایی و زنهایی که در حال فرار هم چادرشان را نمی اندازند.

#ایران
#سینما
#جشنواره_فیلم_فجر
#ویلایی_ها
#شهادت

https://telegram.me/zambur

بازتاب پیوستن فیلم کوتاه لحاف چهل تکه به اکران های مردمی تابستانی جشنواره عمار در اینستاگرام عمار

#لحاف_چهل_تکه
#فیلم
#سینما
#فیلم_کوتاه
#کشف_حجاب
#رضاخان
#قیام_گوهرشاد
@zambur

✅ مستند سروش، سوژه جدید کارگردان برگزیده جشنواره عمار

#عبدالکریم_سروش
#چهره_معاند_انقلاب
#محمد_مهدی_خالقی

🔴به #سینما_انقلاب بپیوندید:
https://telegram.me/joinchat/AAAAADwdg_xbKapf0vPQlw

بسم الله
از امروز یادداشت هایی کوتاه و بلند
درباره مستندهای جشنواره یازدهم سینما حقیقت را در کانال زمبور بخوانید.

#جشنواره_سینما_حقیقت_۹۶
#سینما
#نقد
#مستند

http://zambur.blogfa.com/post-121.aspx

پریدن از روی دیوار آتش
محمد صنگوری

یکی از سلیقه های من اینست که سعی می کنم نقدهای یک جشنواره را با فیلم های منفی شروع نکنم. دو روز بود که در "جشنواره یازدهم سینما حقیقت سال 1396" دنبال یک فیلم خوب می گشتم و پیدا نمی کردم. تا این مستند خوش ساخت و خوش محتوا. مستند پرتره دکتر جلالی پدر آی تی ایران که این لقب او و مستند را کوچک می کند.
برای من بیشتر از بخش های آی تی این مستند که در شهرها می گذرد، بخش های جهاد سازندگی و خدمات دکتر جلالی در روستاها جذاب بود. اینکه بالاخره در یکی از فیلم های جشنواره از شهر به روستا برویم، بدون تخریب و تخطئه و سیاهی و سیاه نمایی. اینکه به روستا هویت بدهیم و خدمت به روستایی را افتخار بدانیم.
بی شک نقطه جذابیت این مستند خاطرات و فعالیت های دکتر جلالی در جهاد سازندگی و خدمات به روستائیان بوده و البته شاید یکی از دلایل جذابیت این اثر برای من؛ هم عقیده بودن با دکتر جلالی و نترسیدن از نفوذ اینترنت به روستاهاست.
یاد جملات ابتدایی مقاله انفجار اطلاعات شهید آوینی می افتم :

« انفجار اطلاعات! نمی دانم چرا من از این تعبیر آنچنان که باید نمی ترسم و حتی چه بسا مثل کسی که دیگر صبرش تمام شده است از فکر اینکه جهان به سرنوشت محتوم این عصر نزدیک تر می شود خوشحال می شوم. نیچه خطاب به فیلسوفان می گوید: « خانه هایتان را در دامنه های کوه آتشفشان بنا کنید » و من همه کسانی را که در جست و جوی حقیقتند مخاطب این سخن می یابم. «گریختن » مطلوب طبع کسانی است که فقط به عافیت می اندیشند و اگر نه، مرگ یک بار، زاری هم یک بار.»

#جشنواره_سینما_حقیقت_۹۶
#سینما
#نقد
#مستند

http://zambur.blogfa.com/post-121.aspx

اینستاگرامر
تصور عام بر این است که در جشنواره سینما حقیقت اصالت با تکنیک است و اینجا قرار است بهترین مستند های کشور و جهان از منظر فرم را ببینیی. یکی از موارد نقض این نظریه همین مستند اینستاگرامر است.
مجموعه ای از مصاحبه های کش دار و بدون مقدمه که تند تند به هم کات می خورند و هرچه می خواهی انگاره کله سخنگو را از ذهنت بیرون کنی، نمی شود که نمی شود. 20 دقیقه نگذشته خسته می شوی و دوست داری سالن را ترک کنی که باز نفس نهیب می زند که اسم مستند را ببین. انتخاب سوژه را ببین. نرو ... شاید بهتر شود و تکانی بخورد. اما نمی شود که نمی شود.
باز مصاحبه های تند تند و بی انتها و کمترین خلاقیت تصویری و کمترین حد از کارگردانی یک کار به این پر سر و صدایی.

#جشنواره_سینما_حقیقت_۹۶
#سینما
#نقد
#مستند
#اینستاگرامر

http://zambur.blogfa.com/post-121.aspx

میکل آنژ افغانستان
یکی از مستندهایی که باوجود فضای عمومی روشنفکری، واجد یک ویژگی مثبت مهم است. "یک افغانستانی متفاوت" را می توانی در این فیلم پیدا کنی. یک سرایدار مهاجر افغانستانی که مجسمه ساز است. آنقدر در سینما و تلویزیون ایران مهاجران خسته و کارگر افغانستانی با بیل و کلنگ و لباس های مندرس دیده بودیم که شاید خیلی ها با دیدن همین مقدار در این مستند هم به شگفتی می افتند. بطور کلی از احترامی که کارگردان به مهاجرین مظلوم افغانستانی می گذارد، خوشحال شدم.

#جشنواره_سینما_حقیقت_۹۶
#سینما
#نقد
#مستند
#میکل آنژ_افغانستان

http://zambur.blogfa.com/post-121.aspx

سربازخانه
یک انتخاب درست در لوکیشن و موضوعی البته تکرار شده که در چند مستند دیگر هم دیده بودیم. با پرداختی متوسط که نتوانسته روایت سرراست و شخصیت پردازی درستی در کار بیاورد.
اگر فیلم ساز بجای اینهمه مصاحبه های تکراری با سؤالهای مشابه، چند نفر ازسربازها را انتخاب می کرد و در شخصیت پردازی به آنها بیشتر نزدیک می شد؛ کار عمیقتر و جذابتر می شد. البته همین خروجی کار هم به نظر جذابیت هایی برای آشنا شدن با محیط داخلی سربازخانه ها دارد و از نشاط و طنازی لازم هم برخوردار است.

#جشنواره_سینما_حقیقت_۹۶
#سینما
#نقد
#مستند
#سربازخانه

http://zambur.blogfa.com/post-121.aspx

اشرف همزاد شاه
تا اواخر فیلم که سالن را ترک کردم و جانم را نجات دادم؛ فکر می کردم این مستند علیه اشرف است یا برای او؟ چیزی که از اشرف در این فیلم به نمایش در می آید؛ یک زن فرهنگ دوست، فعال، شجاع، یک سیاست مدار کارکشته و یک فعال اجتماعی است که البته کمی عیاش بوده است. یاد فیلم های جیمز باند می افتم که باند همه خوبی ها را دارد و تنها ضعفش تسلیم شدن در برابر زنان زیباست.
اما اینها همه واقعیات اشرف یکی از خونخوارترین زنان تاریخ ایران نیست. در تاریخ زندگی این هیولای مؤنث صدها قتل، دستور به شکنجه تعداد زیادی از مبارزین از مذهبی گرفته تا ملی گرا و چپ و مارکسیست، پول شویی، کارچاق کنی، رابطه وسیع با مردان زیاد و... وجود دارد.
نقل قول هایی وجود دارد که به دستور او و بعد از کودتای 28 مرداد، پوست چند نفر از مخالفین محمد رضا شاه را زنده کنده اند. او را مسبب تشکیل ساواک و بیشتر شکنجه های عجیب آن دوران می دانند.
فیلم بی تفاوت از کنار همه این مسائل می گذرد و اشرف را بعنوان یک فعال مبارزه با مواد مخدر نشان می دهد!!! مسأله ورود گسترده، تجارت و سوداگری مواد مخدر توسط باند اشرف پهلوی یکی از مسلمات تاریخ معاصر ایران است.
از نظر فنی هم مستند اشرف دچار نوعی لوسی در روایت است. تأکید بر جزییات بی اهمیت و اختصاص دادن بیشتر زمان فیلم به مثلا حسادت و دعواهای داخلی خاندان پهلوی، صحبتهای مضحک کارشناس عکس که مثل غیب گوها سعی می کند از چیزی که نیست، هست بسازد، دسته بندی های مغشوش و تکرار مکررات برخی موضوعات که بسیار ملال آور و خسته کننده است.

#جشنواره_سینما_حقیقت_۹۶
#سینما
#نقد
#مستند
#اشرف_همزاد_شاه
#محمد_مهدی_خالقی
#اشرف_پهلوی
#خونخوار
#فساد_جنسی

http://zambur.blogfa.com/post-121.aspx

بانو قدس ایران
مجموعه نشر آثار امام خمینی در مستند بانو قدس ایران، آرشیوهایی رو می کند که تا بحال هیچ مخاطبی ندیده است. راش هایی ناب و منحصر به فرد از امام (قدس) که قلب را جلا و روح را نوازش می دهد. دوست داران روح خدا تشنه شنیدن و دیدن هر نکته جدید و نابی از او هستند.
حسرت اما از همینجا آغاز می شود. در مستندی که قرار است درباره همدم امام بشنوی و درکنار راشهای نابی از او دل را جلا دهی، با شخصیتی مواجه می شوی که این ویژگی ها را داشته است :
خانمی اشرافی مسلک، لوس و از یک خانواده ثروتمند، مخالف با همه مراحل نهضت که فقط به سبک زنان قدیمی پای زندگی و بچه هایش ایستاده است، خانمی که دائم به فکر گردش و تفریح بوده است، خانمی آنقدر دور از آبادی که در بحبوحه نهضت و حضور در نوفل لوشاتو، با بچه ها برای خرید از برندهای اروپایی دائم به پاریس می رود، خانمی آنقدر دور از معنویت و معارف امام که وقتی امام از او می خواهند دعا کند فقط به ایشان نگاه می کند و خود می گوید در عمرش دعا نکرده است، خانمی که ... خانمی که ... خانمی که ...(اینها ادعای فیلم است و حقیر چنین جسارتی نمی کند)
آیا همه خصوصیات همسر امام خمینی در 60 سال زندگی با ایشان همین هاست؟ بانو ثقفی همسر یکی از بزرگترین مسلمانان انقلابی تاریخ که نه طلاق گرفته و نه مانند همسر امام حسن(ع) به ایشان زهر خورانده، اینطور بوده است. فوری جواب می دهند شما به ایشان نزدیکترید یا ما؟ همین هست که هست! و ما پاسخ می دهیم آیا ملاک نزدیکی جغرافیا و نسبت فامیلی است؟ اگر اینگونه بود؛ ابولهب به پیامبر نزدیکتر از سلمان بود.
نتیجه این نوع شخصیت پردازی از همسر امام بطور طبیعی خدشه وارد شدن به چهره امام(ره) است. امامِ این مستند(نعوذبالله) پیرمردی دگم با عقاید افراطی و عدم درک متقابل در وظایف خانوادگی است.
با همین ملاک هانهضت خاطره سازی از امام(ره) راه افتاد و با همین روش فرزند صبح آن افتضاح تاریخی خلق شد. پیشنهاد ما اینست که اگر آب نمی آورید – که به سقایی شما امیدی هم نیست – لااقل کوزه نشکنید. و نکته آخر اینکه فرض محال همسر امام خمینی (ره) همه اینها که گفتید بود و جز این نبود. آیا هر راست را باید گفت و جار زد؟! بدانید بر سر شاخ نشسته و بن می برید؛ که به خمینی این پیرایه ها نمی چسبد.
چراغی را که ایزد بر فروزد / هر آنکس پف کنند ریشش بسوزد

#جشنواره_سینما_حقیقت_۹۶
#امام_خمینی
#سینما
#نقد
#مستند
#بانو_قدس_ایران

http://zambur.blogfa.com/post-121.aspx

گیسوان حلب
پلان ها مستحکم و چشم نواز، ریتم خوب، سوژه بسیار خوب و کاری تقریباً بی نقص ازنظر فنی. قصه زنانی که در کارخانه ای آب معدنی در حلب کار می کنند. کارخانه ای که در محل یک سیلوی از جنگ برگشته احداث شده است.
و زنانی که بیشتر شوهرانشان در جنگ سوریه کشته شده اند. اما همه اینها مقدمه ای است برای زدن حرفی بزرگتر و دادن اطلاعاتی عمیقتر. بیشتر این زنها از خانواده های مسلحین و تررویست های درگیر با جبهه مقاومت اند. فیلم جز جمله ای، اشاره دیگری به این مسأله نمی کند و در ادامه جواب به این سؤال اساسی که این زن ها و بچه های آواره، چرا آواره شده اند؟ چه کسی، چه کشورهایی، چه مکتبی، چه فکری و... باعث آواره گی اینها شده است؟
بطور خلاصه گیسوان حلب خالی از ایدئولوژی اختصاصی محور مقاومت برای ارائه یک اثر رسانه ایست. چیزی که در جبهه مقابل به خوبی و با قدرت رعایت می شود.
برای دریافت صحت گفتارم، مستند کلاه سفیدها برنده سال گذشته اسکار مستند کوتاه را ببینید. در جای جای آن مستند به دولت بشار اسد و روسیه اشاره می کند و به دروغ آنها را مقصر کشته های حلب می داند. بدون اینکه فکر کند مثلا این سکانس گل درشت می شود، بیرون می زند، خلاف مبانی هنری است و ... کلاه سفید ها حرف محتوایی اش را روشن و شفاف بیان می کند.
سوال من از همه دوستان و عزیزانم در جبهه مستندسازان انقلاب اسلامی اینست که چرا ما که به نیت قربه الی الله پابه مناطق جنگی می گذاریم؛ تم محتوایی فیلم مان را بدون محافظه کاری و ترس از نمی دانم چه، بیان نمی کنیم؟
من فکر می کنم بدون شفاف سازی خطوط فکری و صف بندی های مستضعف-مستکبر، استعمارگر-استعمار شده ویا هر تقسیم بندی دیگری که در این جبهه بکار بیاید؛ مستند های پرزحمت و پرتکنیک ما الینه شده و ضد خودش استفاده می شود. حتی مستندهای صرف ضد داعش در این روزها دردی از جبهه مقاومت دوا نمی کند؛ چون حالا همه دنیا ضد داعش شده اند و حتی آمریکاییها ائتلاف ضد داعش تشکیل داده اند.

پ.ن: این درد دل را به بهانه مستندی از یک دوست باصفا، هنرمند و انقلابی مثل میثم صبوحی عزیز گفتم که صمیمی تر، رفیقتر و باسعه صدر تر از خیلی هاست. تا که از باب نقد درون گفتمانی در نظر گرفته شود.

#جشنواره_سینما_حقیقت_۹۶
#سینما
#نقد
#مستند
#گیسوان_حلب

http://zambur.blogfa.com/post-121.aspx