ИЗБИЛИ ДО ПОТЕРИ ПАМЯТИ – 47-ЛЕТНИЙ ПРОПАВШИЙ ВИЛЕЙЧАНИН ВСПОМНИЛ, КТО ОН ТОЛЬКО В БОЛЬНИЦЕ ПОД ПЕТЕРБУРГОМ
Вернулся из России в Вилейку к матери 47-летний Дмитрий Шевцов, который осенью прошлого года пропал в Санкт-Петербурге и перестал выходить на связь с родными.
У Шевцова в Питере собственная квартира, но зарегистрирован он в Вилейке. В очередной раз Дмитрии уехал в Россию в конце прошлого лета и последний раз звонил родственникам в Беларусь 21 октября.
Мужчину с приметной татуировкой на всю спину разыскивали белорусская милиция, российская полиция и поисково-спасательный отряд «Ангел».
Координатор ПСО «Ангел. Северо-Запад» Максим Федорович 14 января сообщил Kraj.by, что Шевцов нашелся. Дмитрий сам приехал в Вилейку из России и сходил в милицию, где его опросили. «Ангелы» прекратили поиски вилейчанина.
Татьяна Шевцова, сестра Дмитрия, живет в Минске. Она рассказала нашему порталу о том, что случилась с ее братом:
– Дмитрий приехал из России в Вилейку к матери во вторник, 10 января. Он жив, но нельзя сказать, что совсем уж здоров. Со слов брата, его в России сильно избили, после чего он оказался в больнице города Всеволожска Ленинградской области. У врачей проходил как неизвестный пациент. В процессе лечения память стала возвращаться. В первую очередь брат вспомнил свой аккаунт в «Одноклассниках». Через эту социальную сеть мы и связались.
По словам Татьяны, пока неизвестно, кто избил ее брата, но предположения есть. Дмитрий не собирается оставаться в Вилейке у матери и намерен вернуться в Санкт-Петербург.
Сергей ЗЕНЬКО
Фотографии предоставлены Kraj.by Максимом ФЕДОРОВИЧЕМ
#вилейка #вялейка #вілейка
Вернулся из России в Вилейку к матери 47-летний Дмитрий Шевцов, который осенью прошлого года пропал в Санкт-Петербурге и перестал выходить на связь с родными.
У Шевцова в Питере собственная квартира, но зарегистрирован он в Вилейке. В очередной раз Дмитрии уехал в Россию в конце прошлого лета и последний раз звонил родственникам в Беларусь 21 октября.
Мужчину с приметной татуировкой на всю спину разыскивали белорусская милиция, российская полиция и поисково-спасательный отряд «Ангел».
Координатор ПСО «Ангел. Северо-Запад» Максим Федорович 14 января сообщил Kraj.by, что Шевцов нашелся. Дмитрий сам приехал в Вилейку из России и сходил в милицию, где его опросили. «Ангелы» прекратили поиски вилейчанина.
Татьяна Шевцова, сестра Дмитрия, живет в Минске. Она рассказала нашему порталу о том, что случилась с ее братом:
– Дмитрий приехал из России в Вилейку к матери во вторник, 10 января. Он жив, но нельзя сказать, что совсем уж здоров. Со слов брата, его в России сильно избили, после чего он оказался в больнице города Всеволожска Ленинградской области. У врачей проходил как неизвестный пациент. В процессе лечения память стала возвращаться. В первую очередь брат вспомнил свой аккаунт в «Одноклассниках». Через эту социальную сеть мы и связались.
По словам Татьяны, пока неизвестно, кто избил ее брата, но предположения есть. Дмитрий не собирается оставаться в Вилейке у матери и намерен вернуться в Санкт-Петербург.
Сергей ЗЕНЬКО
Фотографии предоставлены Kraj.by Максимом ФЕДОРОВИЧЕМ
#вилейка #вялейка #вілейка
Пра пляценне з лазы на Вілейшчыне ў 1930-х і ў пачатку 2000-х
Чытач адгукнуўся на артыкул "Крэслы, кошыкі, паліцы... І іншы хэндмэйд 1930-х"
У канцы мінулага года мы публікавалі матэрыял краязнаўцы Кастуся Шыталя "Крэслы, кошыкі, паліцы... І іншы хэндмэйд 1930-х. Што плялі ў Вілейцы з лазы, пакуль не прыйшоў 1939 год".
У ёй аўтар расказаў пра тое, як у сярэдзіне 1930-х гадоў у Вілейцы развівалі пляценне з лазы. У 1935 годзе Арганізацыя Працоўнай Моладзі зладзіла ў горадзе двухгадовыя курсы пляцення. Адбылося некалькі выставаў і з'ездаў, на якіх выступалі госці з Вільні і Варшавы. Некаторыя землеўласнікі заклалі ў сваіх маёнтках плантацыі лазы. У Будславе такая плантацыя мела заняць дзесяць гектараў. Частка мэблі і іншых вырабаў з лазы пайшла на продаж у іншыя рэгіёны Польшчы, а нешта і на экспарт. 1939 год перакрэсліў ініцыятыву.
Днямі з намі звязаўся чытач з Маладзечна Мікалай. Ён, ураджэнец Вілейшчыны, падзяліўся фотаздымкам, які паказвае, што ўмельцы, якія вырабляюць з лазы прыгожыя рэчы, працавалі на Вілейшчыне яшчэ не так даўно.
Вось такі столік у пачатку 2000-х зрабілі ў Баярах на Вілейшчыне майстры па прозвішчы Фаменка. Яны выраблялі мэблю.
— Мяне гэта ўразіла, — кажа Мікола. — Думаю, усіх павінна ўразіць тое, што людзі выраблялі канапы з лазы, на якіх можна пасядзець, і вялікія сталы. Мой знаёмы іх вельмі хваліў. Добра было б, каб "Рэгіянальная газета" знайшла гэтых майстроў і, калі яны яшчэ займаюцца пляценнем з лазы,. напісала пра іх.
Знаёмы расказваў Міколу, што ўмельцы пераехалі з Баяраў на Мядзельшчыну дзесяць год таму.
На фота Bibliotekа Narodowа — майстры 1930-х у Вілейцы са сваімі вырабамі.
На фота чытача — столік з лазы, зроблены ў Баярах на Вілейшчыне ў пачатку 2000-х.
Рэгіянальная Газета
Чытач адгукнуўся на артыкул "Крэслы, кошыкі, паліцы... І іншы хэндмэйд 1930-х"
У канцы мінулага года мы публікавалі матэрыял краязнаўцы Кастуся Шыталя "Крэслы, кошыкі, паліцы... І іншы хэндмэйд 1930-х. Што плялі ў Вілейцы з лазы, пакуль не прыйшоў 1939 год".
У ёй аўтар расказаў пра тое, як у сярэдзіне 1930-х гадоў у Вілейцы развівалі пляценне з лазы. У 1935 годзе Арганізацыя Працоўнай Моладзі зладзіла ў горадзе двухгадовыя курсы пляцення. Адбылося некалькі выставаў і з'ездаў, на якіх выступалі госці з Вільні і Варшавы. Некаторыя землеўласнікі заклалі ў сваіх маёнтках плантацыі лазы. У Будславе такая плантацыя мела заняць дзесяць гектараў. Частка мэблі і іншых вырабаў з лазы пайшла на продаж у іншыя рэгіёны Польшчы, а нешта і на экспарт. 1939 год перакрэсліў ініцыятыву.
Днямі з намі звязаўся чытач з Маладзечна Мікалай. Ён, ураджэнец Вілейшчыны, падзяліўся фотаздымкам, які паказвае, што ўмельцы, якія вырабляюць з лазы прыгожыя рэчы, працавалі на Вілейшчыне яшчэ не так даўно.
Вось такі столік у пачатку 2000-х зрабілі ў Баярах на Вілейшчыне майстры па прозвішчы Фаменка. Яны выраблялі мэблю.
— Мяне гэта ўразіла, — кажа Мікола. — Думаю, усіх павінна ўразіць тое, што людзі выраблялі канапы з лазы, на якіх можна пасядзець, і вялікія сталы. Мой знаёмы іх вельмі хваліў. Добра было б, каб "Рэгіянальная газета" знайшла гэтых майстроў і, калі яны яшчэ займаюцца пляценнем з лазы,. напісала пра іх.
Знаёмы расказваў Міколу, што ўмельцы пераехалі з Баяраў на Мядзельшчыну дзесяць год таму.
На фота Bibliotekа Narodowа — майстры 1930-х у Вілейцы са сваімі вырабамі.
На фота чытача — столік з лазы, зроблены ў Баярах на Вілейшчыне ў пачатку 2000-х.
Рэгіянальная Газета
ДО +9 ТЕПЛА ОБЕЩАЮТ В БЕЛАРУСИ СИНОПТИКИ НАКАНУНЕ КРЕЩЕНИЯ
Трескучим морозам 19 января в этом году не быть.
Как пишет Белгидромет, в течение недели, 14-19 января в Беларуси ожидается теплая для середины января погода, в среднем на 4-5 градусов выше климатической нормы. При этом температуры воздуха в ночные часы по стране будут находиться в пределах от слабого минуса по востоку до +3 - +5 по западу, а в дневные часы по республике в основном будет от -1 до +7.
В среду 18 января по юго-востоку местами возможно повышение и до +9.
Отмечается, что атмосферные фронты в течение недели будут приносить все новые порции осадков в виде мокрого снега с дождем. Местами ожидается гололед. При поступлении теплого воздуха не исключены туманы, ухудшающие видимость на дорогах до 100-500 метров.
Днем 15 января по северо-западной половине страны, в ночь на понедельник 16 января местами, а по северу республики в большинстве районов, ожидается сильный порывистый ветер до 15-20 м/с.
Напомним, аномально теплый январь мы наблюдаем не первый раз. В 2020 году Вилейское водохранилище на Крещение осталось безо льда.
kraj.by
Трескучим морозам 19 января в этом году не быть.
Как пишет Белгидромет, в течение недели, 14-19 января в Беларуси ожидается теплая для середины января погода, в среднем на 4-5 градусов выше климатической нормы. При этом температуры воздуха в ночные часы по стране будут находиться в пределах от слабого минуса по востоку до +3 - +5 по западу, а в дневные часы по республике в основном будет от -1 до +7.
В среду 18 января по юго-востоку местами возможно повышение и до +9.
Отмечается, что атмосферные фронты в течение недели будут приносить все новые порции осадков в виде мокрого снега с дождем. Местами ожидается гололед. При поступлении теплого воздуха не исключены туманы, ухудшающие видимость на дорогах до 100-500 метров.
Днем 15 января по северо-западной половине страны, в ночь на понедельник 16 января местами, а по северу республики в большинстве районов, ожидается сильный порывистый ветер до 15-20 м/с.
Напомним, аномально теплый январь мы наблюдаем не первый раз. В 2020 году Вилейское водохранилище на Крещение осталось безо льда.
kraj.by
Дакументальны фільм пра Вілейскае вадасховішча
Фільм першы:
https://youtu.be/yxyIm_vbVAI
Фільм другі:
https://youtu.be/pcNtUqGo4uk
#вілейка #вілейскае #вілейскаевадасховішча #вадасховішча #вялейка #вилейка #вилейское #водохранилище #вилейка #вілія #Вилейскоеводохранилище #вилия #вяльля #вязынь
Фільм першы:
https://youtu.be/yxyIm_vbVAI
Фільм другі:
https://youtu.be/pcNtUqGo4uk
#вілейка #вілейскае #вілейскаевадасховішча #вадасховішча #вялейка #вилейка #вилейское #водохранилище #вилейка #вілія #Вилейскоеводохранилище #вилия #вяльля #вязынь
YouTube
Вилейское вдхр Минская область 1 серия
Краткий фильм о характеристиках водоёма для целей отдыха и рыбалки
Вынужден был редактировать фильм по сомнительному требованию Ютуба и снова размещать на канале. Извините, мои подписчики.
Вынужден был редактировать фильм по сомнительному требованию Ютуба и снова размещать на канале. Извините, мои подписчики.
18 студзеня 2019 года памёр вілейскі праваабаронца, грамадскі актывіст, патрыёт і сьветлы чалавек Уладзімір Архіпавіч Малярчук.
(1947-2019 гг.)
Уладзімір Малярчук увесь час адстойваў правы жыхароў Вілейшчыны, за што неаднаразова падвяргаўся рэпрэсіям з боку вілейскіх "праваахоўнікаў".
Архіпавіч, мы памятаем!
Мы працягваем тваю справу!
Сьпі спакойна, сябра!
Верш Алеся Наркевіча прысьвечаны Уладзіміру Малярчуку.
У сьветлы вырай,
у неба волі
шугай маланкай,
ляці, саколе.
У гэтым сьвеце -
трусьлівым, кволым -
Ты быў надзеяй,
Ты быў анёлам.
Не застанецца зямля пустою.
Народзіць новых асілкаў ўрэшце...
Але - надзейна было з табою,
і ў сэрцы вечна ты застанешся.
19/01/2019
#вилейка #вялейка #вілейка #малярчук
(1947-2019 гг.)
Уладзімір Малярчук увесь час адстойваў правы жыхароў Вілейшчыны, за што неаднаразова падвяргаўся рэпрэсіям з боку вілейскіх "праваахоўнікаў".
Архіпавіч, мы памятаем!
Мы працягваем тваю справу!
Сьпі спакойна, сябра!
Верш Алеся Наркевіча прысьвечаны Уладзіміру Малярчуку.
У сьветлы вырай,
у неба волі
шугай маланкай,
ляці, саколе.
У гэтым сьвеце -
трусьлівым, кволым -
Ты быў надзеяй,
Ты быў анёлам.
Не застанецца зямля пустою.
Народзіць новых асілкаў ўрэшце...
Але - надзейна было з табою,
і ў сэрцы вечна ты застанешся.
19/01/2019
#вилейка #вялейка #вілейка #малярчук
Ураджэнца Вілейшчыны Віталя Алексяёнка прызначылі галоўным запрошаным дырыжорам у сіцылійскі Teatro Massimo Bellini
Пра прызначэнне дырыжор паведаміў у сваім facebook.
«З вялікай радасцю хачу паведаміць вам, што мяне прызначылі галоўным запрошаным дырыжорам тэатра Масіма Беліні ў Катаніі (Сіцылія)! Мы ўжо выступалі разам на мінулым пераднавагоднім канцэрце і таксама адкрывалі цяперашні сімфанічны сезон. І цяпер гэты выдатны аркестр, увесь калектыў тэатра і я працягнем працаваць разам на сталай аснове», — падзяліўся Віталь Алексяёнак.
Для беларускага дырыжора гэта не першая праца на прыстыжнай міжнароднай сцэне. у 2021 годзе Віталь Алексяёнак сенсацыйна перамог на конкурсе імя Артура Тасканіні. З італьянскай Пармы ён прывёз не толькі першае месца, але і прыз глядацкіх сімпатый. Таксама дырыжор працаваў у Міланскім Ла-Скала. На легендарнай сцэне ён паставіў (!) оперу П’еранжэла Вальтыноні «Маленькі прынц». А напрыканцы 2022 года Віталь быў запрошаны на працу ў Нямецкую оперу на Рэйне.
#вилейка #вялейка #вілейка #Алексяёнак
Пра прызначэнне дырыжор паведаміў у сваім facebook.
«З вялікай радасцю хачу паведаміць вам, што мяне прызначылі галоўным запрошаным дырыжорам тэатра Масіма Беліні ў Катаніі (Сіцылія)! Мы ўжо выступалі разам на мінулым пераднавагоднім канцэрце і таксама адкрывалі цяперашні сімфанічны сезон. І цяпер гэты выдатны аркестр, увесь калектыў тэатра і я працягнем працаваць разам на сталай аснове», — падзяліўся Віталь Алексяёнак.
Для беларускага дырыжора гэта не першая праца на прыстыжнай міжнароднай сцэне. у 2021 годзе Віталь Алексяёнак сенсацыйна перамог на конкурсе імя Артура Тасканіні. З італьянскай Пармы ён прывёз не толькі першае месца, але і прыз глядацкіх сімпатый. Таксама дырыжор працаваў у Міланскім Ла-Скала. На легендарнай сцэне ён паставіў (!) оперу П’еранжэла Вальтыноні «Маленькі прынц». А напрыканцы 2022 года Віталь быў запрошаны на працу ў Нямецкую оперу на Рэйне.
#вилейка #вялейка #вілейка #Алексяёнак
Нарадзіўся ў Батурыне, сядзеў у Вілейцы, вучыўся ў Вільні, пахаваны ў Германіі
18 студзеня 1912 года ў в.Батурына на Вілейшчыне нарадзіўся Пётра Сыч. У 1929 скончыў гімназію ў Вілейцы, два гады правучыўся на філалагічным факультэце Віленскага ўніверсітэта і вымушаны быў кінуць навучанне. Уладкаваўся на працу чыноўнікам. Друкаваўся ад 1932 года, супрацоўнічаў з рэдакцыямі польскіх газет у Вільні.
У 1939 годзе як польскі грамадзянін, мабілізаваны ў польскае войска, і апынуўся ў дзясятым батальёне Корпуса аховы памежжа. Трапіў у савецкі палон. Уцёк, але зноў 3 кастрычніка 1939 года арыштаваны і пасаджаны ў вілейскую турму, а ў чэрвені 1940 вязня перавялі ў полацкую турму. Асуджаны на дзесяць гадоў прымусова-папраўчых работ. Вывезены ў Комі АССР, дзе быў да канца 1941 года.
Патрапіў у армію генерала Андэрса. У лютым 1942 года яго залічылі ў склад 23-га батальёна сёмай пяхотнай дывізіі. Падчас службы быў ва Узбекістане, пасля ў чыне паручніка прымаў удзел у фарсіраванні ракі Рапід і Сангра, баях пад Монтэ-Касіна, Анконай, Балонні, чатыры разы паранены. Пра гэтыя падзеі ён пасля напіша ў мемуарным творы "Смерць і салаўі".
Па службе разам з дывізіяй у 1946 годзе трапляе ў Вялікабрытанію. Быў у гэтай краіне сябрам Згуртавання беларусаў, актыўным аўтарам і супрацоўнікам часопіса "Беларус на чужыне".
У Заходнюю Германію пераязджае 1951 годзе. Тут быў галоўным рэдактарам сатырычнага часопіса "Шарсцень", супрацоўнічаў з газетай "Бацькаўшчына".
Памёр у чэрвені 1963 г. Пахаваны ў нямецкім горадзе Мюнхене, на даваенных могілках Перлахер Форст.
На Вілейшчыне сёння жывуць нашчадкі Пётры Сыча, а на доме ў Батурыне, дзе ён нарадзіўся, вісіць мемарыяльная дошка.
Рэгіянальная Газета
Фота з архіва "РГ".
#вілейка #вялейка #вілейскі #батурына #сыч #вилейский #вилейскийрайон #вилейка
18 студзеня 1912 года ў в.Батурына на Вілейшчыне нарадзіўся Пётра Сыч. У 1929 скончыў гімназію ў Вілейцы, два гады правучыўся на філалагічным факультэце Віленскага ўніверсітэта і вымушаны быў кінуць навучанне. Уладкаваўся на працу чыноўнікам. Друкаваўся ад 1932 года, супрацоўнічаў з рэдакцыямі польскіх газет у Вільні.
У 1939 годзе як польскі грамадзянін, мабілізаваны ў польскае войска, і апынуўся ў дзясятым батальёне Корпуса аховы памежжа. Трапіў у савецкі палон. Уцёк, але зноў 3 кастрычніка 1939 года арыштаваны і пасаджаны ў вілейскую турму, а ў чэрвені 1940 вязня перавялі ў полацкую турму. Асуджаны на дзесяць гадоў прымусова-папраўчых работ. Вывезены ў Комі АССР, дзе быў да канца 1941 года.
Патрапіў у армію генерала Андэрса. У лютым 1942 года яго залічылі ў склад 23-га батальёна сёмай пяхотнай дывізіі. Падчас службы быў ва Узбекістане, пасля ў чыне паручніка прымаў удзел у фарсіраванні ракі Рапід і Сангра, баях пад Монтэ-Касіна, Анконай, Балонні, чатыры разы паранены. Пра гэтыя падзеі ён пасля напіша ў мемуарным творы "Смерць і салаўі".
Па службе разам з дывізіяй у 1946 годзе трапляе ў Вялікабрытанію. Быў у гэтай краіне сябрам Згуртавання беларусаў, актыўным аўтарам і супрацоўнікам часопіса "Беларус на чужыне".
У Заходнюю Германію пераязджае 1951 годзе. Тут быў галоўным рэдактарам сатырычнага часопіса "Шарсцень", супрацоўнічаў з газетай "Бацькаўшчына".
Памёр у чэрвені 1963 г. Пахаваны ў нямецкім горадзе Мюнхене, на даваенных могілках Перлахер Форст.
На Вілейшчыне сёння жывуць нашчадкі Пётры Сыча, а на доме ў Батурыне, дзе ён нарадзіўся, вісіць мемарыяльная дошка.
Рэгіянальная Газета
Фота з архіва "РГ".
#вілейка #вялейка #вілейскі #батурына #сыч #вилейский #вилейскийрайон #вилейка