🩷Бир куни бир яхши одам Худо билан суҳбатда Яратгандан сўрабди:

- Худо, мен дўззах ва жаннатни нималигини билмоқчиман.

Яратган уни икки эшик олдига олиб борибди, бирини эшигини очиб одамни ичкарига кирғазибди. Хонада катта айлана стол, стол устида эса катта идиш тўла овқат билан турган экан, стол атрофида эса ўта бахтсиз, касал ва бир қарашда оч одамлар ўтирган экан. Уларнинг ҳар бирида, қўли узундан узун қошик бор экан, шу қадар узунки, ўртада турган идишдан овқатни тўлдириб олиш мумкин экан, лекин қошиқнинг узунлиги сабаб уни оғизга яқинлаштириш имконсиз экан... Яхши одам, кўрганидан дахшатга тушибди.

Худо: - Сен ҳозир дўззахни кўрдинг, дебди.

Худо яхши одамни бошқа эшик олдига олиб бориб, эшикни очса, бояги хонадаги каби бир хил саҳнага кўзи тушибди. Яна ўша айлана стол, устида катта идиш тўла овқат билан, узууун қошиқни қўлида ушлаган одамлар. Лекин бу одамлар жуда бахтли, табассум қилган, қорни тўқ бир-бири билан суҳбатлашиб ўтирган экан.

Яхши одам: - Ҳеч нарсани тушунмаяпман, - дебди.

- Жуда оддий, - жавоб берибди Яратган, - Бу одамлар бир-бирини овқатлантиришни ўрганди, бир-бирини қўллаб-қувватлашни билади, у ердагилар эса, фақат ўзини ўйлайди, ўз дардида яшайди. Дўззах ва Жаннатнинг фарқи одамларнинг қалбида. Қалбинг қандай бўлса, ўша ердасан...🩷