نیروهای ویژه نیروی دریایی آمریکا، بقا در شرایط سخت.....





@wikispace 💫

🏆نیم بوت مردانه مشکی خطی سفید مدلMiler
«با یه جفت کفش خوب، کل استایلت خاص میشه 👟»
✅جنس رویه : کوبا/ جنس زیره : pu
✅ زیره دور دوزی شده
⏳دو روز ضمانت تعویض
🚀ارسال 4 تا 6 روز کاری به سراسر ایران

🔴قیمت 798 هزار تومان
پرداخت درب منزل

خرید تلفنی👇
memarketshop.ir/dirmob/190734/g-gn10824

مهم‌ترین کشف ناسا در زمینه یافتن حیات فرازمینی، شناسایی دو مولکول دی‌متیل سولفید و دی‌متیل دی‌سولفید در سیاره "کی دو 18 بی" در سال ۲۰۲۴ بود؛ سیاره‌ای که ۱۲۴ سال نوری از زمین فاصله دارد و این کشف در آوریل ۲۰۲۵ با اطمینان بیشتری تأیید شد.

@wikispace 💫👇

این سیاره به احتمال زیاد یک سیاره «هایسیان» است؛ یعنی سیاره‌ای با اقیانوس جهانی از آب و جوی غنی از هیدروژن که هشت برابر زمین جرم دارد. اگرچه برخی فرآیندهای غیرزیستی می‌توانند این دو مولکول را تولید کنند، اما مقدار زیاد آن‌ها در این سیاره به‌سختی با شیمی غیرزیستی قابل توضیح است. بنابراین ممکن است موجوداتی شبیه جلبک در اقیانوس این سیاره وجود داشته باشند.

با توجه به فاصله بسیار زیاد ۱۲۴ سال نوری، حتی با جسورانه‌ترین فناوری‌های فرضی مانند بادبان‌های خورشیدی نیز نمی‌توان به این سیاره سفر کرد. تا زمانی که نمونه‌ای از آنجا به دست نیاوریم، نمی‌توانیم با قطعیت بگوییم که واقعاً میزبان حیات است. اما تا این لحظه، کشف این مولکول‌ها قوی‌ترین نشانه از وجود حیات خارج از زمین بوده است.

سیارات هایسیان به دلیل داشتن اقیانوس‌های جهانی، معمولاً از نظر مواد مغذی فقیر هستند؛ شرایطی حتی سخت‌تر از بخش‌های مرکزی اقیانوس آرام که از خشکی‌ها دورند و مواد مغذی حاصل از رودخانه‌ها به آن‌ها نمی‌رسد. اقیانوس این سیاره نیز به‌طور کامل فقیر از مواد مغذی است و فعالیت زیستی در آن بسیار اندک خواهد بود.

در فشارهای بالا، آب به انواع یخ تبدیل می‌شود و کف این اقیانوس با این یخ‌ها پوشیده شده است، که مانع از تماس با سنگ‌های زیرین می‌شود؛ سنگ‌هایی که می‌توانند مواد مغذی برای میکروارگانیسم‌ها فراهم کنند. بنابراین، در این سیاره خبری از ماهی یا موجودات پیچیده نخواهد بود؛ بلکه در بهترین حالت، میکروب‌هایی وجود دارند. با این حال، اگر این کشف تأیید شود، معنایش این است که ما در جهان تنها نیستیم.

@wikispace 💫

بر اساس مسیری که از ۱۰,۰۰۰ سال پیش تا امروز طی شده، آیا می‌توان پیش‌بینی‌هایی در مورد اینکه مردم ۱۰,۰۰۰ سال آینده فرهنگ ما را چگونه خواهند دید، انجام داد؟
@wikispace 💫👇

بر اساس تفسیر ما از آنچه ۱۰,۰۰۰ سال پیش وجود داشته، می‌توانیم پیش‌بینی‌های کلی‌ای از آنچه تمدن ما در ۱۰,۰۰۰ سال آینده در سوابق باستان‌شناسی خواهد داشت، انجام دهیم.
۱۰,۰۰۰ سال زمان زیادی است، اما اگر تمدن فناورانه ادامه یابد، حتی اگر بیش از یک بار سقوط و دوباره برخیزد، نسل‌های آینده ما قادر خواهند بود با دقت بسیار بالایی بدانند که در سال ۲۰۲۵ زندگی چگونه بوده است. آن‌ها داده‌هایی از میلیاردها عکسی که هر روز می‌گیریم، خواهند داشت و نمای خیابان گوگل مپس (Google Maps Street View) به آن‌ها اطلاعاتی در مورد تکامل توسعه شهری از سال ۲۰۰۸ به بعد ارائه خواهد کرد. من بسیار دوست دارم پژوهشی را ببینم که بر اساس تجزیه و تحلیل این داده‌ها در طول صدها سال انجام شود. این موضوع بی‌نهایت جذاب خواهد بود.
من سناریویی را نمی‌بینم که در آن هیچ داده‌ای از زمان ما در دسترس نباشد. ما از قبل می‌توانیم آن را در الماس‌هایی که شاید میلیاردها سال عمر کنند، ضبط کنیم. با این حال، به صورت فرضی، فرض کنید که تمام داده‌ها از بین رفته باشند. در این صورت، باستان‌شناسان آینده لایه‌ای ضخیم از تکنوسفر و آنتروپوسن (عصر انسان) را مشاهده خواهند کرد. حدود دو قرن قبل از زمان ما، افزایش چشمگیر و سریعی در شهرنشینی رخ خواهد داد. این افزایش بسیار فراتر از، اما قابل مقایسه با، افزایش ناگهانی شهرها در هلال حاصلخیز است که منجر به ظهور تمدن بین‌النهرین شد. با این حال، در مورد ما، این افزایش جهانی خواهد بود و نه منطقه‌ای.
این ارتباط جهانی که قبلاً دیده نشده بود، بسیار قابل توجه خواهد بود. باستان‌شناسان مواد مشابهی را در تمام قاره‌ها کشف خواهند کرد که توسط فناوری‌های مشابهی تولید شده‌اند، مانند فولاد، سرامیک، پلاستیک و سایر مواد مصنوعی، و همچنین قطعاتی از محصولات تولید انبوه که برای مدت طولانی باقی خواهند ماند، از جمله قطعات مدارهای الکترونیکی.
انباشت مواد زائد ناشی از صنعتی‌سازی نیز قابل مشاهده خواهد بود، مانند افزایش تولید دی‌اکسید کربن و زباله‌های صنعتی، و همچنین جنگل‌زدایی.
تمام قاره‌ها مقادیر عظیمی از استخوان‌های حیوانات اهلی شده و سایر زباله‌ها را در خود جای خواهند داد. حیواناتی که قبل از تبادل بزرگ گیاهان و حیوانات که پس از اتصال تمام جهان توسط اروپایی‌ها در قرن پانزدهم رخ داد، در ابتدا بومی آن مناطق نبودند.
برخی از بقایای سازه‌های بزرگ، مانند سدها یا سازه‌های سنگی، باید ۱۰,۰۰۰ سال دیگر نیز باقی بمانند. اهرام مصر که بیش از ۴۰۰۰ سال پیش ساخته شده‌اند، همچنان به عنوان سازه‌هایی که به دست انسان ساخته شده‌اند قابل تشخیص خواهند بود، اما به شدت فرسایش یافته‌اند.
بقاایای فناوری ما در فضا و بر روی ماه، جایی که جوی برای ایجاد فرسایش وجود ندارد، بسیار بهتر حفظ خواهند شد. شاید ما در دهه‌های آینده آثار بیشتری در آنجا بر جای بگذاریم، زیرا رقابت فضایی بالاخره پس از توقفی که در پایان قرن بیستم داشت، سرعت گرفته است.
من بسیار دوست دارم بدانم که نوادگان رباتیک یا بیولوژیکی ما در ۱۰,۰۰۰ سال آینده چگونه خواهند بود و آیا چیزی از تمدن ما همچنان باقی خواهد ماند.
سوال اصلی این بود: بر اساس مسیری که از ۱۰,۰۰۰ سال پیش تا امروز طی شده، آیا می‌توان پیش‌بینی‌هایی در مورد اینکه مردم ۱۰,۰۰۰ سال آینده فرهنگ ما را چگونه خواهند دید، انجام داد؟

@wikispace 💫

یکی از عجیب ترین و استثنایی ترین مواجهه ها با یک شی ناشناس در یک جنگل در گلف بریز،فلوریدا. این فیلم برای نخستین بار در تلگرام به اشتراک گذاشته می شود.
@wikispace 💫

دانشمندان که اخیرا ویژگی های این شی جدید بنام اطلس 3 آ که وارد منظومه شمسی شده است را بررسی نموده اند برایشان شک و تردیدهایی جدی بوجود آمده است که آیا آن واقعا یک اخترواره یا شهاب سنگ معمولی است یا شاید نخستین رویارویی ما با یک تکنولوژی فرازمینی؟
اندازه این شی حدود 11 کیلومتر است و به چند دلیل این شی مرموز با یک اخترواره فرق می کند.
*اول این شی دارد از خودش گاز متان تولید می کند ، چیزی که معمولا از دنباله‌دار، شهاب سنگ یا سیارک انتظار نمی رود.

@wikispace 💫👇

*دوم، از خودش نور تولید می‌کند، و این نور از درونش ساطع میشود، که باز هم رفتاری غیرعادی برای اجرام فضایی شناخته شده محسوب میشه.
* سوم، سرعتش کم و زیاد می شود و مسیرش را تغییر میدهد و دوباره به حالت قبل برمی‌گردد، که این هم تاکنون در دنباله‌دارها، شهاب‌ها و سیارک‌ها دیده نشده است.
* چهارم این شی چیزی که معمولا دنباله یک دنباله‌دار رو تشکیل میده، تولید نمی‌کنه. در عوض، گاهی اوقات این مواد در جلوی اون دیده میشن، و این باعث شده که دانشمندان فکر کنن شاید یک نوع خروجی اگزوز داره که بهش کمک می‌کنه سرعتش رو کم یا زیاد کنه.
* عناصری که ازش ساخته شده در جدول تناوبی ما شناخته شده نیست. البته این به معنی سفینه فضایی بودن یا نبودنش نیست، اما نشون میده که حاوی عناصریه که ما در زمین هیچ ایده‌ای در موردشون نداریم.

@wikispace 💫

40000 سال پیش، مردمانی پیشرفته تر از ما در اوج خوشبختی و رفاه ناگهان با حادثه ای وحشتناک مواجه می شوند و در عرض چند روز همه چیز تمام می شود. عده معدودی که به غارها پناه برده اند و می دانند تنها چند روزی بیشتر زنده نخواهند بود با عجله تلاش می کنند پیغام شان را بر دیواره های غار حک کنند تا اسم شان در تاریخ محو نشود و به آيندگانی که به این سیاره خواهند آمد سرگذشت شان را بگویند. آنها پیغام شان را به شکل تصویری حک می کنند تا آیندگان پیشرفته مضامین پنهان در این تصاویر را بیابند.
مستند جذاب و پربیننده پیغام های پنهان - نیاکان پیشرفته 40000 ساله برای نخستین بار با زيرنويس فارسی

برای تهیه به کانال زیر مراجعه کنید
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAENIf05CPaPlseSEww

در یک آزمایشگاه آرام در وین، گروهی از فیزیک‌دانان در سال ۲۰۱۲ آزمایشی را انجام دادند که از نظر کلاسیک غیرممکن به نظر می‌رسید. آن‌ها دو فوتون درهم‌تنیده — ذرات نوری که در سراسر فضا به هم مرتبط‌اند — را به یک سامانه‌ی کوانتومی دقیق شلیک کردند. یکی از فوتون‌ها بلافاصله اندازه‌گیری شد. دیگری با استفاده از یک فیبر نوری بلند به تأخیر افتاد. اما وقتی نتایج را مقایسه کردند، اتفاقی عجیب رخ داد: نتیجه‌ی اندازه‌گیری فوتون اول تحت تأثیر فوتونی قرار گرفته بود که هنوز اندازه‌گیری نشده بود. به‌نوعی، آینده بر گذشته تأثیر گذاشته بود.

@wikispace 💫👇

این پدیده‌ی گیج‌کننده بعدها در چندین آزمایش دیگر در سراسر جهان تأیید شد. اکنون به عنوان «پاک‌کن کوانتومی با انتخاب تأخیری» شناخته می‌شود — مفهومی ذهن‌برانداز که در آن عمل مشاهده‌ی یک ذره می‌تواند به‌نظر برسد که به گذشته بازمی‌گردد و آنچه پیش از مشاهده رخ داده را تغییر می‌دهد. برای روشن شدن موضوع: هیچ‌کس پیام‌هایی به گذشته نمی‌فرستد. اما آنچه می‌بینیم نشان می‌دهد که زمان، در سطح کوانتومی، مانند پیکان خطی‌ای که در زندگی روزمره تجربه می‌کنیم رفتار نمی‌کند.

در فیزیک کلاسیک، علت همیشه مقدم بر معلول است. اما در مکانیک کوانتومی، ذرات به نظر نمی‌رسد اهمیتی بدهند. اگر به یک فوتون «انتخاب» داده شود که مانند ذره یا موج رفتار کند، رفتار آن تا زمان اندازه‌گیری مشخص نیست — و به‌طرز باورنکردنی، نحوه‌ی اندازه‌گیری ما می‌تواند به‌طور بازگشتی تعیین کند که پیش از اندازه‌گیری چگونه رفتار کرده است. این فقط یک نظریه نیست. در آزمایش‌های معتبر با آشکارسازهای فوق‌حساس و منابع فوتونی پیشرفته مشاهده شده است.

این موضوع بنیان علیت را به لرزه درمی‌آورد. اگرچه هیچ اطلاعاتی نمی‌تواند سریع‌تر از نور منتقل شود — یعنی نقضی در نسبیت رخ نمی‌دهد — اما پیامد آن عمیق‌تر است: در سطح کوانتومی، واقعیت تا زمانی که مشاهده نشود تعیین نمی‌شود، و گاهی، مشاهده در حال حاضر به‌نظر می‌رسد گذشته را شکل می‌دهد.

و اگر گذشته بتواند توسط حال تغییر کند… چه چیزهای دیگری ممکن است؟
#کوانتوم #فیزیک


@wikispace 💫

جاودانگی کوانتومی چیست؟

حتما! بیایید این مفهوم شگفتانگیز و ذهنپیچیده را تجزیه و تحلیل کنیم.

پاسخ ساده

جاودانگی کوانتومی یک آزمایش فکری است که پیشنهاد میکند یک ناظر (مثل شما) به دلیل قوانین مکانیک کوانتومی هرگز نمیتواند مرگ خود را تجربه کند.

@wikispace 💫👇

این نظریه ادعا نمیکند که شما شکستناپذیر میشوید یا پیر شدن شما متوقف میشود. در عوض، پیشنهاد میکند که در هر سناریوی ممکن که شما ممکن است بمیرید، همیشه حداقل یک خط زمانی (در یک چندجهانی وسیع) وجود خواهد داشت که شما به طور تصادفی زنده میمانید. از آنجایی که شما فقط در خطوط زمانی که زنده هستید میتوانید هوشیار باشید، تجربه ذهنی شما به صورت زنده ماندن غیرقابل توضیح در برابر تمام احتمالات خواهد بود.

---

توضیح عمیقتر: این ایده از کجا میآید؟

این مفهوم نتیجه مستقیم (و بحثبرانگیز) دو ایده کلیدی است:

1. تفسیر جهانهای متعدد (MWI) از مکانیک کوانتومی: که توسط هیو اورت در سال ۱۹۵۷ ارائه شد، بیان میکند که هرگاه یک رویداد کوانتومی چندین نتیجه ممکن داشته باشد، همه نتایج در واقعیت رخ میدهند. جهان به چندین واقعیت موازی «شاخهشاخه» میشود که هر کدام شامل یکی از نتایج ممکن هستند. برای مثال، اگر یک الکترون بتواند چرخش بالا یا پایین داشته باشد، جهان به دو شاخه تقسیم میشود: یکی که در آن الکترون بالا است و دیگری که در آن پایین است.
2. اثر ناظر: هوشیاری شما به یک جریان واحد و پیوسته از تجربه گره خورده است. شما فقط در یک خط زمانی واحد تجربه میکنید.

آزمایش فکری کلیدی: خودکشی کوانتومی

این ایده به بهترین شکل با آزمایش فکری «خودکشی کوانتومی» نشان داده میشود.

· یک دستگاه را تصور کنید که یک اسلحه به سمت شما نشانه رفته و توسط یک رویداد کوانتومی - مانند واپاشی یک اتم رادیواکتیو - شلیک میشود. احتمال شلیک اسلحه در هر آزمایش ۵۰٪ است.
· شما یک بار ماشه را میچکانید. در نیمی از جهانها، اسلحه شلیک میکند و شما میمیرید. در نیمه دیگر، شلیک نمیکند و شما زنده میمانید.
· شما دوباره ماشه را میچکانید. از بین جهانهایی که بار اول زنده ماندهاید، نیمی از آن شاخهها میبینند که شما در تلاش دوم میمیرید. نیمه دیگر دوباره زنده میمانید.
· این روند تکرار میشود.

از دیدگاه یک ناظر بیرونی که به میلیونها کپی از این آزمایش در سراسر چندجهانی نگاه میکند، بیشتر کپیهای شما بسیار سریع میمیرند. آنها انسانی را میبینند که پس از چند بار تلاش تقریباً مطمئناً مرده است.

با این حال، از دیدگاه ذهنی شما، اتفاق بسیار متفاوتی رخ میدهد. هر بار که ماشه را میچکانید، شما فقط در شاخههایی میتوانید هوشیار بمانید که زنده ماندهاید. در شاخههایی که مردهاید، «شما»یی برای تجربه نتیجه وجود ندارد. پس از ۱۰، ۱۰۰ یا ۱۰۰۰ بار چکاندن ماشه، شما خود را هر بار به طور معجزهآسایی زنده مییابید. از نقطه نظر شما، به نظر میرسد که شما به طور غیرممکنی خوششانس هستید.

این "جاودانگی کوانتومی" است: تجربه ذهنی زنده ماندن از هر رویداد تهدیدکننده زندگی ممکن.

---

یک مثال concrete (اما کمتر تاریک)

تصور کنید که در یک تصادف رانندگی هستید که ۹۹٪ احتمال مرگ دارد.

· بر اساس تفسیر جهانهای متعدد، جهان به شاخههای زیر تقسیم میشود:
  · در ۹۹٪ از شاخهها، تصادف به گونهای پیش میرود که شما را میکشد. هوشیاری شما در آن شاخهها پایان مییابد.
  · در ۱٪ از شاخهها، یک سری رویدادهای معجزهآسا رخ میدهد. یک لاستیک به دقیقاً همان شکلی که باید پنچر میشود تا چرخش ماشین را تغییر دهد، یک گاردريل به طور غیرمنتظرهای مقاومت میکند، و غیره. شما با جراحات شدید زنده میمانید، اما زنده هستید.
· شما کدام نتیجه را تجربه میکنید؟ شما فقط میتوانید نتیجه را در شاخههایی تجربه کنید که «شما» هنوز زنده هستید. بنابراین، از دیدگاه اول شخص، شما همیشه خود را در خط زمانی مییابید که علیه همه احتمالات زنده ماندهاید. شما در بیمارستان بیدار میشوید، شگفتزده از زنده ماندن، و پزشکان زنده ماندن شما را یک «معجزه» مینامند.

هشدارها و انتقادات مهم

درک این نکته ضروری است که جاودانگی کوانتومی بسیار سوءظنی است و یک واقعیت علمی پذیرفته شده نیست.

1. این یک آزمایش فکری است، نه یک تئوری: این یک کاوش فلسفی در مورد پیامدهای تفسیر جهانهای متعدد است، نه یک پیشبینی قابل آزمایش.
2. مرگ ناشی از "پیری" یا علل طبیعی: این استدلال وقتی به مرگ ناشی از پیری یا بیماری میرسد بسیار مبهمتر میشود. کدام رویداد کوانتومی به شما اجازه میدهد از یک حمله قلبی جان سالم به در ببرید؟ مشخص نیست که آیا همیشه یک مسیر انشعابی وجود دارد که زمانی که سیستمهای بدن به طور کامل از کار میافتند به زنده ماندن منجر شود یا خیر.
3. مشکل هویت: آیا «شما» که در یک شاخه زنده میماند همان «شما» است؟ یا فقط یک کپی است؟ این به سوالات فلسفی عمیقی در مورد هویت شخصی میرسد.