آدم‌ها را لبریز نکنیم !
همیشه نمی شود نادیده گرفت !
آستانه ی تحملِ هرکس ، اندازه ای دارد !
هر آدمی از یک جایی به بعد ، خسته می شود ،
از خوب بودن ، دست می کشد ،
قسمت هایِ آزار دهنده ی زندگی اش را جدا می کند و برایِ همیشه دور می ریزد !
با خود خواهی و غرورهایِ بی جا ، صبرِ آدم ها را لبریز نکنیم !
یک بار برایِ همیشه بفهمیم ؛
تمامِ جهان موظف نیست بابِ میل و اراده ی ما رفتار کند ...
آدم هایِ این روزگار به قدری فکر و مشغله دارند که حوصله ندارند پایِ حرف و برداشت هایِ اشتباهِ ما بنشینند ،
حوصله ندارند خودشان را با اخلاق و طرز تفکرِ تعمیم نیافته‌ی ما عوض کنند ،
حوصله ندارند حرف‌هایِ بی‌فایده و تکراری بشنوند !
کاری به کارِ آدم ها نداشته باشیم !
آدم‌ها ، سرشان به کارِ خودشان گرم است ،
آدم‌ها دل و دماغِ سابق را ندارند ،
بد نیست ما هم کمی با دنیا سازگار شویم و این قدر خودمان و دیگران را عذاب ندهیم !

آدم‌ها را لبریز نکنیم...

بعضی اوقات آدم‌ها را باید در موقعیتی

که در آن بزرگ شده‌اند دید تا بتوان درک‌شان کرد.

با لاس زدن
و گرم گرفتن با همه
اینقدر ادعای روشنفکری نکنین
به قول دکتر هلاکویی:«اجتماعی بودن . . .
با همه صحبت کردن و بگو و بخند کردن نیست!
اجتماعی بودن یعنی اینکه بدونی کجا و با چه کسی
از چه کلام و لفظی استفاده کنی.همین..!»

اگه چسب زخم نیستی

حداقل ناخنتو رو زخم آدما نکش
    ‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‎‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‌‎‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‎‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‎‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‍‌‌‌‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

اگــہ بــہ حــرف بــاشــہ...
همــه عــاشــقــن ...
همــه رفــیــقــن ...
همــه بــا مــرامــن ...
امــا بــه ایــنــا اعــتــمــاد نــڪــنــیــد ...!
حــرفــُ همــه مــیــگــن ...!
بــبــیــنــیــد ڪــی اثــبــاتــش مــیــڪــنــه
ڪــی وقــتــی ازش دور مــیــشــیــد
دوبــاره بــهتــون نــزدیــک مــیــشــه !
تــا بــه دنــیــاش بــرتــون گــردونــه
بــعــضــی وقــتــا یــه ذره تــلــخ شــیــد
یــه ذره بــد شــیــد
بــبــیــنــیــد ڪــی حــرفــاش واقــعــی بــوده...

"نگرانتم"
پشتش هزار جور حرف دارد..
هزار جور دوستت دارم به زبان های مختلف،
با حسهای متفاوت..
نگرانتم یعنی همه ی جهان یکطرف ،
تو یک طرف...
وقتی ساده از کنار این جمله میگذرید،
و بی تفاوت در جوابِ نگرانتم ، می گویید :«نگران نباش»
یعنی دوستم نداشته باش
یعنی دلتنگم نشو
برایم دلشوره نگیر ..
اصلا یعنی برو بمیر !