Имрӯз яке аз муаллимони пешқадами ноҳия, муаллими забони русии мактаби №9-ум ҲАМРОҚУЛ САИДОВ ин дунёи фониро падруд гуфтанд. Ба хешу таборон ва наздикони устод сабри ҷамил мехоҳем!Илоҳо ҷояшонро пешгағи ҷаннат гардонида саволу ҷавоби шаби нахустинашонро осон гардонад! Ҷамоаи омӯзгорони мактаби №9 ва шабакаи "ХУФАР ва ХУФАРИЁН"

Навоийда кадетлар ўртасида энг кучли эркин курашчилар аниқланди

Навоий шаҳридаги Яккакураш турларига ихтисослаштирилган болалар ва ўсмирлар спорт мактаби залида эркин кураш бўйича кадетлар ўртасида Ўзбекистон чемпионати бўлиб ўтди.

Мамлакат биринчилигида Қорқалпоғистон Республикаси, вилоятлар ҳамда Тошкент шаҳридан келган 2006-2007 йилларда таваллуд топган ўсмирлар 10 та вазн тоифасида гиламга чиқишди.

Барча ғолиб ва совриндорлар

38 кг вазн тоифаси

1. Усмонов Сардор (РОЗК)
2. Абдуқаҳҳоров Фаёз (Тошкент вилояти)
3. Каримов Амирхон (Қашқадрё)
3. Каримов Ҳожихон (Қашқадарё)

41 кг вазн тоифаси

1. Бахтиёров Муҳаммад (Хоразм)
2. Раҳмонов Азиз (Навоий)
3. Ғуломжонов Элдор (Наманган)
3. Султоналиев Шоҳжаҳон (Андижон)

44 кг вазн тоифаси

1. Жуманазаров Фаррухбек (Тошкент шаҳри)
2. Жалолиддинов Абдуллоҳ (Андижон)
3. Йўлдошев Мурод (Хоразм)
3. Анварбеков Санжар (Наманган)

48 кг вазн тоифаси

1. Жумабоев Шамсиддин (Хоразм)
2. Ҳамиджонов Муҳаммадали (Андижон)
3. Ниёзов Арслон (Тошкент)
3. Тўрақулов Зуҳриддин (Бухоро)

52 кг вазн тоифаси

1. Отажонов Шоҳруҳ (Хоразм)
2. Тошназаров Сарвар (Навоий)
3. Норбеков Мурод (Сирдарё)
3. Мўйдинов Умар (Сирдарё)

57 кг вазн тоифаси

1. Ибрагимов Дониёр (Самарқанд)
2. Аҳмедов Авазбек (Қашқадарё)
3. Омонов Озод (Сирдарё)
3. Рустамов Бекзод (Хоразм)

62 кг вазн тоифаси

1. Руфатов Бекзод (Тошкент шаҳри)
2. Палуашев Султанбек (Қорақалпоғистон)
3. Жумабоев Шоҳжаҳон (Хоразм)
3. Пармонов Адҳам (Навоий)

68 кг вазн тоифаси

1. Қурбонов Самандар (Навоий)
2. Исломов Исомжон (Бухоро)
3. Агинбаев Айбек (Қорақалпоғистон)
3. Батуров Ислом (Тошкент шаҳри)

75 кг вазн тоифаси
———————————————
1. Раҳимов Муҳаммадалии Хуфари Тошкент шаҳри).
—————————————————-
2. Абдураҳимов Ҳожимурод (Андижон)
3. Бахтиёров Дониёр (Сурхондарё)
3. Холбоев Аслиддин (Сирдарё)

85 кг вазн тоифаси

1. Казаков Муҳаммадазиз (Фарғона)
2. Олимжонов Асадбек (Наманган)
3. Қодиров Билолиддин (Тошкент вилояти)
3. Фазлиддинов Нурмуҳаммад (Самарқанд)

Ўзбекистон Спорт курашлари ассоциацияси матбуот хизмати

Раҳимов Муҳаммадалии Хуфари Тошкент шаҳри).
————————————

Смотрите ""USTOZ 2020" MILLIY TANLOVI" на YouTube
https://youtu.be/Flr2L6hqnso

Агар тарихга назар ташлайдиган бўлсак, дунёдаги деярли барча кашфиёт ва технологияларни яратишда физика фани фундаментал асос бўлганини кўрамиз.

Ҳақиқатан ҳам, физика қонуниятларини чуқур эгалламасдан туриб, машинасозлик, электротехника, Ай-Ти, сув ва энергияни тежайдиган технологиялар каби бугун замон талаб қилаётган соҳаларда натижага эришиб бўлмайди.

Буюк мутафаккир шоиримиз Мир Алишер Навоий ўз даврида ёшларга мурожаат қилиб, “Қуёшлиқ истасанг, касби камол эт”, деб ёзганлар.

Чиндан ҳам, одамларга қуёшдек беминнат нур тарқатишни, яхшилик қилишни истайдиган инсон камолотга интилиб, турли илм ва касб-ҳунарларни ўзлаштириши лозим.

Ҳозирги даврда хорижий тилларни мукаммал ўрганмасдан туриб, буюк бобомиз айтган ана шундай марраларга эришиб бўлмайди, десак, адашмаган бўламиз.

Бундай ўткир талабга амал қилиб, келгуси йилда физика ва чет тилларини ўрганишни устувор йўналиш этиб белгилашни таклиф этаман.

Шу мақсадда, келгуси йилда таълимнинг барча бўғинларида ушбу фанларни ўқитиш сифатини тубдан ошириш, ихтисослашган мактаблар очиш, малакали педагогларни жалб этиш каби тизимли ишлар амалга оширилади.

Физика бўйича Аҳмад Фарғоний номидаги халқаро фан олимпиадаси ташкил этилади.

Шунингдек, физика йўналишида илмий изланишлар кўлами ва сифатини ошириш, ёш олимларга зарур шарт-шароитларни яратиш бўйича қўшимча чора-тадбирлар амалга оширилади.

Президентнинг Парламентга Мурожаатномасидан

Website | Facebook | Telegram | YouTube | Instagram

Дуздида чун ҷон меравӣ,андар миёни ҷони ман,
Сарви хиромони манӣ, эй равнақи бӯстони ман.
Чун меравӣ, бе ман марав, эй ҷони ҷон бе тан марав
В-аз чашми ман берун машав, эй шӯълаи тобони ман.
Ҳафт осмонро бардарам в-аз ҳафт дарё бигзарам,
Чун дилбарона бингарӣ, дар ҷони саргардони ман.
То омадӣ андар барам, шуд куфру имон чокарам,
Эй дидани ту дини ман в-эй рӯи ту имони ман.
Бе пову сар кардӣ маро, бе хобу хур кардӣ маро,
Сармасту хандон андар о, эй Юсуфи Канъони ман.
Аз лутфи ту чун ҷон шудам в-аз хештан пинҳон шудам,
Эй ҳасти ту пинҳоншуда дар ҳастии пинҳони ман.
Гул ҷомадар аз дасти ту, эй чашми наргис масти ту,
Эй шохаҳо обасти ту, эй боғи бепоёни ман.
Як лаҳза доғам мекашӣ, як дам ба боғам мекашӣ,
Пеши чароғам мекашӣ, то во шавад чашмони ман.
Эй ҷони пеш аз ҷонҳо в-эй кони пеш аз конҳо,
Эй они пеш аз онҳо, эй они ман, эй они ман.
Манзилгаҳи мо хок не, гар тан бирезад бок не,
Андешаам афлок не, эй васли ту кайвони ман.
Мар аҳли киштиро лаҳад, дар баҳр бошад то абад,
Дар оби ҳайвон марг ку? Эй баҳри ман, Уммони ман.
Ҷонам чу зарра дар ҳаво, чун шуд зи ҳар сақле ҷудо,
Бе ту чаро бошад, чаро? Эй асли чор аркони ман.
Эй шаҳ Салоҳиддини ман, раҳдони ман, раҳбини ман,
Эй фориғ аз тамкини ман, эй бартар аз имкони ман

✍Мавлоно Руми

Дерест, ки дилдор паёме нафиристод,
Нанвишт саломеву каломе нафиристод.
Сад нома фиристодаму он шоҳи саворон
Пайке надавониду саломе нафиристод.
Сӯи мани ваҳшисифати ақлрамида,
Оҳуравише, кабкхироме нафиристод.
Донист, ки хоҳад шуданам мурғи дил аз даст
В-аз он хати чун силсила доме нафиристод.
Фарёд, ки он соқии шаккарлаби сармаст
Донист, ки махмураму ҷоме нафиристод.
Чандон, ки задам лофи каромоту мақомот,
Ҳеҷам хабар аз ҳеҷ мақоме нафиристод.
Ҳофиз, ба адаб бош, ки вохост набошад,
Гар шоҳ паёме ба ғуломе нафиристод.
Ҳофзи Шерозӣ.

Илоҳӣ, он даме ки мебарорӣ аз бадан ҷонро,
Нигаҳ дорӣ зи хавфи хотима ин нури имонро.
Ба даргоҳат тиҳидасту хиҷил рӯ карда ночоре,
Тараҳҳум кун ба фазли худ хиҷолатманд меҳмонро.
Агарчанде сияҳ шуд номаҳо аз касрати исён,
Ба ҷӯш овар барои шустушӯ дарёи ғуфронро.
Умед аз сояи чатри карам дорад сарам рӯзе,
Агар тобӣ ба фарқи оҷизон Хуршеди тобонро.
Бувад вирди забонам нафйи “ло”, исботи “иллаллоҳ”,
Ба ҳаққи афзали зикрат гарон кун вазни мизонро.
Ба ҷону дил дар ин ҷо ошиқонро дӯст медорам,
Масозӣ аз дили решам ҷудо он ҷо муҳиббонро.
Ба завқи ҷуръа ошиқ дар ду олам зиндагӣ хоҳад,
Чу булбулҳо барои васл созад сайр бӯстонро.
Ки дорад рӯйи ҷонон сад ҳазорон чашми қурбонӣ,
Сазад ин карбало бар ҷон нишони рӯйи ҷононро.
Ҷунун, дасти тиҳӣ гарчи сафар дорӣ ба даргоҳаш,
Бихон “ло тақнату”, уммеди дил кун фазли Субҳонро.

Мавлавӣ Ҷунунӣ

Ранҷидаву ранҷондаем, ранҷондаву ранҷидаем,
ранҷидаҳо, ранҷондаҳо, як соли умри мо гузашт...

Шабе, эй шамъ, дар оғуши мо ҷо метавон кардан,
Чу гул дар гулшани мо синаро во метавон кардан.
Чаро як раҳ назар бар ҳолам, эй гулруҳ, намесозӣ?
Баҳор омад, гулистонро тамошо метавон кардан.
Дукон во карда дар бозор муҳтоҷи харидорем,
Матои камбаҳо дорем, савдо метавон кардан.
Зи ҷӯйи шир омад раҳнаҳо дар Бесутун пайдо,
Ба нармӣ кӯҳро аз ҷой беҷо метавон кардан.
Қадаҳро то кай, эй соқӣ, ниҳон дар остин дорӣ?
Гаҳе сӯйи ҳарифон даст боло метавон кардан.
Дари гулзорро, эй боғбон, то чанд барбандӣ?
Ба ҳоли андалебон гоҳ парво метавон кардан.
Ба ашки сурху ранги каҳрабои Сайидо бингар,
Лаболаб доман аз гулҳои раъно метавон кардан.

Муаллиф: Сайидои Насафӣ

Куҷо рафтӣ зи оғӯши тамошо, эй нигори ман?
Нигаҳ фаввораи хун шуд ба чашми интизори ман!
Ба ҳолам ҳар кӣ андозад назар, хомӯш мегардад,
Ба санги сурма паҳлу мезанад санги мазори ман.
Ба рақс овард, чун Фарҳоду Маҷнун кӯҳу саҳроро
Гули дори ҷунуни ман, насими лолазори ман.
Чӣ рӯйи оташин аст он, чӣ кади шуълахез аст ин?
Шарори хирмани барқи ман, оғушу канори ман!
Лаби лаълат, сари кӯят, хати сунбул харидорат,
Шароби бехумори ман, биҳишти ман, баҳори ман!
Туӣ дармони дарди ман, табиби Сайидои ман,
Матои хонумони ман, чароғи рӯзгори ман.

Муаллиф: Сайидои Насафӣ

Аз дили зорам нафас маъюс меояд бурун,
Бӯйи шамъи кушта з-ин фонус меояд бурун.
Дар гулистоне, ки гардад гулруҳи ман ҷилвагар.
Сабзааш ҳамчун пари товус меояд бурун.
З-остини шохи гулҳои чаман вақти хазон
Ҷойи ҳар барге кафи афсӯс меояд бурун.
Нашъаи май оқибат девонагӣ ёд оварад,
Рафта-рафта ошиқ аз номус меояд бурун.
Шамъи рухсори кӣ имшаб хона равшан мекунад?
Мурдаи парвона аз фонус меояд бурун.
Бонги ҳастӣ хушкмағзонро садои реҳлат аст.
Нолаи воҳасрато аз кӯс меояд бурун.
Мунъимони аҳди мо ҳар ҷо, ки манзил мекунанд,
Аз замин Қорун пайи побӯс меояд бурун.
Сайидо, бо ин фиғон гар по гузорам сӯйи дайр,
Пеши по аз нолаам ноқус меояд бурун.

Муаллиф: Сайидои Насафӣ

Чашм то пӯшидаам аз орзуи хештан,
Бастаам чун ғунчаи гул дар ба рӯи хештан.
Дидаам то печутоби косаи гирдобро,
Мебарам холӣ аз ин дарё сабӯйи хештан.
Сар ба саҳро мезанам, то ёбам аз Маҷнун нишон,
Гирдбодам, меравам дар чустуҷӯйи хештан.
Еди умри рафта аз ҳам рехт аъзои маро,
Меравам чун барги гул дунболи бӯйи хештан.
Кардаам чун шамъ аз хомӣ сари худро сафед,
З-ин надомат мезанам оташ ба мӯйи хештан.
Ҷуғзаму вайронаам бошад ҳисори офият,
Пой нагзорам дигар берун зи кӯйи хештан.
Меравам дар хонаи оина бар дафъи малол,
Менишинам бетакаллуф рӯ ба рӯйи хештан.
Рӯзу шаб танпарварон саргаштаи нафси худанд,
Осиё бошад гирифтори гулӯи хештан.
Ҳомии оташзабони дасти худро, Сайидо,
Мекашам чун мил дар чашми адуи хештан.

Муаллиф: Сайидои Насафӣ

То кай чу гул нишинам, дар хун тапида бе ту,
Хорам шикаста бар по, дастам бурида бе ту.
Бе рӯйи ту нигоҳам, сайдест захмхӯрда,
Мижгон бувад ба чашмам тири хазида бе ту.
Аз бӯйи сандал ояд, дарди сарам ба фарёд,
Аз ёди сурма афтад хокам ба дида бе ту.
Барги хазон ба рӯям силизанон нишаста,
Эй гул, биё, ки умрест рангам парида бе ту.
Аз банди интизорӣ бигдохт ҷисми зорам,
Бар киштзори сабрам офат расида бе ту.
Сарриштаи умедам аз дасти ғам гусиста,
Пероҳани ҳаётам бар тан дарида бе ту.
Бар зонуи таффакур дорам сари иродат,
Дар зери бори кулфат пушатм хамида бе ту.
Чун, Сайидо, надорам бо хеш ошноӣ,
Гардам ба шаҳру саҳро аз худ рамида бе ту.

Муаллиф: Сайидои Насафӣ

Меравам дар боғу сар дар пойи сунбул мекунам,
Умрро чун шона сарфи зулфу кокул мекунам.
Менависам аз чаман бо он гули рӯ номае,
Хомаи таҳрир аз минқори булбул мекунам.
Даст аз ҷоншустаро аз сели бепарво чӣ ғам?
Хоби осоиш ба зери сояи гул мекунам.
Нест ҳоҷат зоди роҳ аз хеш берунрафтаро,
Гирдбодам, по ба домони таваккул мекунам.
Ғунчаи ҳуснам, Сайидо, умрест дар боғи ҷаҳон,
Андалебе гар ба сарвақтам расад, гул мекунам.

Муаллиф: Сайидои Насафӣ

Хоки Маҷнун дод то бар бод оҳи сарди мо,
Хоҳад омад хонахез акнун ба саҳро гарди но.
Каҳрабо дар дасти мо кай метавонад об рехт?
Мекашад беобрӯйӣ пеши ранги зарди мо.
Кӯҳ хоҳад ҷаст ҳамчун набзи беморон за ҷо,
Гар ба пушти ӯ гузорад бори худро дарди мо,
Лашкари мо – хоксоронро ба чашми кам мабин,
Шаҳсаворе ҳаст пинҳон дар миёни гарди мо.
Сайидо, бо дардмандони диёри маърифат,
Ашки сурху чеҳраи коҳест роҳоварди мо.

Муаллиф: Сайидои Насафӣ

Бо камоли эҳтирому фараҳмандӣ Шуморо бо фарорасии соли нави мелодӣ сидқан шодбош гуфта, бароятон тансиҳатӣ, рӯзгори саршор аз саодату сарфарозиҳо, бахту иқболи баланд, сарбаландию пирӯзиҳо ва дар фаъолияти рӯзмарраатон баҳри татбиқи ғояҳои наву олии эчоди, бунёдкорию созандагӣ комёбӣ орзу менамоям.
Бигзор соли нави мелодӣ ба кошонаи Шумо ва ҳама пайвандонатон бахту иқбол ва саодати бепоён эҳдо намояд.
Пирӯзиву некномӣ ҳамеша ҳамқадами Шумо бошад.

Шабакаи

Ҳақи модар

Дар замони ҳазрати Муҳаммад (с.а.с.) саҳобае бо исми Алкама буд, ки дар ибодат машҳур буд. Бистарӣ шуд. Саломатияш хуб набуд. Рӯзе аз Алкама хабар омад. Вазъи саломатии Алкама лаҳза ба лаҳза вазнин мешуд, аммо рӯҳашро таслим карда наметавонист. Калимаи шаҳодатро зикр кардан барояш душвор буд. Расулуллоҳ (с.а.с.) ҳолати маънавии Алкамаро аз саҳобаҳо пурсид. Саҳобаҳо ҷавоб доданд, ки ибодатҳояшро ба ҷо меовард. Он вақт Расулуллоҳ (с.а.с.) амр намуд, то модари Алкамаро наздаш биёранд. Модари Алкамаро назди Расулуллоҳ (с.а.с.) оварданд. Расулуллоҳ (с.а.с.) аз модари Алкама пурсид:
- Модар! Аҳволи Алкама чӣ гуна буд? Ибодаташро ба ҷо меовард? Чӣ айбе дошт? Ягон айбе дошт, магар?
Модар ҷавоб дод:
- Ё Расулуллоҳ (с.а.с.)! Алкама ибодатҳояшро адо мекард, аммо ман аз ӯ ранҷида будам. Ҳамсарашро аз ман боло медонист. Хоҳишҳои маро ба ҷо намеовард.
Пас, аз шикояти модар, зикр накардани калимаи шаҳодати Алкама маълум шуд. Барои ҳали ин масъала, бояд, ки модар ҳақашро ҳалол бикунад. Модар нияти бахшидани фарзандро надорад. Пайғамбар (с.а.с.) амр кард, то ин ки чӯб биёранд ва оташ зананд. Модар сабаби оташ карданро пурсон шуд. Расулуллоҳ (с.а.с.) фармуд:
- Нафаре, ки дили модарашро меранҷонад , осӣ мегардад ва ҷазои он сӯзондан аст. Ӯро бо оташ месӯзонам.
Дили модар тоқат накард ва гуфт:
- Ё Расулуллоҳ (с.а.с.) фарзанди ҷигарпораамро месӯзонӣ?
Расулуллоҳ (с.а.с.):
- Албатту месӯзонам, зеро ту ҳам то он вақте, ки ҳақатро ҳалол накунӣ дар ҷаҳаннам месӯзад. Пеш аз он, ман месӯзонам.
Модар:
- Ё Расулуллоҳ (с.а.с.)! Ман ҳақамро ҳалол кардам.
Расулуллоҳ (с.а.с.):
- Рафта бубинед, ки аҳволи Алкама дар чӣ ҳолат аст?
Рафта омаданду чунин гуфтанд:
- Ё Расулуллоҳ (с.а.с.)! Алкама калима шаҳодатро зикр дорад.
Бале, Алкама калимаи шаҳодатро такрор ба такрор бигуфту рӯҳашро таслим кард.
***
Набояд фаромӯш кард, ки пас аз ибодату итоати Аллоҳ Таъоло, итоат ба волидайн меояд. Аллоҳ Таъоло дар сураи Исра ояти 23 фармудааст:
"Парвардигорат муқаррар дошт, ки ҷуз Ӯро напарастед ва ба падару модар некӣ кунед. Ҳар гоҳ то ту зинда ҳастӣ, ҳар ду ё яке аз он ду солхӯрда шаванд, ононро маёзор ва ба дуруштӣ хитоб макун ва бо онон ба икром сухан бигӯй. Ҳаргиз ба сӯи волидайн «уф» магӯ. Ҳаргиз зикр макун, ки аз хизмати волидайн хаста шудаӣ."
Баъзе аз бузургон аз қабили Увайси Қаранӣ аз оиладоршавӣ канора ҷӯст, зеро андешаи онро кард, ки шояд аз сабаби ҳамсарам дар эҳтироми модарам костагӣ меорам.