3. بیمارانیکه دارای سابقۀ لخته شدن خون در نقاط مختلف بدن مثل ساق پاها و رانها هستند و تحت درمان می باشند، کاندید خوبی برای این عمل نیستند، چون این بیماران داروهای ضد انعقادی مصرف می کنند. اولاً باید قبل از عمل این داروها بر حسب نوع، از یک هفته تا 10 روز قطع شوند، که خطر آمبولی در بیمار را به همراه دارد، و ثاتیاً از عوارض خود این عمل لخته شدن خون در داخل عروق لگن و بخصوص اندام تحتانی (ساق پاها و رانها) می بلشد و ممکن است در بیماریکه از قبل دارای لخته خون در اندام تحتانی است وضعیت را بدتر کند.
بطور خلاصه:
1. برای انجام عمل جراحی رادیکال پروستاتکتومی جراح باید مهارت و آموزش کافی داشته باشد.
2. بیمار بخوبی انتخاب شده باشد یعنی اندیکاسیون این عمل در یک بیمار مربوطه وجود داشته باشد.
3. عوارض جراحی قبل از عمل بخوبی و به زبان ساده برای بیمار توضیح داده شوند.
4. مقدمات قبل از عمل و پس از عمل باید فراهم شده و سپس بیمار عمل شود. یعنی بیمار باید بصورت کامل بررسی شود، مشکل شدید در قلب و ریه نداشته باشد، سابقه بیماری لخته شدن خون در بدن و آمبو.لی هم نداشته باشد.
5. قبل از عمل حتماً 4 واحد خون رزرو شود.
بطور خلاصه:
1. برای انجام عمل جراحی رادیکال پروستاتکتومی جراح باید مهارت و آموزش کافی داشته باشد.
2. بیمار بخوبی انتخاب شده باشد یعنی اندیکاسیون این عمل در یک بیمار مربوطه وجود داشته باشد.
3. عوارض جراحی قبل از عمل بخوبی و به زبان ساده برای بیمار توضیح داده شوند.
4. مقدمات قبل از عمل و پس از عمل باید فراهم شده و سپس بیمار عمل شود. یعنی بیمار باید بصورت کامل بررسی شود، مشکل شدید در قلب و ریه نداشته باشد، سابقه بیماری لخته شدن خون در بدن و آمبو.لی هم نداشته باشد.
5. قبل از عمل حتماً 4 واحد خون رزرو شود.
سرطان پروستات
سرطان پروستات (Prostate Cancer) موقعی اتفاق می افتد که سلولهای پروستات شروع به تکثیر شدن پیدا می کنند. سرطان پروستات یکی از شایعترین سرطانها در مردان می باشد. سرطان پروستات به دو شکل دیده می شود: بالینی و پاتولوژیک. در سرطان پروستات بالینی، بیمار بعلت علائمی که سرطان ایجاد کرده است مراجعه می کند. در نوع پاتولوژیک بیمار علائمی ندارد و پس از بررسی و آزمایشات لازم مشخص می شود که فرد سرطان پروستات دارد. ده درصد مردانیکه بعلت بزرگی خوش خیم پروستات تحت عمل جراحی قرار می گیرند، پس از جراحی و آزمایش پاتولوژی پروستاتی که با جراحی خارج شده است، مشخص می شود که بیمار سرطان پروستات دارد. به این نوع سرطان، سرطان پاتولوژیک می گویند.
سرطان پروستات (Prostate Cancer) اگر در مراحل ابتدائی تشخیص داده شود با اقدامات درمانی مناسب به مقدار زیاد می توان از پیشرفت و عوارض آن کاست. امروزه یک آزمایش خون بسیار حساس وجود دارد که در تشخیص سرطان پروستات خیلی کمک کننده است. بسیاری از مردان علاقه دارند که بفهمند علت سرطان پروستات چیست. تا کنون علت قطعی آن مشخص نشده است ولی یک عده عوامل هستند که ابتلا به سرطان پروستات را مستعد می سازند، این عوامل را در اصطلاح فاکتورهای خطرزا می گویند.. یعنی مردانیکه دارای این فاکتورهای خطرزا هستند، شانس ابتلا به سرطان پروستات در آنها زیاد است و باید بطور منظم پی گیری شوند.
این فاکتورهای خطر زا عبارتند از:
• سن بالای 65 سال. با بالا رفتن سن خطر ابتلا به سرطان پروستات افزایش می یابد. اکثر مردان مبتلا به سرطان پروستات بالای 65 سال دارند. سرطان پروستات در مردان زیر 45 سال بندرت دیده می شود.
• سابقه فامیلی. اگر مردی پدر یا برادرش مبتلا به سرطان پروستات بوده اند، خطر ابتلا به سرطان پروستات در او بیشتر از جمعیت عادی است.
• نژاد. سرطان پروستات در سیاه پوستان بیشتر از سفید پوستان دیده می شود.
• تغییرات ژنتیکی. عده ای از عوامل ژنتیکی وجود دارند که مرد را به ابتلا به سرطان پروستات مستعد می سازند. این تغییرات ژنتیکی را با آزمایش می توان تشخیص داد.
داشتن عوامل مستعد کننده فوق دلیل بر این نیست که مرد حتماً مبتلا به سرطان پروستات خواهد شد، بلکه استعداد ابتلا به سرطان پروستات در وی بیشتر است.
علائم ابتلا به سرطان پروستات (Prostate Cancer) همانهائی هستند که در بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) نیز دیده می شوند و عبارتند از: مشکل در دفع ادرار، باریک شدن ادرار، قطره قطره ادارار کردن، طولانی شدن زمان تخلیه مثانه و احتباس ادراری. معمولا هنگام معاینه و آزمایش است که پزشک متوجه می شود متأسفانه بیمار مبتلا به سرطان پروستات شده است. سرطات پروستات طول کشیده دارای علائم مخصوص به خود نیز است. یکی از آنها کمر درد و دردهای استخوانی است. چون شایعترین محلی که سرطان پروستات منتشر می شود، ستون فقرات است. بعلت انتشار سرطان، استخوان خورده شده و گاه شکستگی خود بخود استخوان اتفاق می افتد. اعصابی که مسئول نعوظ در مردان هستند، از کنارهای پروستات عبور کرده و وارد آلت تناسلی می شوند. اگر سرطان از پروستات خارج شده و این اعصاب را گرفتار نماید، ممکن است بیمار مبتلا به اختلال نعوظ گردد، و گاها مردیکه با شکایت اختلال نعوظ مراجعه می کند، پس از بررسی مشخص می شود که علت آن سرطان پیشرفته پروستات (Prostate Cancer) می باشد. کیسه های منی درست در پشت پروستات قرار دارند، اگر سرطان از پروستات عبور کرده و به کیسه های منوی دست اندازی پیدا کند، اینگونه مردان ممکن است در منی خود خون ببینند.
تشخیص سرطان پروستات با معاینه انگشتی پروستات و انجام آزمایش خون به اسم PSA است. این آزمایش بسیار حساس است و در تشخیص سرطان پروستات خیلی کمک کننده است. ولی باید در نظر داشت که بسیاری از بیماریهای دیگر هستند که سبب بالا رفتن میزان PSA خون می شوند، سر دسته آنها عفونت و التهاب پروستات است که گاه میزان PSA خون را بشدت افزایش می دهند. بنابراین تفسیر نتیجه آزمایش خون با پزشک است. روش حساس دیگر برای تشخیص سرطان پروستات، سونوگرافی از پروستات از راه مقعد می باشد. اگر تمامی موارد فوق بیانگر وجود سرطان پروستات باشند، باید وجود سرطان تائید شود. تائید تشخیص با نمونه برداری از پروستات می باشد.
درمان
سرطان پروستات (Prostate Cancer) موقعی اتفاق می افتد که سلولهای پروستات شروع به تکثیر شدن پیدا می کنند. سرطان پروستات یکی از شایعترین سرطانها در مردان می باشد. سرطان پروستات به دو شکل دیده می شود: بالینی و پاتولوژیک. در سرطان پروستات بالینی، بیمار بعلت علائمی که سرطان ایجاد کرده است مراجعه می کند. در نوع پاتولوژیک بیمار علائمی ندارد و پس از بررسی و آزمایشات لازم مشخص می شود که فرد سرطان پروستات دارد. ده درصد مردانیکه بعلت بزرگی خوش خیم پروستات تحت عمل جراحی قرار می گیرند، پس از جراحی و آزمایش پاتولوژی پروستاتی که با جراحی خارج شده است، مشخص می شود که بیمار سرطان پروستات دارد. به این نوع سرطان، سرطان پاتولوژیک می گویند.
سرطان پروستات (Prostate Cancer) اگر در مراحل ابتدائی تشخیص داده شود با اقدامات درمانی مناسب به مقدار زیاد می توان از پیشرفت و عوارض آن کاست. امروزه یک آزمایش خون بسیار حساس وجود دارد که در تشخیص سرطان پروستات خیلی کمک کننده است. بسیاری از مردان علاقه دارند که بفهمند علت سرطان پروستات چیست. تا کنون علت قطعی آن مشخص نشده است ولی یک عده عوامل هستند که ابتلا به سرطان پروستات را مستعد می سازند، این عوامل را در اصطلاح فاکتورهای خطرزا می گویند.. یعنی مردانیکه دارای این فاکتورهای خطرزا هستند، شانس ابتلا به سرطان پروستات در آنها زیاد است و باید بطور منظم پی گیری شوند.
این فاکتورهای خطر زا عبارتند از:
• سن بالای 65 سال. با بالا رفتن سن خطر ابتلا به سرطان پروستات افزایش می یابد. اکثر مردان مبتلا به سرطان پروستات بالای 65 سال دارند. سرطان پروستات در مردان زیر 45 سال بندرت دیده می شود.
• سابقه فامیلی. اگر مردی پدر یا برادرش مبتلا به سرطان پروستات بوده اند، خطر ابتلا به سرطان پروستات در او بیشتر از جمعیت عادی است.
• نژاد. سرطان پروستات در سیاه پوستان بیشتر از سفید پوستان دیده می شود.
• تغییرات ژنتیکی. عده ای از عوامل ژنتیکی وجود دارند که مرد را به ابتلا به سرطان پروستات مستعد می سازند. این تغییرات ژنتیکی را با آزمایش می توان تشخیص داد.
داشتن عوامل مستعد کننده فوق دلیل بر این نیست که مرد حتماً مبتلا به سرطان پروستات خواهد شد، بلکه استعداد ابتلا به سرطان پروستات در وی بیشتر است.
علائم ابتلا به سرطان پروستات (Prostate Cancer) همانهائی هستند که در بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) نیز دیده می شوند و عبارتند از: مشکل در دفع ادرار، باریک شدن ادرار، قطره قطره ادارار کردن، طولانی شدن زمان تخلیه مثانه و احتباس ادراری. معمولا هنگام معاینه و آزمایش است که پزشک متوجه می شود متأسفانه بیمار مبتلا به سرطان پروستات شده است. سرطات پروستات طول کشیده دارای علائم مخصوص به خود نیز است. یکی از آنها کمر درد و دردهای استخوانی است. چون شایعترین محلی که سرطان پروستات منتشر می شود، ستون فقرات است. بعلت انتشار سرطان، استخوان خورده شده و گاه شکستگی خود بخود استخوان اتفاق می افتد. اعصابی که مسئول نعوظ در مردان هستند، از کنارهای پروستات عبور کرده و وارد آلت تناسلی می شوند. اگر سرطان از پروستات خارج شده و این اعصاب را گرفتار نماید، ممکن است بیمار مبتلا به اختلال نعوظ گردد، و گاها مردیکه با شکایت اختلال نعوظ مراجعه می کند، پس از بررسی مشخص می شود که علت آن سرطان پیشرفته پروستات (Prostate Cancer) می باشد. کیسه های منی درست در پشت پروستات قرار دارند، اگر سرطان از پروستات عبور کرده و به کیسه های منوی دست اندازی پیدا کند، اینگونه مردان ممکن است در منی خود خون ببینند.
تشخیص سرطان پروستات با معاینه انگشتی پروستات و انجام آزمایش خون به اسم PSA است. این آزمایش بسیار حساس است و در تشخیص سرطان پروستات خیلی کمک کننده است. ولی باید در نظر داشت که بسیاری از بیماریهای دیگر هستند که سبب بالا رفتن میزان PSA خون می شوند، سر دسته آنها عفونت و التهاب پروستات است که گاه میزان PSA خون را بشدت افزایش می دهند. بنابراین تفسیر نتیجه آزمایش خون با پزشک است. روش حساس دیگر برای تشخیص سرطان پروستات، سونوگرافی از پروستات از راه مقعد می باشد. اگر تمامی موارد فوق بیانگر وجود سرطان پروستات باشند، باید وجود سرطان تائید شود. تائید تشخیص با نمونه برداری از پروستات می باشد.
درمان
درمان سرطان پروستات بستگی به مرحله ای دارد که بیمار در آن قرار دارد (بستگی به میزان پیشرفت سرطان). توسط یک عده روشهائی می توان سرطان پروستات (Prostate Cancer) را بدقت مرحله بندی کرد. اگر سرطان پروستات در مراحل ابتدائی باشد، درمان آن معمولاً خارج کردن کل پروستات با عمل جراحی است، آن با عمل جراحی که در بزرگی خوش خیم پروستات (BPH) انجام می شود متفاوت است. در بزرگی خوش خیم پروستات، آن قسمت از پروستات که مجرا را مسدود ساخته است خارج می شود نه کل پروستات. درآوردن کل پروستات یک عمل جراحی سنگین و پر عارضه است. یکی از عوارض آن ناتوانی جنسی است. تقریبا صد در صد مردان پس از این عمل جراحی مبتلا به ناتوانی جنسی می شوند. درمان سرطان پروستات در مراحل پیشرفته هورمون درمانی است که در آن میزان هورمونهای مردانه بیمار تا حد صفر کاهش داده می شود چون رشد سرطان پروستات وابسته به هورمون مردانه است. تعدادی ار مردان مبتلا به سرطان پروستات (Prostate Cancer) را نیز پرتو درمانی می کنند. سرطان پروستات شیمی درمانی ندارد. بطور خلاصه اگر سرطان پروستات به موقع تشخیص داده شده و درمان مناسب نیز صورت گیرد، بسیاری از مبتلایان به آن به علل دیگری به غیر از سرطان پروستات فوت خواهند کرد.
پیچش بیضه: اهمیت، تشخیص و درمان
پیچش بیضه (Testis Torsion) از اروژانسهای پزشکی است که اگر ظرف مدت شش ساعت عمل جراحی نشود، سبب از بین رفتن بیضه می شود. بیضه دارای یک طناب یا بند است که به آن آویزان می باشد (شکل 1)، در داخل این طناب شریان بیضه وجود دارد که مسئول خونرسانی به بیضه است، اگر بیضه دچار چرخش شود، قائدتا طناب نیز می چرخد و شریانی که به بیضه خون می رساند بعلت پیچیدن دور خود مسدود می شود، و اگر جریان خون شریانی هر عضوی قطع شود، آن عضو در عرض چند ساعت از بین می رود.
شایعترین علت آن یک اختلال مادرزادی است که در آن بیضه بخوبی به کیسه بیضه متصل نشده و حول طناب خود می چرخد. آن چیزی که می تواند ما را به تشخیص راهنمائی کند، این است که 65 درصد این بیماران پسران ما بین 18-12 سال هستند، و اکثر مابقی موارد نیز زیر 30 سالگی اتفاق می افتند، ولی پیچش بیضه در هر سنی می تواند اتفاق بیفتد. این بیماری نسبتاً شایع است، از هر 160 پسر در سن بلوغ یک نفر آن مبتلا به پیچش بیضه (Testicular Torsion) می شود. یک اصطلاحی بنام پیچش متناوب بیضه وجود دارد که در آن بیضه هر از چند گاهی دچار پیچش شده و خود بخود بر طرف می شود. این گونه بیماران نیز نیاز به عمل جراحی دارند. چون بیضه یک عضو محرم بدن است، گاهاً بعضی بیماران بخصوص پسر بچه ها از بیان کردن مشکل خود خجالت می کشند و وقتی از درد به خود می پیچند، در مقابل این پرسش که چه مشکلی دارید، اظهار می کنند که دل درد دارند.
علائم پیچش بیضه
• شایعترین علامت درد منتشر و ناگهانی در بیضه است که با دست زدن به بیضه زیاد می شود و بیضه به لمس بشدت حساس است.
• چون طناب بیضه می پیچد بیضه بالاتر می رود.
• چون بیضه عصب گیری مشترک با دستگاه گوارش دارد، این بیماران ممکن است دچار تهوع و استفراغ شوند.
• بسیاری از علائم پیچش بیضه با علائم عفونت حاد بیضه مشترک است، ولی در عفونت حاد بیضه، بیمار تب دار بوده و کیسه بیضه معمولا قرمز می شود و در آزمایش ادرار، علائم عفونت ادراری را می توان دید.
پیچش بیضه (Testicular Torsion) در فصل سرما بیشتر دیده می شود.
تشخیص پیچش بیضه
اگر فرزند شما به ناگهان دچار درد بیضه شود و یا خود شما به ناگهان دچار درد بیضه شوید، باید بلافاصله به مرکزی که متخصص مربوطه وجود دارد و متخصص قبول می کند که فرزند شما و یا خود شما را معاینه کند، مراجعه نمائید. مراجعه به درمانگاهها و کلینیکهای شبانه روزی معمولاً وقت تلف کردن است. زمان اهمیت خیلی زیادی دارد و طلا است، کافی است که شما را از یک درمانگاه به کلینیک یا بیمارستان دیگری ارجاع دهند، شما زمان طلائی را از دست خواهید داد. بنابراین شما باید جائی را برای مراجعه انتخاب کنید که احتمال قوی می دهید در آنجا بیماری پیچش بیضه در اسرع وقت تشخیص و درمان خواهد شد. پزشک معمولاً با معاینه می تواند به تشخیص برسد. اگر زمان کافی وجود داشته باشد و در همان مرکز سونوگرافی داپلر وجود داشته باشد و اگر متخصص مربوطه در کلینیک و بیمارستان حاضر باشد و قبول کند که بطور اورژانس از بیمار سونوگرافی بکند، سونوگرافی داپلر می تواند پیچش شریان بیضه و مسدود شدن آنرا نشان دهد. ولی به تجربه بنده نباید وقت را تلف کرد و بیمار باید بطور اورژانس تحت عمل جراحی قرار گیرد تا بیضه خود را از دست ندهد. اگر حین عمل متوجه شویم که بیمار پیچش بیضه (Testis Torsion) نداشته است، هیچ چیز را از دست نداده ایم. گاهاً بعضی پزشکها با دست رفع پیچش انجام می دهند، ولی اینکه اینکار چقدر موفقیت آمیز است مشخص نیست. اگر 24 ساعت از پیچش بیضه بگذرد شانس نجات بیضه صفر است.
درمان
درمان عبارت از رفع پیچش توسط جراحی است. در حین جراحی اگر بیضه از قبل از بین رفته و سیاه شده باشد، آنرا در می آورند. در هر صورت باید حین جراحی بیضه طرف مقابل که سالم است توسط جراحی به پوست کیسه بیضه ثابت شود تا بعدها دچار پیچش نگردد.
بطور خلاصه:
• هر مرد بویژه در سن نوجوانی اگر مبتلا به درد شدید و ناگهانی بیضه شود، مشکوک به پیچش بیضه است.
• پیچش بیضه از اروژانسهای پزشکی است.
• بیمار باید از ابتدا به مرکزی که متخصص و امکانات مربوطه در دسترس هستند منتقل شود.
• مدت زمان طلائی برای درمان شش ساعت است و پس از آن بیضه آسیب می بیند.
• حین جراحی باید بیضه سالم طرف مقابل به پوست کیسه بیضه ثابت شود.
پیچش بیضه (Testis Torsion) از اروژانسهای پزشکی است که اگر ظرف مدت شش ساعت عمل جراحی نشود، سبب از بین رفتن بیضه می شود. بیضه دارای یک طناب یا بند است که به آن آویزان می باشد (شکل 1)، در داخل این طناب شریان بیضه وجود دارد که مسئول خونرسانی به بیضه است، اگر بیضه دچار چرخش شود، قائدتا طناب نیز می چرخد و شریانی که به بیضه خون می رساند بعلت پیچیدن دور خود مسدود می شود، و اگر جریان خون شریانی هر عضوی قطع شود، آن عضو در عرض چند ساعت از بین می رود.
شایعترین علت آن یک اختلال مادرزادی است که در آن بیضه بخوبی به کیسه بیضه متصل نشده و حول طناب خود می چرخد. آن چیزی که می تواند ما را به تشخیص راهنمائی کند، این است که 65 درصد این بیماران پسران ما بین 18-12 سال هستند، و اکثر مابقی موارد نیز زیر 30 سالگی اتفاق می افتند، ولی پیچش بیضه در هر سنی می تواند اتفاق بیفتد. این بیماری نسبتاً شایع است، از هر 160 پسر در سن بلوغ یک نفر آن مبتلا به پیچش بیضه (Testicular Torsion) می شود. یک اصطلاحی بنام پیچش متناوب بیضه وجود دارد که در آن بیضه هر از چند گاهی دچار پیچش شده و خود بخود بر طرف می شود. این گونه بیماران نیز نیاز به عمل جراحی دارند. چون بیضه یک عضو محرم بدن است، گاهاً بعضی بیماران بخصوص پسر بچه ها از بیان کردن مشکل خود خجالت می کشند و وقتی از درد به خود می پیچند، در مقابل این پرسش که چه مشکلی دارید، اظهار می کنند که دل درد دارند.
علائم پیچش بیضه
• شایعترین علامت درد منتشر و ناگهانی در بیضه است که با دست زدن به بیضه زیاد می شود و بیضه به لمس بشدت حساس است.
• چون طناب بیضه می پیچد بیضه بالاتر می رود.
• چون بیضه عصب گیری مشترک با دستگاه گوارش دارد، این بیماران ممکن است دچار تهوع و استفراغ شوند.
• بسیاری از علائم پیچش بیضه با علائم عفونت حاد بیضه مشترک است، ولی در عفونت حاد بیضه، بیمار تب دار بوده و کیسه بیضه معمولا قرمز می شود و در آزمایش ادرار، علائم عفونت ادراری را می توان دید.
پیچش بیضه (Testicular Torsion) در فصل سرما بیشتر دیده می شود.
تشخیص پیچش بیضه
اگر فرزند شما به ناگهان دچار درد بیضه شود و یا خود شما به ناگهان دچار درد بیضه شوید، باید بلافاصله به مرکزی که متخصص مربوطه وجود دارد و متخصص قبول می کند که فرزند شما و یا خود شما را معاینه کند، مراجعه نمائید. مراجعه به درمانگاهها و کلینیکهای شبانه روزی معمولاً وقت تلف کردن است. زمان اهمیت خیلی زیادی دارد و طلا است، کافی است که شما را از یک درمانگاه به کلینیک یا بیمارستان دیگری ارجاع دهند، شما زمان طلائی را از دست خواهید داد. بنابراین شما باید جائی را برای مراجعه انتخاب کنید که احتمال قوی می دهید در آنجا بیماری پیچش بیضه در اسرع وقت تشخیص و درمان خواهد شد. پزشک معمولاً با معاینه می تواند به تشخیص برسد. اگر زمان کافی وجود داشته باشد و در همان مرکز سونوگرافی داپلر وجود داشته باشد و اگر متخصص مربوطه در کلینیک و بیمارستان حاضر باشد و قبول کند که بطور اورژانس از بیمار سونوگرافی بکند، سونوگرافی داپلر می تواند پیچش شریان بیضه و مسدود شدن آنرا نشان دهد. ولی به تجربه بنده نباید وقت را تلف کرد و بیمار باید بطور اورژانس تحت عمل جراحی قرار گیرد تا بیضه خود را از دست ندهد. اگر حین عمل متوجه شویم که بیمار پیچش بیضه (Testis Torsion) نداشته است، هیچ چیز را از دست نداده ایم. گاهاً بعضی پزشکها با دست رفع پیچش انجام می دهند، ولی اینکه اینکار چقدر موفقیت آمیز است مشخص نیست. اگر 24 ساعت از پیچش بیضه بگذرد شانس نجات بیضه صفر است.
درمان
درمان عبارت از رفع پیچش توسط جراحی است. در حین جراحی اگر بیضه از قبل از بین رفته و سیاه شده باشد، آنرا در می آورند. در هر صورت باید حین جراحی بیضه طرف مقابل که سالم است توسط جراحی به پوست کیسه بیضه ثابت شود تا بعدها دچار پیچش نگردد.
بطور خلاصه:
• هر مرد بویژه در سن نوجوانی اگر مبتلا به درد شدید و ناگهانی بیضه شود، مشکوک به پیچش بیضه است.
• پیچش بیضه از اروژانسهای پزشکی است.
• بیمار باید از ابتدا به مرکزی که متخصص و امکانات مربوطه در دسترس هستند منتقل شود.
• مدت زمان طلائی برای درمان شش ساعت است و پس از آن بیضه آسیب می بیند.
• حین جراحی باید بیضه سالم طرف مقابل به پوست کیسه بیضه ثابت شود.
آلت تناسلی پرده دار - عامل مهم کوتاهی آلت تناسلی در مردان
آلت تناسلی پرده دار (Webbed Penis) یک بیماری مادرزادی است که در آن یک پرده ای سطح تحتانی آلت تناسلی را به کیسه بیضه متصل می کند. این پرده از نوع بسیار خفیف تا نوع بسیار شدید فرق می کند. میزان شیوع این بیماری 4 درصد است. یعنی از هر صد نفر مرد چهار نفر آنها دارای آلت تناسلی پرده دار می باشد.
در نوع خفیف یک پرده کوچک یک سوم سطح تحتانی آلت تناسلی را به کیسه بیضه متصل می کند (شکل 1)، در نوع متوسط تقریباً نصف سطح تحتانی آلت تناسلی توسط پرده ای به کیسه بیضه متصل می شود (شکل 2) و در نوع شدید تمام سطح تحتانی آلت تناسلی توسط پرده بزرگی به کیسه بیضه متصل می شود (شکل 3). گاهاً این پرده سبب کجی آلت تناسلی نیز می گردد (شکل 4). گاهاً این پرده دو تا می باشد که از هر طرف آلت تناسلی به طرف پائین و کیسه بیضه کشیده شده است، که به آن پرده مرکب می گویند (شکل 5). نوزاد پسر با این بیماری متولد می شود. در دوران کودکی ممکن است سبب درد و جریان ادرار غیر طبیعی گردد و در بزرگسالان ممکن است سبب استرس روحی روانی و اختلال جنسی شود. یک عامل اصلی که سبب کوتاه بنظر آمدن آلت تناسلی می شود، همین آلت تناسلی پرده دار است (Webbed Penis). آلت تناسلی پرده دار در موارد شدید مانع دخول کامل می شود و با عمل جراحی آن 4-3 سانتی متر به طول آلت تناسلی اضافه می گردد (Penile Lengthening).
در کودکانیکه با آلت تناسلی پرده دار (Webbed Penis) متولد می شوند، نباید تا زمان اصلاح این پرده ختنه انجام شود، چون با انجام ختنه بعلت چسبندگی، آلت تناسلی کودک پشت پرده مخفی می شود. علت اصلی این بیماری هنوز مشخص نشده است، ولی آن یک نقص تکاملی در پوست ختنه گاه است که به موقع از بین نمی رود. اهمیت این بیماری در این است که بسته به اندازه پرده، از طول آلت تناسلی قابل استفاده در حین رابطه زناشوئی کاسته می شود که به آن کوتاهی کاذب آلت تناسلی می گویند. مثلا اگر طول این پرده 5 سانتی متر باشد، حدود 5 سانتیمتر از طول آلت تناسلی قابل استفاده کم می کند. اگر با عمل جراحی این پرده برداشته شود، به همان میزان به طول آلت تناسلی قابل استفاده اضافه می شود (Penile Lengthening). گاهی این پرده اگر خیلی ضخیم و بزرگ باشد، سبب ایجاد مشکل در عمل دخول می گردد. آلت تناسلی پرده دار (Webbed Penis) را به گردن بوقلمون نیز تشبیه می کنند.
آلت تناسلی پرده دار در بالغین سبب مشکلات زیر می شود:
• کوتاهی آلت تناسلی که به آن کوتاهی کاذب آلت تناسلی می گویند
• ایجاد ناراحتی حین نزدیکی
• مشکل در استفاده از کاندوم
• کجی آلت تناسلی
• استرس روانی بعلت ظاهر نامناسب
این بیماری نوع اکتسابی نیز دارد که ناشی از ختنه است. اگر هنگام ختنه کردن پوست زیادی برداشته شود، سبب ایجاد یک پرده ما بین کیسه بیضه و آلت تناسلی خواهد شد. معمولاً پسران پس از رسیدن به سن بلوغ متوجه غیر طبیعی بودن دستگاه تناسلی خود می شوند، گاهاً نیز پس از ازدواج بعلت ایجاد شدن مشکلاتی فرد در پی حل کردن مشکل خود می افتد.
درمان
درمان این بیماری با عمل جراحی پلاستیک است. بسته به نوع و بزرگی پرده، از روشهای جراحی متفاوت استفاده می شود. در جامعه ما خیلی بندرت والدین نسبت به اصلاح مشکل فرزند خود اقدام می کنند (البته موارد خفیف نیاز به اقدامی خاصی ندارند) و بیشتر در سنین بزرگسالی مردها بدنبال حل کردن مشکل خود می باشند. در شکل 6 شماره آلت تناسلی پرده دار قبل و بعد از اصلاح جراحی نشان داده شده است.
آلت تناسلی پرده دار (Webbed Penis) یک بیماری مادرزادی است که در آن یک پرده ای سطح تحتانی آلت تناسلی را به کیسه بیضه متصل می کند. این پرده از نوع بسیار خفیف تا نوع بسیار شدید فرق می کند. میزان شیوع این بیماری 4 درصد است. یعنی از هر صد نفر مرد چهار نفر آنها دارای آلت تناسلی پرده دار می باشد.
در نوع خفیف یک پرده کوچک یک سوم سطح تحتانی آلت تناسلی را به کیسه بیضه متصل می کند (شکل 1)، در نوع متوسط تقریباً نصف سطح تحتانی آلت تناسلی توسط پرده ای به کیسه بیضه متصل می شود (شکل 2) و در نوع شدید تمام سطح تحتانی آلت تناسلی توسط پرده بزرگی به کیسه بیضه متصل می شود (شکل 3). گاهاً این پرده سبب کجی آلت تناسلی نیز می گردد (شکل 4). گاهاً این پرده دو تا می باشد که از هر طرف آلت تناسلی به طرف پائین و کیسه بیضه کشیده شده است، که به آن پرده مرکب می گویند (شکل 5). نوزاد پسر با این بیماری متولد می شود. در دوران کودکی ممکن است سبب درد و جریان ادرار غیر طبیعی گردد و در بزرگسالان ممکن است سبب استرس روحی روانی و اختلال جنسی شود. یک عامل اصلی که سبب کوتاه بنظر آمدن آلت تناسلی می شود، همین آلت تناسلی پرده دار است (Webbed Penis). آلت تناسلی پرده دار در موارد شدید مانع دخول کامل می شود و با عمل جراحی آن 4-3 سانتی متر به طول آلت تناسلی اضافه می گردد (Penile Lengthening).
در کودکانیکه با آلت تناسلی پرده دار (Webbed Penis) متولد می شوند، نباید تا زمان اصلاح این پرده ختنه انجام شود، چون با انجام ختنه بعلت چسبندگی، آلت تناسلی کودک پشت پرده مخفی می شود. علت اصلی این بیماری هنوز مشخص نشده است، ولی آن یک نقص تکاملی در پوست ختنه گاه است که به موقع از بین نمی رود. اهمیت این بیماری در این است که بسته به اندازه پرده، از طول آلت تناسلی قابل استفاده در حین رابطه زناشوئی کاسته می شود که به آن کوتاهی کاذب آلت تناسلی می گویند. مثلا اگر طول این پرده 5 سانتی متر باشد، حدود 5 سانتیمتر از طول آلت تناسلی قابل استفاده کم می کند. اگر با عمل جراحی این پرده برداشته شود، به همان میزان به طول آلت تناسلی قابل استفاده اضافه می شود (Penile Lengthening). گاهی این پرده اگر خیلی ضخیم و بزرگ باشد، سبب ایجاد مشکل در عمل دخول می گردد. آلت تناسلی پرده دار (Webbed Penis) را به گردن بوقلمون نیز تشبیه می کنند.
آلت تناسلی پرده دار در بالغین سبب مشکلات زیر می شود:
• کوتاهی آلت تناسلی که به آن کوتاهی کاذب آلت تناسلی می گویند
• ایجاد ناراحتی حین نزدیکی
• مشکل در استفاده از کاندوم
• کجی آلت تناسلی
• استرس روانی بعلت ظاهر نامناسب
این بیماری نوع اکتسابی نیز دارد که ناشی از ختنه است. اگر هنگام ختنه کردن پوست زیادی برداشته شود، سبب ایجاد یک پرده ما بین کیسه بیضه و آلت تناسلی خواهد شد. معمولاً پسران پس از رسیدن به سن بلوغ متوجه غیر طبیعی بودن دستگاه تناسلی خود می شوند، گاهاً نیز پس از ازدواج بعلت ایجاد شدن مشکلاتی فرد در پی حل کردن مشکل خود می افتد.
درمان
درمان این بیماری با عمل جراحی پلاستیک است. بسته به نوع و بزرگی پرده، از روشهای جراحی متفاوت استفاده می شود. در جامعه ما خیلی بندرت والدین نسبت به اصلاح مشکل فرزند خود اقدام می کنند (البته موارد خفیف نیاز به اقدامی خاصی ندارند) و بیشتر در سنین بزرگسالی مردها بدنبال حل کردن مشکل خود می باشند. در شکل 6 شماره آلت تناسلی پرده دار قبل و بعد از اصلاح جراحی نشان داده شده است.
مردان زن نما
در علم پزشکی ما دو اصطلاح علمی ژنوتیپ و فنوتیپ داریم. ژنوتیپ بصورت علمی مشخص می کند که یک فرد از نظر ژنتیکی مرد است یا زن. کروموزومها در بدن انسان دو نوع هستند کروموزوم جنسی و کروموزومهای غیرجنسی. کروموومهای جنسی هستند که ژنوتیپ یک فرد را مشخص می کنند. مثلا یک زن داراری کروموزوم جنسی 46XX و یک مرد دارای کروموزوم جنسی 46XY است. فنوتیپ ظاهر افراد است که ممکن است مردانه یا زنانه باشد. اصولا باید ژنوتیپ هماهنگ فنوتیپ باشد یعنی فردیکه دارای کروموزوم 46XX است باید دارای ظاهر زنانه و فردیکه دارای کروموزوم جنسی 46XY است یابد دارای ظاهر مردانه باشد. ولی همیشه اینطور نیست و گاها فنوتیپ یا ظاهر فرد یا ژنوتیپ او هماهنگ نیست. مثلا فردی دارای کروموزوم جنسی 46XY است ولی ظاهر کاملا زنانه دارد.
در بدن انسان هر هورمونی دارای گیرنده مخصوص خود بر روی سلول مربوطه است. هورمون بر روی گیرنده خود نشسته و اثرات خود را اعمال می کند. اگر در دوران جنینی به هر علتی هورمون مردانه وجود نداشته باشد و یا گیرنده آن موجود نباشد، جنین بشکل دختر رشد می کند، یعنی با اینکه ژنوتیپ مردانه و کروموزوم جنسی 46XY است ولی فنوتیپ زنانه است. اینها را Testicular Feminization یا به اختصار TF می گویند. نام علمی دیگر آن سندرم عدم حساسیت به آندروژن (Androgen Insensitivity Syndrome) (AIS) می باشد. این افراد دارای میزان طبیعی هورمون مردانه در خون هستند ولی چون گیرنده تستوسترون وجود ندارد، هورمون تستوسترون نمی تواند اثرات خود را اعمال کند و جنین بشکل دختر بار میاید. بنابراین ما با یک خانمی روبرو خواهیم بود که آزمایشات هورمونی وی کاملا مردانه است. اینها خانمهائی هستند با ظاهر کاملا زنانه فقط رحم و واژن ندارند و تنها چیزی که باید برای آنها درست کرد، واژن از روده بزرگ است که بتوانند رابطه زناشوئی طبیعی داشته باشند. بسیاری از زنان موفق دنیا جزو این دسته از زنان هستند اگر مسائل قانونی نبود بنده چند نفر را با عکس اسم می بردم. در طول دوران المپیک چند نفر از این زنان در رشته های زنانه شرکت کرده و مدال گرفته اند و بعدها که مشخص شده اینها در حقیقت مرد می باشند، مدال آنها پس گرفته شده است.
گاها عدم وجود گیرنده تستوسترون نسبی است. یعنی گیرنده تستوسترون وجود دارد ولی بصورت نسبی به آن پاسخ میدهد، بناراین مردان زن نما دارای یک طیف هستند که در یک طرف مرد تقریبا طبیعی (از نظر فنوتیپ) و در طرف دیگر یک زن تمام عیار جود دارد. تشخبص این بیماری نسبتا مشکل است. یکی از مواردیکه یک نفر خانم طبیعی پریود نمی شود همین بیماری است.
ژن این سندرم بر روی کروموزوم X فرار دارد که سبب ایجاد گیرنده تستوسترون در بدن می شود. اگر این ژن بر روی یک کروموزوم باشد زن دارای واژن و رحم بوده و باردار خواهد شد، ولی 50 در فرزندان وی مبتلا به TF خواهند بود.. در نوع نسبی، فرد دارای هیپوسپادیاس ( سوراخ مجرای ادرار در قسمت پایین آلت تناسلی باز میشود) و دارای سینه های مردانه است.
برحسب شدت این سندرم را به سه دسته تقسیم می کنند:
1. کامل: که در آن عدم حساسیت به آندروژن (هورمون مردانه) کامل بوده و دستگاه تناسلی کاملا زنانه است.
2. نسبی: که در آن دستگاه تناسلی بطور نسبی ولی نا کامل مردانه شده است.
3. خفیف: که در آن دستگاه تناسلی بصورت یک مرد طبیعی تکامل می یابد.
این سندرم شایعترین سندرمی است که در آن یک فرد با ژنوتیپ 46XY دستگاه تناسلی غیر مردانه پیدا می کند. این سندرم توسط متخصصین غدد به شش درجه تقسیم می شود که درجه یک شامل افرادی است که دستگاه تناسلی خارجی بصورت کامل مردانه است و نوع درجه 6 شامل بیمارانی است که دستگاه تناسلی خارجی بصورت کامل زنانه است. از درجه 2 تا 5 از میزان مردانه بودن دستگاه تناسلی خارجی بتدریج کاسته شده و در نهایت در درجه شش بصورت کاملا زنانه تکامل پیدا می کند.
علت این بیماری چیست؟
ایجاد گیرنده آندروژن که یک پروتئین می باشد توسط یک ژنی کنترل می شود که در بازوی بلند کروموزوم X قرار دارد. علت این بیماری یک جهش در این ژن است. جنین انسانی در شش هفته اول در داخل رحم چه دختر و چه پسر یکسان تکامل پیدا می کنند. گوناد همان غدد جنسی است که در مردان بیضه ها و در زنان تخمدانها می باشند. بعد از هفته ششم حاملگی بستگی به ژنوتیپ جنین، گونادها بشکل بیضه یا تخمدان تکامل می یابند. یعنی در جنینی که ژنوتیپ 46XY دارد، گونادها بشکل بیضه و در جنینی گه دارای ژنوتیپ 46XX است گونادها بشکل تخمدان تکامل می یابند این تکامل ربطی به وجود یا عدم وجود تستوسترون یا گیرنده تستوسترون ندارد.
درمان این بیماری چیست؟
در علم پزشکی ما دو اصطلاح علمی ژنوتیپ و فنوتیپ داریم. ژنوتیپ بصورت علمی مشخص می کند که یک فرد از نظر ژنتیکی مرد است یا زن. کروموزومها در بدن انسان دو نوع هستند کروموزوم جنسی و کروموزومهای غیرجنسی. کروموومهای جنسی هستند که ژنوتیپ یک فرد را مشخص می کنند. مثلا یک زن داراری کروموزوم جنسی 46XX و یک مرد دارای کروموزوم جنسی 46XY است. فنوتیپ ظاهر افراد است که ممکن است مردانه یا زنانه باشد. اصولا باید ژنوتیپ هماهنگ فنوتیپ باشد یعنی فردیکه دارای کروموزوم 46XX است باید دارای ظاهر زنانه و فردیکه دارای کروموزوم جنسی 46XY است یابد دارای ظاهر مردانه باشد. ولی همیشه اینطور نیست و گاها فنوتیپ یا ظاهر فرد یا ژنوتیپ او هماهنگ نیست. مثلا فردی دارای کروموزوم جنسی 46XY است ولی ظاهر کاملا زنانه دارد.
در بدن انسان هر هورمونی دارای گیرنده مخصوص خود بر روی سلول مربوطه است. هورمون بر روی گیرنده خود نشسته و اثرات خود را اعمال می کند. اگر در دوران جنینی به هر علتی هورمون مردانه وجود نداشته باشد و یا گیرنده آن موجود نباشد، جنین بشکل دختر رشد می کند، یعنی با اینکه ژنوتیپ مردانه و کروموزوم جنسی 46XY است ولی فنوتیپ زنانه است. اینها را Testicular Feminization یا به اختصار TF می گویند. نام علمی دیگر آن سندرم عدم حساسیت به آندروژن (Androgen Insensitivity Syndrome) (AIS) می باشد. این افراد دارای میزان طبیعی هورمون مردانه در خون هستند ولی چون گیرنده تستوسترون وجود ندارد، هورمون تستوسترون نمی تواند اثرات خود را اعمال کند و جنین بشکل دختر بار میاید. بنابراین ما با یک خانمی روبرو خواهیم بود که آزمایشات هورمونی وی کاملا مردانه است. اینها خانمهائی هستند با ظاهر کاملا زنانه فقط رحم و واژن ندارند و تنها چیزی که باید برای آنها درست کرد، واژن از روده بزرگ است که بتوانند رابطه زناشوئی طبیعی داشته باشند. بسیاری از زنان موفق دنیا جزو این دسته از زنان هستند اگر مسائل قانونی نبود بنده چند نفر را با عکس اسم می بردم. در طول دوران المپیک چند نفر از این زنان در رشته های زنانه شرکت کرده و مدال گرفته اند و بعدها که مشخص شده اینها در حقیقت مرد می باشند، مدال آنها پس گرفته شده است.
گاها عدم وجود گیرنده تستوسترون نسبی است. یعنی گیرنده تستوسترون وجود دارد ولی بصورت نسبی به آن پاسخ میدهد، بناراین مردان زن نما دارای یک طیف هستند که در یک طرف مرد تقریبا طبیعی (از نظر فنوتیپ) و در طرف دیگر یک زن تمام عیار جود دارد. تشخبص این بیماری نسبتا مشکل است. یکی از مواردیکه یک نفر خانم طبیعی پریود نمی شود همین بیماری است.
ژن این سندرم بر روی کروموزوم X فرار دارد که سبب ایجاد گیرنده تستوسترون در بدن می شود. اگر این ژن بر روی یک کروموزوم باشد زن دارای واژن و رحم بوده و باردار خواهد شد، ولی 50 در فرزندان وی مبتلا به TF خواهند بود.. در نوع نسبی، فرد دارای هیپوسپادیاس ( سوراخ مجرای ادرار در قسمت پایین آلت تناسلی باز میشود) و دارای سینه های مردانه است.
برحسب شدت این سندرم را به سه دسته تقسیم می کنند:
1. کامل: که در آن عدم حساسیت به آندروژن (هورمون مردانه) کامل بوده و دستگاه تناسلی کاملا زنانه است.
2. نسبی: که در آن دستگاه تناسلی بطور نسبی ولی نا کامل مردانه شده است.
3. خفیف: که در آن دستگاه تناسلی بصورت یک مرد طبیعی تکامل می یابد.
این سندرم شایعترین سندرمی است که در آن یک فرد با ژنوتیپ 46XY دستگاه تناسلی غیر مردانه پیدا می کند. این سندرم توسط متخصصین غدد به شش درجه تقسیم می شود که درجه یک شامل افرادی است که دستگاه تناسلی خارجی بصورت کامل مردانه است و نوع درجه 6 شامل بیمارانی است که دستگاه تناسلی خارجی بصورت کامل زنانه است. از درجه 2 تا 5 از میزان مردانه بودن دستگاه تناسلی خارجی بتدریج کاسته شده و در نهایت در درجه شش بصورت کاملا زنانه تکامل پیدا می کند.
علت این بیماری چیست؟
ایجاد گیرنده آندروژن که یک پروتئین می باشد توسط یک ژنی کنترل می شود که در بازوی بلند کروموزوم X قرار دارد. علت این بیماری یک جهش در این ژن است. جنین انسانی در شش هفته اول در داخل رحم چه دختر و چه پسر یکسان تکامل پیدا می کنند. گوناد همان غدد جنسی است که در مردان بیضه ها و در زنان تخمدانها می باشند. بعد از هفته ششم حاملگی بستگی به ژنوتیپ جنین، گونادها بشکل بیضه یا تخمدان تکامل می یابند. یعنی در جنینی که ژنوتیپ 46XY دارد، گونادها بشکل بیضه و در جنینی گه دارای ژنوتیپ 46XX است گونادها بشکل تخمدان تکامل می یابند این تکامل ربطی به وجود یا عدم وجود تستوسترون یا گیرنده تستوسترون ندارد.
درمان این بیماری چیست؟
درمان این بیماری بستگی به نوع و شدت بیماری دارد. در نوع کامل که بصورت عدم حساسیت کامل به تستوسترون می باشد، فرد دارای ظاهری کاملا زنانه است ولی دارای رحم و واژن نیست. در این نوع می توان برای بیمار واژن طبیعی درست کرد تا رابطه زناشوئی طبیعی داشته باشد. بهترین روش درست کردن واژن طبیعی، استفاده از روده بزرگ است. در این روش حدود 15 سانتی متر از روده بزرگ برداشته شده و در محل طبیعی واژن قرار داده می شود. چون روده ها ترشح مخاطی دارند، واژن این خانمها مثل واژن خانمهای طبیعی داری رطوبت کافی برای یک رابطه زناشوئی طبیعی خواهد بود. این یک عمل بسیار حساسی است و جراح باید حتما آموزشهای لازم و تجربه کافی در انجام اینگونه اعمال جراحی داشته باشد. هزینه این عمل جراحی با تعرفه دو.لتی در بیمارستان خصوصی در سال 95 حدود 35 میلیون تومان می باشد. با عرض پوزش از خوانندگان محترم هزینه برای این ذکر می شود که وقت بیمار بیمورد گرفته نشده و هزینه بیمورد متحمل نشود، و در صورتیکه امکان انجام این عمل برای وی وجود دارد مراجعه نماید.