دوشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۳

تجمع و اعتصاب کارگران شرکت تیراژ چابهار در پی پرداخت نشدن حقوق و دستمزد

کارگران بومی شرکت تیراژ چابهار بدلیل پرداخت نشدن حقوق چند ماهه خود دست به اعتصاب زده اند.

#زن_زندگی_آزادی
#همه_باهم_هستیم
#مهسا_امینی


#حزب_کمونیست_کارگری_ایران حزب شما است. به آن بپیوندید. تماس برای عضویت:

پیامگیر تلگرام حزب https://t.me/wpi_tamas
و یا با ارسال پیام به شماره 0046700447425  سيگنال ، واتساپ و
تلگرام. https://t.me/wpi_hkki

اوج بی‌حجابی در درکه تماشایی است- منظر دریاکناری

چند روزی است کلیپی در مدیای اجتماعی دست‌به‌دست می شود که نشان‌دهنده عمق تضاد جامعه انسانی با حکومت اسلامی در ایران است.

زنی بی‌حجاب با شلوارک و تی شرت با قدم‌‌های استوار در مجاورت مردی جوان به‌سوی قله می‌رود. شجاعت کمترین احساسی است که با دیدن این کلیپ به ذهن همه نقش می‌بندد.

جمهوری اسلامی آسمان و زمین را به هم می‌دوزد و نعره‌های گوش‌خراش می‌زند تا در وهله اول زنان و در ادامه آن همه مردم را به قول خودش منکوب و میخکوب وحشیگری خود کند. گشت‌های اوباش پشت‌سرهم، نیروهای مسلح و باطوم به دست در صفوفی طولانی و صرف هزینه‌های نجومی برای به زنجیر کشیدن دوباره زنان تنها نمونه‌هایی از اقدامات از سر جنون این حکومت است.

در تقابل با این سپاهیان مرگ و نیستی، این دشمنان زندگی و زیبایی، ارتشی از شجاع‌ترین انسان‌ها با دست‌هایی خالی اما با قلبی سرشار از امید قدم در رهایی گذاشتند که پایان این راه آسمان رنگ شادی به خود می‌گیرد و زمین سرشار از طراوت و سبزه و نور می‌شود. این نبرد آخرین است علیه همه آن چیز‌هایی که زندگی مردم را به ویرانه‌ای تبدیل کرده و خوشی و خوشبختی را از مردم گرفته و جهنمی از همه بلایای واقعی برای مردم ساخته‌اند.

“درکه” تنها یک نمونه نادر و کمیاب در ایران نیست؛ بلکه ادامه جنگ تمام‌عیار مردم با حکومت اسلامی در همه ابعاد وسیع اجتماعی است. یکی از میلیون‌ها نمونه که خواب حاکمان جاهل و تبهکار را به کابوسی به پایان تبدیل کرده است.

صلابت قدم‌های این زن شجاع زمین را زیر پای حکومت می‌لرزاند و دنیایی از احترام از سوی همه ما برای خود به بار آورده می‌آورد. این شجاعت میلیونی را بیش از این تکثیر کنیم.
 

مندرج در ژورنال شماره ۷۲۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

https://journalfarsi.com/2024/05/06/18937/

اول ماه مه و نه به اعدام؛ جمال، دل آرا، توماج

یاشار سهندی

" نه به اعدام" خواسته مهمی که سالیانی است در میان خواسته های بحق کارگران در روز اول ماه مه مطرح میگردد. "اعدام قتل عمد دولتی ( حکومتی)" است دیگر یک باور عمومی شده است. در تاریخ بزرگداشت اول ماه مه در ایران تحت حاکمیت جنایتکاران اسلامی سرمایه در سه مقطع بزرگداشت این روز با اعدام گره خورده است.

در سال 1368 کارگر شجاعی در سنندج، "جمال چراغ ویسی" سخنران اول ماه مه در "سنندج سرخ" ، از اهمیت مجمع عمومی گفت و بر تشکیل تعاونی مصرف برای همیاری کارگران به همدیگر صحبت کرد و از بیمه بیکاری و بی سوادی و عدم بهداشت در محلات سنندج و ... گفت. جمهوری اسلامی تاب تحمل شنیدن این سخنان را نداشت. هنوز یکسال نگذشته بود که هزاران نفر زندانی سیاسی که حرفشان، بگونه ای همین حرف جمال بود توسط رژیم سفاک اسلامی سرمایه در زندانها قتل عام شده بودند، تا دیگر کسی از این خواسته ها حرفی به میان نیاورد. جمال چراغ ویسی بعد از یکماه از اول ماه مه بازداشت و در دی ماه همان سال بعد از ماهها شکنجه بوسیله طناب دار به قتل رسید.

جمهوری نکبت اسلامی سرمایه خبر قتل او را در اردیبهشت سال بعد اعلام کرد تا بدینوسیله ترس را در دلها بکارد. در سالهای بعد از سوی کارگران مراسمات، به هر شکلی که امکانش بود در گوشه و کنار شهرها و صحرا و دشت برگزار میگردید؛ تا سال 1383 بار دیگر مراسمات خیابانی از سقز پا گرفت.

طی این سالها مبارزه علیه اعدام نیز شکل گرفت و قوام یافت، که دستاورد مهم آن علاوه بر نجات دادن برخی محکومین، این بود که اعدام دیگر به عنوان یک "حکم قضایی عادلانه" به شدت زیر سوال رفته بود و جامعه این آگاهی را پیدا میکرد که اعدام، قتل عمد دولتی برای سرکوب جامعه است. 

اول ماه مه سال 1388 با موضوع اعدام گره خورد. در میان انبوه جان باختگان بوسیله طناب دار، نام "دل آرا دارابی" گم شده است. نقاش هنرمندی که به جرم قتلی که انجام نداده بود با تحریک خانواده مقتول توسط جمهوری اسلامی برای ارتکاب به قتل تحت عنوان "قصاص" و برای ترساندن کارگران درست صبح روز اول مه بی رحمانه توسط رژیم به قتل رساند و به خانواده وی بی شرمانه گفتند:" اعدام میکنیم شما هم هیچ کاری نمی توانید بکنید!" 

در آنزمان اصلاح طلبان حکومتی گفتند چون موضوع دل آرا از سوی مخالفین اعدام علنی شده و در سطح وسیعی مطرح شده، خانواده مقتول لج کرده است! این ماله کشان جمهوری اسلامی به روی خودشان نمی آوردند، اعدامهای بیشمار قبلی موضوع لجاجت بوده یا سرکوب جامعه؟ یا اعدامهای بعد از قتل دل آرا را چگونه میشود توجیه کرد، هنوز هم لج بازی حکومت است؟


ادامه مطلب در لینک زیر

https://is.gd/gvotpa

اخراج یک میلیون ۳۰۰ هزار نفر- کیوان جاوید


احمد وحیدی، وزیر کشور جمهوری اسلامی ایران، از “اخراج یک میلیون و ۳۰۰ هزار اتباع خارجی از کشور طی یک سال گذشته خبر داد.”

همچنین شنیدیم که دولت انگلیس قصد دارد هزاران پناه‌جوی جان به در برده از فقر و دیکتاتوری که از کشورهای مختلف، از جمله ایران به انگلیس پناه آورده‌اند را به روآندا در آفریقا اعزام کند. سیاستی که شدیداً مورد اعتراض بخش وسیعی از انسان‌دوستان در انگلیس قرار گرفته است.

اخراج پناهجویان افغانستانی از ایران و آنچه در دنیای پناهندگی در جریان است یک درد مشترک است. درد زیر پا گذاشته شدن انسانیت. این درد مشترک، البته دردِ ناسیونالیست‌ها و نژادپرستان در هیچ کجای جهان و از جمله در ایران نیست. این زندگی جهنمی و این خانه بدوشی دائمی و جهانی درد هیچ دولتی نیز نیست.

جمهوری اسلامی تا نیمه سال ۲۰۲۳ از حضور پناهجویان افغانستانی در ایران بیش از ۲۶ میلیون دلار از سوی نهادهای بین‌المللی دریافت کرده و همین بی حقوقی کامل باعث می‌شود که از کار شاق و طاق فرسا و برده وارِ این مهاجرین نگون‌بخت اقلیتی سود پرست که بویی از انسانیت نبرده‌اند سود سرشار به جیب بزنند.

انسان، انسان است و مرز نمی‌شناسد. ایرانیان گریخته از ستم و جنایت جمهوری اسلامی و پناهجویان افغانستانی مقیم ایران از یک درد مشترک رنج می‌برند و آن هم پایمال‌شدن حقوق انسانی‌شان به دست مشتی اسلامیست ضد بشر حاکم بر این دو کشور است.

باید ستم بر مهاجرین افغانستانی در ایران و پایمال‌شدن حقوق ده‌ها هزار پناهجوی ایرانی در جهان را با یک معیار مورد قضاوت قرارداد و انسانیت را پاس داشت. در مقابل حکومت اسلامی بایستیم و نشان بدهیم که می‌دانیم دشمن ما مهاجرین مقیم ایران نیستند و از آنها دفاع کنیم. به قول سارینای عزیز ما که گفت: ” فقط مخالف حجاب نیستیم، ما آن کسانی که در اتیوپی از گرسنگی می‌میرد را هم می‌بینیم”.

ساریناهای انقلابِ زن زندگی آزادی انسانیت را خوب می‌شناختند در بزرگداشت نام بزرگ آنها ما نیز مدافع حقوق انسان در همه جای جهان باشیم و مانع ستم سازمانیافته حکومت اسلامی در همدستی نژادپرستان ایرانی علیه مهاجرین افغانستانی در ایران شویم.
 

مندرج در ژورنال شماره ۷۲۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

https://journalfarsi.com/2024/05/06/18941/

مدونا و کنسرت عظیمش در برزیل – شهاب بهرامی


“مدونا” مشهور به ملکه ابدی موزیک پاپ قرن بیست و بیست و یک، روز شنبه ۱۵ اردیبهشت جهت سپاسگزاری و قدردانی از هوادارانش کنسرت بزرگی را در سواحل شهر ریودوژانیروی برزیل برگزار کرد که گفته می‌شود بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در این کنسرت حضور داشتند.

شاید راز این استقبال عظیم و کم‌نظیر در استعداد بی‌همتایش در عرصه موزیک و تلفیق آن با رقص‌های گروهی باشد، شاید در بی‌باکی و شجاعت بی‌همتایش در سنت‌شکنی و حمله به سنت‌های مردسالار و مذهبی نگاه به زنان باشد، شاید در تمسخر و تحقیر کلیسا و به سُخره گرفتن “مریم مقدس” باشد: “مثل یک باکره”، “لا ایسلا بونیتا”، “مثل یک نیایش” و چرا که نه پاره‌کردن نسخه‌ای از “انجیل مقدس” در کنسرتی بزرگ.

اگر بسیاری از منتقدین و صاحب‌نظران، مدونا را یکی از نوادر هنری که در عرصه هنر و زندگی اجتماعی تأثیرگذار بوده، دانسته‌اند؛ اما بسیاری از روزنامه‌های دست راستی، به عنوان هرزه و فاحشه‌ای که عرصه موزیک را به لجن کشیده و به مقدسات مذهبی ملت‌ها توهین کرده، بر او شوریده‌اند.

یکی از دلایل این استقبال، قطعاً نقش موسیقی در هارمونی بخشیدن به روح و روان مردم و تأثیر شگفت‌انگیز آن در زندگی است. شاید کنسرت مدونا در برزیل بزرگ‌ترین کنسرت موزیک در تاریخ مدرن بعد از فستیوال موزیک “وود ستاک” باشد؛ اما این فقط جشنی از شادی بود درحالی‌که تأثیرات سیاسی – اجتماعی وودستاک، تمامی نسل‌های دهه هفتاد را متأثر ساخت.

اواخر دهه شصت میلادی هیپیسم و هیپیگری نسل جوان و عصیان زده را در غرب به‌سوی خود می‌کشید. نسلی که از جنگ ویتنام خسته و بیزار بود، نسلی که بر دوش فعالین نسل جنبش حقوق مدنی افق‌های دورتری را جستجو می‌کرد، در دوره‌ای که به دوران اعتراض و ناآرامی بزرگ از آن یاد می‌شد. جمعیت متنوع و نیم‌میلیون نفری وودستاک بازتابی از خودبیگانگی آن نسل و بازتابی از زمان‌های به‌سرعت در حال تغییر بود.

هیپی‌ها با شعار”جنگ نه، عشق”  و برای آزادی، باقدرت بی‌همتای موزیک، پرچمی دست آن نسل دادند تا نویدبخش صلح و نه به جنگ، و عشق و آزادی باشند.

ایران تافته‌جدابافته نیست، ما هم پس از سرنگونی رژیم اسلامی، روزانه شاهد صدها کنسرت موزیک و رقص و شادی مردم خواهیم بود که بازگشت دوباره زندگی را جشن می‌گیرند. مدونا و مدوناهای فراوانی می‌توانند برای جمعیتی ده‌ها میلیون نفره در ایران چنین کنسرت‌هایی برگزار کنند.

به امید آن روز.
 
مندرج در ژورنال شماره ۷۲۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

https://journalfarsi.com/2024/05/06/18939/

مطهره گونه‌ای دانشجوی تعلیقی دانشگاه علوم پزشکی تهران با تودیع وثیقه یک میلیارد و دویست میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شد.

مطهره گونه‌ای که در تاریخ دوازدهم اردیبهشت ماه، پس از احضار توسط اطلاعات سپاه، توسط نیروهای این سازمان در تهران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد، روز یکشنبه شانزدهم اردیبهشت ماه، آزاد شد.

مطهره گونه‌ای، پیشتر به همراه همسرش، مهدی هادی‌زاده، هردو دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی تهران به منع موقت از تحصیل و تغییر محل تحصیل از تهران به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل محکوم شد.

مطهره پس از آزادی در حساب اکس خود با عکس بدون حجاب از لحظه آزادی‌اش نوشت:
روی ماه ویدا و آنیشا و گلرخ و هستی و مهوش و نرگس را بوسیدم و با انبوهی از دلتنگی اتاق۳ نازنین بند نسوان را بدرود گفتم تا در ایرانی آزاد دوباره همدیگر را در آغوش کشیم و برقصیم و بخندیم.
شالم یادگاری از گلی است :)
اکانت قبلی‌ام فعلا ازدست رفته.
و البته سلام!🌱
#زن_زندگی_آزادی

🚩این انقلاب زنانه است کل نظام نشانه است

هر ۵-۶ ساعت یک نفر اعدام می شود!

اعلام یک هفته کارزار جهانی علیه اعدام ها در ایران، ۱۱ تا ۱۸ مه ۲۰۲۴

ماشین جنایت و آدمکشی جمهوری اسلامی در دو هفته گذشته تقریبا در هر ۵ و یا ۶ ساعت یک نفر را اعدام کرده است. از ۱ تا ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ نزدیک به ۶۰ نفر اعدام شده اند که نسبت به ماه پیش سیر تصاعدی داشته است. جمهوری اسلامی همچون ضحاک زمانه از خون و جان مردم ایران تغذیه می کند.

ما در مقابل این موج اعدام و آدمکشی راه دیگری نداریم جز آنکه قویتر و نیرومندتر از گذشته وارد میدان شویم. اتحادی بزرگتر و عظیم تر علیه اعدام ها بهترین سلاح مبارزه علیه اعدام و علیه جمهوری اسلامی است.

کارزار جهانی نه به اعدام در ایران همه مخالفین اعدام را فرا میخواند تا در هفته ۱۱ تا ۱۸ می ۲۰۲۴ ( ۲۲ تا ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳) با سازمان دادن برنامه های متفاوت  و منجمله تجمع و تظاهرات، علیه اعدام ها در ایران و رشد فزاینده آن دست به اعتراض بزنند.

باید با انواع ابتکارات افکار عمومی جهان را علیه قتل دولتی هر شش ساعت یکبار در ایران به حرکت درآوریم. باید صدای اعتراض مان را بلندتر کنیم و هزینه هر اعدام را برای جمهوری اسلامی سنگین تر کنیم.  پاسخ ما به جنایتکاران  اسلامی حاکم بر ایران روشن است: با عزمی راسخ تر و با قدرتی فزونتر به مبارزه علیه اعدام ادامه خواهیم داد تا ماشین جنایت و آدم کشی شما را متوقف کنیم.

گسترده تر باد  جنبش توقف هرگونه اعدام و لغو مجازات مرگ در ایران!

کارزار جهانی نه به اعدام در ایران  
۵ می ۲۰۲۴- ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳

#نه_به_اعدام
#StopExecutionInIran

#نه_به_اعدام
#نیکا_شاکرمی

#نه_به_اعدام
#StopExecutionInIran

شناسایی مزدوران رژیم!

مقاومت و ایستادگی زنان بی‌حجاب در برابر عوامل حکومتی همچنان ادامه دارد و یک ویژگی مهم مبارزه در انقلاب #زن_زندگی_آزادی است

#بیحجابی_سراسری
#جنگ_علیه_زنان

کارگر کمونیست ۸۳۰

کارگران در هفته ای که گذشت

دوشنبه ۱۷ اردیبهشت
- مریم زلکی از بازنشستگان دستگیر شده در یازدهم اردیبهشت ماه در اهواز، همچنان در زندان بسر میبرد.  مریم زلگی  باید فورا و بدون قید و شرط آزاد شود.
- کامیونداران و رانندگان کامیون شیراز و برمشور کوشک بیدک ظفرآباد در اعتراض به کمبود سوخت، نرخ کرایه‌ها و افزایش جریمه‌های حمل‌ و نقل شهرداری و وضع بد معیشتی خود دست به اعتصاب زدند. 

- بازنشستگان مخابرات برای پیگیری مطالباتشان در شهرهای تهران، رشت، کرمانشاه، شیراز، تبریز، سنندج، زنجان، بیجار، ارومیه، همدان، بندر عباس، مریوان، اصفهان و اردبیل  تجمع کردند.

یکشنبه ۱۶ اردیبهشت
- بازنشستگان تامین اجتماعی در شهرهای شوش، تهران، کرمانشاه، اراک و اهواز در اعتراض به فقر و بی تامینی و علیه  جنگ حکومت علیه زنان و سرکوبگریهایش تجمع کردند. دستنوشته های بازنشستگان در این روز با مضامین "بیمارستان نداریم"، "تفریحگاه نداریم"، "امکانات نداریم"، "امنیت نداریم"، "اشتغال نداریم"، بیان مشخص اعتراضات اصلی آنها بود. در این حرکت اعتراضی بازنشستگان از جمله شعار میدادند:" حجاب حجاب شعارشون، دروغ و دزدی کارشون"، "تامینو غارت کردند، ما را بیچاره کردند"

- بازنشستگان فولاد در شهرهای تهران و اصفهان تجمع کرده و صدای اعتراضشان را علیه فقر  و بی تامینی و چپاولگریهایشان بلند کردند.

- تعدادی از پرستاران میناب با امضای یک تومار خواستار لغو اضافه‌کار اجباری شدند و خواستار اختیاری شدن  اضافه کاری ها و پرداخت حق‌الزحمه عادلانه برای شیفت‌های اضافی شدند. لغو اضافه کار اجباری با دستمزد ناچیز ۱۲ تا ۲۰ هزار تومان به ازای هر ساعت کار، یکی از مطالبات اصلی جامعه پرستاری کشور است.

- به دستور گروه گسترش نفت و گاز پارسیان، هلدینگ پارسیان، کارگران پالایشگاه ستاره سبز سیراف اخراج شدند. 
 
-عثمان_اسماعیلی، فعال کارگری از زندان سنندج به زندان سقز منتقل شد. وی علیرغم وضعیت نامناسب جسمانی، از رسیدگی پزشکی محروم مانده است. عثمان اسماعیلی به ۱۶ ماه حبس محکوم شده است و در تاریخ ۲۲ آبان‌ سال گذشته جهت تحمل حبس راهی زندان سقز شد.

ادامه مطلب در لینک زیر

https://is.gd/cSqBPj

مارکس و شکوفایی جامعه انسانی- سینا پدرام


به مناسبت ۵ مه، ۱۶ اردیبهشت، ۲۰۰ و ششمین سالگرد تولد کارل مارکس.

درنگی کوتاه بر اخبار روز، چهره کریه و وحشتناکی از جهان معاصر به دست می‌دهد. جنگ، ویرانی، کشتار، زندان، سرکوب آزادی، بی حقوقی اجتماعی و اقتصادی، فقر جانکاهی که زندگی میلیاردها انسان را مچاله می‌کند و به تباهی می‌کشاند، کودکان کار و خیابان که زخمی هستند بر پیکر بشریت قرن حاضر، بشریتی که برای یک‌ لقمه ‌نان باید خوار و خفیف شود، کارگری که با ساعات کارش ارزش‌گذاری می‌شود، و مذهب و زندان و دادگاه و نیروهای سرکوب و تحمیق که قرار است برای سود عده قلیلی سرمایه‌دار با زندگی انگلی، میلیاردها انسان را به تمکین بکشند.

مارکس نقاد زبردستی است که وضعیت اسفناک انسان در بند قوانین سرمایه را دید و تمامی بنیان‌های فکری و عملی سیستم موجود را جز به جز بادقت یک جراح حاذق تشریح کرد. در حیطه دانش بشری او بی‌هیچ شکی نگهبان و مرزبان مرزهای فکری بود. میراث فکری و نظری مارکس گنجینه‌ای وسیعی برای بسیاری از انقلابیون و انسان دوستان به شمار رفته و می‌رود. او سلاحی است کارا در تحلیل و تدقیق انسانیت زمانه ما و نقدی است بر هر آنچه غیرانسانی است.

اما نیاز ما برای مارکس امروز چیست؟ خدمات او چیست؟

به نظر می‌رسد نیاز انسان معاصر به مارکس از نیاز انسان به بهبود شرایط زندگی و قوانین حاکم بر آن نشأت می‌گیرد. نقد او به سیستم سرمایه‌داری و اداره جامعه مدنی نقدی است که انسانیت و بهبود زندگی انسان در سرلوحه آن قرار دارد. کتاب مانیفست کمونیست نمونه درخشان خواست‌های انسانی موجود تا عصر مارکس بودند. مطالباتی که پس از ٢٠٠ سال هنوز هم برایشان در ایران و بسیاری از نقاط جهان باید به پا خاست و جنگید.

ممنوعیت کار کودکان، حق آموزش‌وپرورش رایگان، بهداشت همگانی و بسیاری از مطالبات رفاهی و ایمنی کاری و شغلی، ممنوعیت کار زنان باردار، ده‌ها خواسته رفاهی دیگر در تمامی نوشته‌های او بررسی و تدقیق شده‌اند. سهم او در مبارزه برای بهبود حقوق کودکان به‌هیچ‌وجه قابل‌اغماض نیست.

آنچه امروز انقلابیون ایران از ساریناها، نیکاها و توماج‌ها گرفته تا انسان‌های گمنامی که نمی‌شناسیم برایش جنگیده و می‌جنگند، یعنی آزادی و برابری انسان‌ها رشته‌ای است که مارکس را به ما پیوند می‌دهد و او را به‌عنوان انقلابی متفکر قرن حاضر به زندگی ما راه می‌دهد.
 
مندرج در ژورنال شماره ۷۲۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

https://journalfarsi.com/2024/05/06/18935/

سلام و درود خدمت شما دوست عزیز، از شما خواهشمندیم که به امضا کنندگان بیانیه‌ی شش‌رنگ به مناسبت ۱۷ ماه مه بپیوندید.

یکصدا علیه سرکوب و مجازات جامعه ال‌جی‌بی‌تی+

بیانیه‌ی زیر، دعوتی همگانی است که به مناسبت ۱۷ ماه مه، روز جهانی مقابله با همجنسگراستیزی، دوجنسگراستیزی و ترنس‌ستیزی تهیه شده است. از شما خواننده‌ی این بیانیه دعوت می‌کنیم صرف‌نظر از گرایش جنسی، هویت جنسیتی و یا بیان جنسیتی خود، همچنین صرف‌نظر از جنس، اتنیک و سایر ابعاد هویتی‌تان، با پیوستن به ما اعتراض خود به تبعیض و سرکوب جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ و همچنین لغو جرم‌انگاری‌ها حول روابط این جامعه را اعلام کنید.

لطفا این بیانیه رو برای دوستان، آشنایان و همکاران خود بفرستید.

امضای این بیانیه چه در سطح فردی و چه در سطح سازمانی ممکن می باشد.

لطفا لینک زیر را باز کرده و اسم خود و یا سازمان خود را وارد نمایید.

با مهر
به امید آزادی
https://shorturl.at/dQZ48v

سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳

شیراز - دوکوهک؛ اعتراض کامیون دارن



#زن_زندگی_آزادی
#همه_باهم_هستیم
#مهسا_امینی


#حزب_کمونیست_کارگری_ایران حزب شما است. به آن بپیوندید. تماس برای عضویت:

پیامگیر تلگرام حزب https://t.me/wpi_tamas
و یا با ارسال پیام به شماره 0046700447425  سيگنال ، واتساپ و
تلگرام. https://t.me/wpi_hkki

سه‌شنبه  ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳

تجمع اعتراضی کارگران پیمانکاری مجتمع مس سرچشمه رفسنجان مقابل دفتر مدیر مجتمع.

خواست کارگران افزایش حقوق آنها متناسب با سایر دستمزدها است


#زن_زندگی_آزادی
#همه_باهم_هستیم
#مهسا_امینی


#حزب_کمونیست_کارگری_ایران حزب شما است. به آن بپیوندید. تماس برای عضویت:

پیامگیر تلگرام حزب https://t.me/wpi_tamas
و یا با ارسال پیام به شماره 0046700447425  سيگنال ، واتساپ و
تلگرام. https://t.me/wpi_hkki

پانزدهمین هفته متوالی اعتصاب غذا زندانیان در #سه‌شنبه‌های_نه‌_به_اعدام

از اول اردیبهشت تاکنون حداقل ۸۰ زندانی محکوم به اعدام در زندان‌های سراسر کشور اعدام شده‌اند؛ هفته گذشته زندانی سیاسی عقیدتی #انور_خضری پس از ۱۵ سال زندان و شکنجه در سکوت خبری اعدام شد.

در همین راستا زندانیان اعتصابی کارزار #سه‌شنبه‌های_نه‌_به_اعدام در زندان‌های اوین، قزلحصار، خرم آباد، خوی، نقده و ... در پانزدهمین هفته متوالی در روز سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

آنان ضمن اعتراض به اعدام‌ها از جمله اعدام انور خضری، نسبت به اعدام قریب‌الوقوع زندانی سیاسی عقیدتی #خسرو_بشارت که در #زندان_قزلحصار جهت اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی منتقل شده‌است، هشدار داده و خواهان همبستگی جهت توقف این حکم شده‌اند.

این زندانیان همچنان تاکید کرده‌اند صدور حکم اعدام برای زندانیان گمنام و زندانیان سیاسی مانند #محمود_مهرابی نشان دهنده عزم حاکمیت برای سرکوب و ایجاد ارعاب در جامعه است و مجددا بر اتحاد جمعی برای توقف ماشین اعدام تاکید نموده‌اند.


#نه_به_اعدام
#StopExecutionInIran

تکثیر شجاعت؛ پاسخ قاطع یک زن به عوامل حکومتی مروج حجاب در وسایل نقیله عمومی

اردیبهشت ۱۴۰۳

#زن_زندگی_آزادی
#همه_باهم_هستیم
#مهسا_امینی