Жын баяғыдан Құдаймен алысып келеді, сондағы соғыс майданы - адамның жүрегі.

Ф.Достоевский

Аналарымыз «ортаңа тек мінезіңмен сыясың» деп айта беруші еді ғой. Сол сөз дәл айтылған. Бірақ арамызда досының бір жамандығын көрсе, бар жақсылығын ұмытып, «ата жау» ететіндер де, қырсық-қыңыр мінезімен қиғылық салатындар да жетіп артылады. «Тума мінез» барда, «жұқпа мінез» де бар. «Сынықтан басқаның бәрі жұғады» деген желеумен көшірме болып жүргендер де бар. Жақсысын ғана алса болар еді, жоқ, шайпау-шатақ мінезді де өзіне қосып алатынын қайтерсің?! Ал бұл - қуыс көкіректің көрінісі. Өзін зор, өзгені қор санайтын өзімшілдер де жетерлік. Сол ызбарлы жүректе сұп-суық сезім, мұздай ой түнеп жатады. Солааай... Сөздің түйіні, мінез шіркін бәрінде де бар, бірақ ең жақсылары - сол мінезін жасырғандары🤍

«Мінез - жанның айнасы»

Құрметті ер азаматтар!

Былапыт, балағат сөздермен сөйлеуді доғарыңыздар. Қазір білінбес, бірақ кейін сор болып жабысады. Солардың ішінде «әке, шеше» сөздерінен басталатындары қандай жаман, қандай жиіркенішті еді. Біле білсеңіз, үлкен күнәлардың ішіндегі ең ауыры - кісінің өз ата-анасына лағынет айтуы. Қазір «өй» деп жүргенде, кейін сіз де бір отбасының отағасына айналасыз. Сонда қайдағы құдай атқан боқтық сөздерді естіп өскен ұлыңызда қандай әдеп болады, қызыңызда қандай қылық болады?!

Ібілістің тілінде сөйлеп қайтесіз?!

Қыздар, өз қадірлеріңізді ешқашан түсірмеңіздер! Өсек-аяңнан, былапыт сөздерден жоғары болыңыздар! Және ешқашан бірінші болып ер азаматқа сезім білдірмеңіздер! Бүгін ғашықтар күні екен деп естеріңіз ауып кетпесін. Жүректеріңіз де ораза ұстасын, тазарсын🤍

Адам үшін ең қорқынышты сезім жалғыз қалу шығар. Ал ең маңыздысы - қолдау. Кейде бір ауыр сөз сол жанға деген бар сезіміңді жойып жіберуі мүмкін, кейде керісінше... Тіпті, жан сырымызды ұрлатып та жатамыз. Адамдар, тым болмаса өзгенің сізге деген сенімін таптамаңыздар!

Шарасыз қалып, сүрінгенде «алаңдама, мен жаныңда боламын» деген сөз үмітіңді қайтадан лаулататындай. Жақсы сөздер өмірде сондай көп, ал соны айтып, тыңдай алатындар ше?!

Өмірімді (өміріңді) көркем ет🤍

Жұмбақтығымызды жоғалтпайықшы. Қыздың сөзге сараң, көзге ұяң боп көрінгені қандай әсем еді. Бірақ осы әсемдікті ермек қылып, жоқ ететіндер де табылады. Айналамызға сақтықпен қарайық, жарығым✨

Бір оқиға есіме түсіп кетті.

Шамамен 7-сынып оқитын кезім. Әжем қатты ауырып, 10 күнге ауруханаға түсіп еді. Мен атамен ғана қалдым. Бәрі қалада жұмыста, біз ауылда болатынбыз.

Мен әжеме қатты байланып қалған адаммын, мойындаймын. Түн... Мен төсегімді атаның қасына әкеліп, көзім жасаурап ұйықтап қалдым. Сол күні түнде ата байқамай менің аяғымды басып кеткен еді. Мен қатты жылағам, бірақ аяғым ауырғаннан емес, әжемді сағынып... Атам «10 күн ұйықтап тұрсаң келеді» деп жұбатып еді. Дәл сол сезім есіме түсіп кетті. Естеліктің құдыреті осында шығар.

Менде бір жақсы қасиет бар.
Жақсы деп санайм енді). Мен өзім ұнатпайтын, жақтыртпайтын адаммен сөйлеспеймін, сырласпаймын. Бетіне де қарамаймын. Бұл өзімшілдік емес, өз шекарамды сақтауым. Артық негатив денсаулыққа зиян😴

«Женская солидарность» танытып үйренейік, арулар. Керек емес жерде «ц ц» деп таңдай тақылдатқаннан ұтарыңыз жоқ. Әдемілікті, көркем дүниені көрсек, неге күйе жағуға, отап тастауға әзір тұрамыз? Әсем бе, мойындаңыз, одан сұлу сөзіңізді аямаңыз. Бұдан сіз төмендеп, ол асып кетпейді.

Көшеде көрінген көркем қыздан қарсылас іздеп қажет емес🙃

Біз сонда өсіп кеттік пе? Бұрынғыдай кішкене нәрселерге қуана алмаймыз ба? Ештеңеге уақыт жетпей ме? Күнде бас қосып, ду-ду әңгіме айтпаймыз ба? Бақыттың бәрі 16 мен 18-де қалып кетті ме?

Біз, қыздар қауымы эмоцияның адамдарымыз. «Көрсін, білсін, сезсін» деп тұрамыз. Әр айтылған жылы сөзді, құлағанда демеу болған жанды ұмытпақ емеспіз. Сыйлық алуға да, беруге де құмармыз. Қуанышта да, қайғыда да көз жасымыз дайын тұрады. Осыны түсіну қиын ба?!

Сен үшін хайырлы емес адамдарды Жаратқан өзі алыстатады. Біз де солай өзгелердің өмірінен өшеді екенбіз.

Тиктокта бір өлең тармақтары трендке айналыпты. Онда былай делінген: «Соққан жел қайта келіп кешірім сұраса да,
Сынған бұтақ сынған күйінде қала береді».

Мен бұл сөзге келісе алмадым. Әжем үнемі «алдыңа келсе, атаңның құнын кеш» дейтін. Пенде болған соң, жаза басып, жаңылу, қателік жасау заңды. Бірақ «кешірім жасау – кеңдік, кешіре алмау – кемдік» екенін ұмытпайық.
Трендтің де боладысы бар, болмайтыны бар).

Мен бір жандарды жүрегіммен кешіріп, жіберіп қойғам🤍

Өзгені жұбату, оның қаяу түскен көңілін көтеру - сауапты іс. Ал «мен бетке айтамын, мінезім сондай» деп аңдамай сөйлейтіндердің халі белгілі...

Өкпеге қисақ та, өлімге қимаймыз ғой. Неге сондай кей адамдар шағып, қисық сөйлейсіңдер?! 🥺

«Әр сәтті бағала» деген қазір үйреншікті сөзге айналды. Дегенмен біздің әрбіріміздің жүрген жолымыз, естеліктеріміз енді қайта келмейді де, жадымыздан өшпейді де. Жастығымыздың әр сәті ұрланып жатыр. Дәл осы уақытты өкінбестей өткізу жазсын.

Қандай әдемі дұға: Уа, Аллаһым, мен өзімді жоғалтып алсам, сенің жазған тағдырың менің ойлағанымнан да өте әдемі екенін есіме сал🤲🏻

«Айналайындар, ешқашан ата-аналарыңды «ана баланың әке-шешесі бай, сендер неге бай емессіңдер?» деп кінәлай көрмеңдер. Сол күні күнде көріп жүрген әкеңді көре алмай қалсаң, арманда қаласың ғой. Үйіңнің тегін аспазы боп жүрген анаң бір күні ауырып, бір жағдайға ұшыраса, өкініште қаласың ғой. Кейін кеш болады. Жақсы көр. Бағала еңбектерін. Аман-есен туғанына, өзі киінбей, сені киіндіріп жүргеніне, өзі үйде отырып, сені оқуға жібергеніне, соңғы тәттісін саған арнап сақтағанына… Ауылға барыңдар».

Қымбат Әбілда