یکم آسمون از دید من ببینید.

اولین سریال ترکی‌ایه که انگار از خیلی نظرها متفاوت از بقیه عمل کرده، موسیقی، شخصیت‌ها، مدل فیلم‌برداری و ...، امیدوارم در ادامه بیشتر ازش خوشم بیاد.

یه سندروم دوربین بی‌قرار هست که از سم‌ترین لحظات رفیقات فیلم/عکس می‌گیری، گیف درست می‌کنی و سند ماندگار شدنش تا ابد رو امضا می‌کنی.

خیلی هم حال میده.

نمیدونم در برابر حرف‌های احمقانه سکوت کنم یا بکوبم تو صورت طرف.

بیخیال
آدم‌ها ارزشش و ندارن.

اولین بار بود که نه به عنوان یک "خریدار" یا یک "رهگذر" بلکه به عنوان یک "عکاس" با یک منظره‌یاب جدید وارد بازار می‌شدم. این بخش خودش به‌تنهایی خیلی چیزها رو تغییر می‌ده، به چیزهایی نگاه کردم، دقت کردم که تا به حال شاید توجه آنچنانی‌ای بهشون نداشتم. "مَردم" بخشی از بازار که تا به اون لحظه به عنوان چیزهایی که صرفاً باید ازشون گذر کنم تا به کارم برسم یا کسایی که باعث شلوغی بیش از حد شدن، ازشون یاد می‌کردم. این‌بار فرق داشت، مَردم، آدم‌ها توی قاب اصلی نگاه من بودن و باعث شدن متوجه بشم زندگی برای هر کس ممکنه چطوری منحصر به‌فرد بگذره. سختی‌هاش، غم‌هاش، شادی‌هاش و شاید آرزوهایی که توی دلشون دفن شده و با دیدن جوون‌ها دوباره ازش یاد می‌کنن.

این جمله رو خوندم گفتم حالا برای همه که صدق نمی‌کنه، امشب فهمیدم برای همه صدق می‌کنه.