Мына естігенім қатты ұнап қалды🥹❤️🫶

Сен ниет етпесең де, ізгі амалың ата-анаң дүниеден өткен жағдайда сауап боп барып тұрады екен.

Осы естігенім есіме түсіп кетті.

Негізі ойлаған затымды жазсам анықтық пайда болады миымда. Сол үшін де осында жазамын. Сендер үшін де өзекті нәрсе болса, қуаныштымын.

Чувство долга - это нравственная необходимость, это обязательство, которое возникает добровольно внутри нас. Кант считал, что чувство долга есть механизм, позволяющий нам быть нравственным. Спорное утверждение, ведь все зависит от того, к чему мы и как испытываем долг. В последнее время стало модным высмеивать чувство долга, даже отрицать. Мол, человек никому ничего не должен. Мол, собственное счастье есть единственное предназначение и смысл его жизни. Так-то оно так, да не совсем. Я утверждаю, что без чувства долга человек становится несчастливым. Я утверждаю, что чувство долга и есть высшая категория счастья. Давайте разберемся?

Сколько вам надо денег, чтобы почувствовать себя счастливым? Я серьезно. Миллион? Десять? Сто? Миллиард? И что вы будете с ним делать? Да-да, я все еще серьезно. Купите что-то, дом там построите. В дело вложите какое-нибудь. Будете путешествовать. Что еще? Сложно сказать, ведь непонятно зачем. То есть прежде чем дать ответ на вопрос "Какая сумма сделает вас счастливым", вам надо дать ответ на вопрос "Для чего вам эти деньги и что вы хотите с их помощью достичь". И тут мы утыкаемся носом в нравственные категории, базирующиеся на чувстве долга. Спасти мира от полиомиелита? Накормить голодных в Африке? Обучить новым профессиям всех бухгалтеров и водителей?

Сколько вам надо знаний, чтобы быть счастливым? Иметь высшее образование? Степень кандидата наук? Доктора? Вы обклеите дипломами стены в квартире? А зачем они вам еще? Предположим, будете преподавать. Создадите школу. Разовьете новое направление в науке. Чтобы что? Познание ради познания? Мы все умрем, и вы умрете, просто ваша голова от обилия информации не поместится в гроб? Это цель? Нет ведь. Ни один нормальный человек не скажет, что знание это цель. Он скажет - средство. Чтобы колонизировать Марс. Или все же начать разговаривать с дельфинами. Или увеличить продолжительность жизни человека хотя бы до 250 лет. Вот ради чего стоит учиться, верно?

Сколько вам надо известности, чтобы стать счастливым? Быть узнаваемым в городе? В стране? В мире? Быть самым популярным блогером - это чудесно. А для чего? Чтобы узнавали на улице и мешали ходить? Чтобы в ресторане было не поесть от просящих автографы? Чтобы скрываться от папарацци и бояться утечек home video? Нет ведь, известность - это инструмент. Инструмент достижения чего-то. Можно свои мысли продвигать и менять общество. Можно развивать у других чувство прекрасного. Можно делать людей лучше, счастливее. Значит, известность - это просто инструмент? Так получается?

Проблема, с которой сталкиваются многие, заключается в том, что жить для своего счастья - скучно. Узнать, заработать и потешить эго - не сложная задача в современном мире. Еще проще убедить себя, что узнал, заработал и потешил уже достаточно. И через некоторое время, совсем небольшое, начинают возникать вопросики. Про смыслы вопросики. Счастлив ли я, если не счастливы другие? Могу ли я сделать других более счастливым? А скольких я могу осчастливить? И вы не поверите - это и есть чувство долга. Добровольно принятые на себя моральные обязательства. Нерациональные и необоснованные. Но составляющие основу того, что мы понимаем под человеком.

Балаға кітап, дәптер де таңдай білу өнер екен. Мектепке аяқ баспаған немересіне қарап жүрді. Кітапшаның ішін мұқият оқып, жазба дәптерінде суреттің түсі жоқ екенін, орыстардан кітап шығаруды үйрену керегін айтқанынан, базарда әліппе алғанында ішінде қате болғанын айтқанынан
қазақ тілі, қазақ әдебиеті пәнінің мұғалімі деп топшыладым. Дәл солай болып шықты.

"Менің сезім мүшелерім" кітапшасын оқып тұрғанда қыздың аты Сезім бола ма екен, Айман, Айгүл деген есімдер жетеді ғой деп бір таңданды. Ертегілерді ашып қарағанында қысқа етіп жазбаса бала жалығады, ұйықтап кетеді, орыстан үйренеріміз бар деді.

Махаббат тілім - кітап беру.

Өткенде әріптесіме оқи тұруға бергем. Бүгін әкеліп беріпті. Үстіне тәттісін қалдырып кеткен. Оқып аяқтамаған болар, тәттісін шай ішуге әкелген шығар десем. Сондай әдетім бар үндемей қоя салатын дейді🥰

Жеңгем тамағымызды дайындап қойды. Шай қайнаса құя саласың ғой, жата тұрам деп кетті. Аха дедім. Тамақ ішіп отырып қалай шәйнөк қайнағанын байқамадым да. Інім тұрып столда отырғандарға шай құйып берді. Мен іштей риза болып бір жағынан таңырқап қалдым😂.

Мелочь но приятно крч)

Хотя мен шайқұмар емеспін. Өзіне құйғанда басқаларға да құйғаны ғой.

Салмасам болмайды. Кері байланыс маңызды мен үшін

журнал расходы деген мобильді қосымша қажет екен, қаржылық сауаттылыққа бір қадам жақындатады деген сенімдемін.
қолдану өте оңай екен. бір жағынан банк қосымшасынан бөлек, осындай қосымшамен кіріс-шығысты жазып жүрсең, қаржының динамигін анықтауға болады, құрылымы да нақты әрі көзге көрінікті.
өз арнасында әрдайым осы қосымшаны кеңестеген Ұмтылушыға көп рақмет🫶

Мен білемін барлығы бірдей ойламайтынын.

Сондай-ақ мен: қалай сонда, барлық адам мен сияқты сезінбей ма, ойланбай ма, қабылдамай ма🗿

Басқа адам болып көргім келеді чтобы салыстыру үшін ой мен сезімталдық деңгейін.

Көшедегі адамдар менің мимикамды көргенде жынды ма деп ойлайтын шығар. Қайдан білсін Абылай ағайдың подкастын тыңдағанымнан, жаңа нәрсе білгенімнен сүйтетінімді, құлағымда наушник бар екенін🌚.

Неге ақылды болсам да ақымақпын десем дене, ақыл, рух бәрі бір жүйе екенін ұмыт қалдырыппын-ау.

Ақыл +
Дене (денсаулық) -
Рух +-

Осындай боп жүр екем ғой.

В итоге она выбрала себя.

Кеше кеште бара алмайтынымды жазып ескерттім, бір емес екі рет. Өзің сұрап алмасаң қазір сенімен ешкімнің шаруасы жоқ. Ал разылықсыз берілген ақша, ақша болмас. Немесе алдын ала ескертілуі керек.

Құрдастарым права алып жатыр екен ғой🫠 Ең құрығанда правило жаттау керек ед

Сіздің шындықты айтып жатқаныңызға сенетін адамға өтірік айту қандай үлкен сатқындық.