✔️نامه‌های امیرکبیر؛ آموزش مملکتداری به شاه جوان
میرزا‌تقی‌خان فراهانی چگونه با ناصرالدین شاه نامه‌نگاری می‌کرد؟
🔹در دوران صدارت امیرکبیر، ناصرالدین شاه هنوز جوانی ۲۰ ساله بود، در مملکتداری سررشته چندانی نداشت و طبعاً کسی باید او را راهنمایی می‌کرد. امیر روزانه مراقب تمام کارهای او بود و هر روز برای او دستورالعملی صادر می‌کرد مثلاً اینکه امروز باید از نظام سان ببیند، به نامه‌های سفرا پاسخ دهد و….
🔹در ایام معزولیت امیر، ناصرالدین شاه چندین بار در جواب برخی از دلتنگی‌های او تأکید می‌کند که سخن‌چینی هیچ کس را در باب وی نمی‌پذیرد درحالی‌که دیدیم که چگونه پذیرفت و امیر را به چه سرنوشتی دچار کرد. نامه‌های امیر به شاه در ایام عزلش هم بسیار قابل توجه است. با وجود عزل از صدارت هرگز از احترام امیر نسبت به شاه کاسته نشد، گرچه ظاهر نامه‌ها نشان می‌دهد که برخلاف گذشته چندان به اصطلاح آن روز در خانه و دربار نمی‌رفت و همین موجب گله شاه هم شد، به‌طوری‌که حتی در نامه‌های شاه به امیرکبیر نیز انعکاس پیدا کرد؛ اما آنچه بسیار تعجب‌برانگیز است این است که تا روزهای آخری که امیر به کاشان تبعید می‌شود، به هیچ‌وجه حتی بوی اینکه شاه، امیر را دچار چنین سرنوشتی کند هم از این نامه‌ها برنمی‌آید، امیر هم چنین استنباط و نظری نداشته است.
Join 👉 @tarikh_iran3
میرزا‌تقی‌خان فراهانی چگونه با ناصرالدین شاه نامه‌نگاری می‌کرد؟
🔹در دوران صدارت امیرکبیر، ناصرالدین شاه هنوز جوانی ۲۰ ساله بود، در مملکتداری سررشته چندانی نداشت و طبعاً کسی باید او را راهنمایی می‌کرد. امیر روزانه مراقب تمام کارهای او بود و هر روز برای او دستورالعملی صادر می‌کرد مثلاً اینکه امروز باید از نظام سان ببیند، به نامه‌های سفرا پاسخ دهد و….
🔹در ایام معزولیت امیر، ناصرالدین شاه چندین بار در جواب برخی از دلتنگی‌های او تأکید می‌کند که سخن‌چینی هیچ کس را در باب وی نمی‌پذیرد درحالی‌که دیدیم که چگونه پذیرفت و امیر را به چه سرنوشتی دچار کرد. نامه‌های امیر به شاه در ایام عزلش هم بسیار قابل توجه است. با وجود عزل از صدارت هرگز از احترام امیر نسبت به شاه کاسته نشد، گرچه ظاهر نامه‌ها نشان می‌دهد که برخلاف گذشته چندان به اصطلاح آن روز در خانه و دربار نمی‌رفت و همین موجب گله شاه هم شد، به‌طوری‌که حتی در نامه‌های شاه به امیرکبیر نیز انعکاس پیدا کرد؛ اما آنچه بسیار تعجب‌برانگیز است این است که تا روزهای آخری که امیر به کاشان تبعید می‌شود، به هیچ‌وجه حتی بوی اینکه شاه، امیر را دچار چنین سرنوشتی کند هم از این نامه‌ها برنمی‌آید، امیر هم چنین استنباط و نظری نداشته است.
Join 👉 @tarikh_iran3
تصویری تاریخی از
متن فرمان قتل امیرکبیر
توسط ناصرالدین شاه
به حاج علی خان مقدم مراغه ای
( محفوظ در موزه فین کاشان)
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
متن فرمان قتل امیرکبیر
توسط ناصرالدین شاه
به حاج علی خان مقدم مراغه ای
( محفوظ در موزه فین کاشان)
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
نخستین برنامهٔ دولت ایران براى واکسن زدن به فرمان امیرکبیر آغاز شد. اما چندروز پس از آغاز آبله‌کوبى به امیرکبیر خبر دادند که مردم از روى ناآگاهى نمى‌خواهند واکسن بزنند. بویژه که چند تن از فالگیرها و دعانویس‌ها در شهر شایعه کرده بودند که واکسن زدن باعث راه یافتن جن به خون انسان مى‌شود و چندی از کودکان براثر نزدن واکسن جان باختند. امیر پس از شنیدن این اخبار شروع به گریستن کرد، میرزا آقاخان گفت: گریستن، آن هم به این گونه، براى چند کودک در شأن شما نیست. امیر سر برداشت و با خشم به او نگریست، آنچنان که میرزا آقاخان از ترس بر خود لرزید. امیر اشک‌هایش را پاک کرد و گفت: خاموش باش. تا زمانى که ما سرپرستى این ملت را بر عهده داریم، مسئول مرگشان ما هستیم. میرزا آقاخان آهسته گفت: ولى اینان خود در اثر جهل آبله نکوبیده‌اند. امیر با صداى رسا گفت: و مسئول جهلشان نیز ما هستیم. اگر ما در هر روستا و کوچه و خیابانى مدرسه بسازیم و کتابخانه ایجاد کنیم، دعانویس‌ها بساطشان را جمع مى‌کنند. تمام ایرانى‌ها اولاد حقیقى من هستند و من از این مى‌گریم که چرا این مردم باید اینقدر جاهل باشند که در اثر نکوبیدن آبله بمیرند.
Join 👉 @tarikh_iran3
Join 👉 @tarikh_iran3
زمانی که امیرکبیر به صدارت رسید، خزانه دولت، سالی یک میلیون تومان کسری بودجه داشت؛ او برای جبران این کسری حقوق همسران شاهزادگان را قطع کرد، از حقوق شاهزادگان و روحانیون کاست و برای خود شاه هم، حقوقی ثابت معین کرد؛ ماهی 2000 تومان!
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
امیر کبیر وزیری که عظمت ایران را میخواست
۲۰ دی سالروز قتل امیرکبیر وزیر مقتدر و ایران دوست ناصرالدین شاه قاجار است که در پی کینه و دسیسه درباریان و بی خردی این‌شاه قاجاری به قتل رسید تا اصلاحات ایران بی نتیجه بماند
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
۲۰ دی سالروز قتل امیرکبیر وزیر مقتدر و ایران دوست ناصرالدین شاه قاجار است که در پی کینه و دسیسه درباریان و بی خردی این‌شاه قاجاری به قتل رسید تا اصلاحات ایران بی نتیجه بماند
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
یادداشت امیرکبیر در شب قدر:
بار پروردگارا، الهی، ملکا، قادرا، خداوندا، امیر تویی، کبیر تویی، تقی همان شاگرد آشپز است.
معبودا، رو به سوی تو دارم، هدایتی فرما تا گره از کار مردم بگشایم تا مقبول الهی گردد...
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
بار پروردگارا، الهی، ملکا، قادرا، خداوندا، امیر تویی، کبیر تویی، تقی همان شاگرد آشپز است.
معبودا، رو به سوی تو دارم، هدایتی فرما تا گره از کار مردم بگشایم تا مقبول الهی گردد...
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
۱۴ بهمن ۱۳۵۰ خورشیدی آغاز مرگبارترین برف و بوران ثبت شده در تاریخ ایران و جهان که منجر به مرگ ۴۰۰۰ ایرانی و محو ۲۰۰ روستا از نقشه ایران گشت
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
فیلمی تاریخی از بازجویی تیمسار رحیمی فرماندار نظامی تهران توسط ابراهیم یزدی در ۲۲ بهمن سال ۵۷
#حتمأببینید
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
#حتمأببینید
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
تصویری تاریخی از
روزهای انقلاب 57 و خانمی بی‌حجاب در کنار یک آخوند،. زمانی که نه اسلام به خطر میافتاد و نه گشت ارشادی بود !ا
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
روزهای انقلاب 57 و خانمی بی‌حجاب در کنار یک آخوند،. زمانی که نه اسلام به خطر میافتاد و نه گشت ارشادی بود !ا
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
متن استعفانامه رضاشاه پهلوی با دست‌خط خودش: «نظر به اینکه من همه قوای خود را در این چند ساله مصروف امور کشور کرده و ناتوان شده‌ام حس می‌کنم که اینک وقت آن رسیده است که یک قوه و بنیه جوان‌تری به کارهای کشور که مراقبت دائم لازم دارد بپردازد و اسباب سعادت و رفاه ملت را فراهم آورد؛ بنابراین امور سلطنت را به ولیعهد و جانشین خود تفویض کردم و از کار کناره نمودم از امروز که روز بیست‌و‌پنجم شهریورماه ۱۳۲۰ است. عموم ملت از کشوری و لشکری ولیعهد و جانشین قانونی مرا باید به سلطنت بشناسند و آنچه از پیروی مصالح کشور نسبت به من می‌کردند نسبت به ایشان منظور دارند.»
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
سال 1339 بیمارستان‌های دولتی آنقدر باکیفیت بود که شاهزاده در بیمارستانی دولتی در جنوب تهران بدنیا اومد
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
📝📝📝متن سخنرانی تاریخی شهید بهشتی به مناسبت تصویب
قانونی اساسی در
12 اذر 1358
بی اعتنایی به قانون اساسی و خطر ظهور استبداد و دیکتاتوری
ما با اکثریتی قاطع به قانون اساسی جمهوری اسلامی رای دادیم.
همه کسانی که به این قانون اساسی رای دادند باید ملتزم باشند که این قانون اساسی به عنوان مبنای هر گونه وحدت و هر گونه حرکت از جانب خود آنها شناخته شود و مورد احترام و عمل قرار گیرد.
مردم عزیز ایران!
کمترین بی اعتنایی به قانون اساسی تان را تحمل نکنید!!!
در جامعه ای که به قانون اساسی مصوب خود آن ملت بی اعتنایی و بی توجهی شود،
این خطر وجود دارد که استبدادها و دیکتاتوری ها در شکل های جدیدش و با ظاهرهای زیبای فریبنده ای که به فکر ما هم نمی رسد
از نو در افق ایران آزادشده رخ بنماید و آزادی و استقلال و مردمی بودن نظام ما را به خطر افکند.
باید حساس باشیم به قانون اساسی نسبت به هر گونه تخلف و تجاوز!
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
قانونی اساسی در
12 اذر 1358
بی اعتنایی به قانون اساسی و خطر ظهور استبداد و دیکتاتوری
ما با اکثریتی قاطع به قانون اساسی جمهوری اسلامی رای دادیم.
همه کسانی که به این قانون اساسی رای دادند باید ملتزم باشند که این قانون اساسی به عنوان مبنای هر گونه وحدت و هر گونه حرکت از جانب خود آنها شناخته شود و مورد احترام و عمل قرار گیرد.
مردم عزیز ایران!
کمترین بی اعتنایی به قانون اساسی تان را تحمل نکنید!!!
در جامعه ای که به قانون اساسی مصوب خود آن ملت بی اعتنایی و بی توجهی شود،
این خطر وجود دارد که استبدادها و دیکتاتوری ها در شکل های جدیدش و با ظاهرهای زیبای فریبنده ای که به فکر ما هم نمی رسد
از نو در افق ایران آزادشده رخ بنماید و آزادی و استقلال و مردمی بودن نظام ما را به خطر افکند.
باید حساس باشیم به قانون اساسی نسبت به هر گونه تخلف و تجاوز!
⏳ تاریخ ایران
Join 👉 @tarikh_iran3
Forwarded from 📰 تاریخ ایران 📰
چهارشنبه‌سوری
با نام‌های چهارشنبه آخر سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته می‌شود یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود.
واژهٔ «چهارشنبه‌سوری» از دو واژهٔ چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای عیش و عشرت ساخته شده است. طبق آیین باستان در این روز آتش بزرگی بر افروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد . به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیّت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
ایران باستان
برافروختن آتش بر روی هیزم و روشن‌کردن فشفشه، از رسوم جاافتاده در جشن چهارشنبه‌سوری است.
یکی از جشن‌های آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیش‌باز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده‌است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچهٔ دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به باور پیشینیان، تنورهٔ آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده‌است.
به دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرندهٔ پنجه کوچک (پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور) و پنجه بزرگ (پنجهٔ دزدیه، پنج روز پایان سال) می‌باشد.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست‌افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دو هفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانهٔ نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست.
رقص با آتش
آیین آتش‌افروزی پیش از نوروز به گونه‌های دیگر در نزد مردمان دیگر کشورها نیز پدیدار می‌شود، آریاییان قفقازهنوز در این شب هفت توده آتش می‌افروزند و از روی آن می‌جهند.
بنا به آیینی کهن در سوئد، شبی را که «والبوری» خوانده می‌شود به عنوان آغاز بهار می‌شمارند و در آن آتشی بزرگ افروخته و پیرامون آن به جشن و شادی می‌پردازند. همچنین نمونه دوردستی از آتش‌افروزی نوروزی را در نزد مردم روستاهای جنوب کشور رومانیگزارش کرده‌اند.
آیین آتش‌افروزی تا روزگار ما بر جای مانده و نام «چهارشنبه سوری» بر خود گرفته‌است.
در ایران باستان بخش‌بندی هفته به گونه امروزی (شنبه تا پنجشنبه و جمعه) نبوده و در گاهشماری ایرانیان هر یک از ۳۰ روز ماه نامی ویژه داشته‌است (امرداد، دی بآذر، آذر، …، سروش، رشن، فرودین، ورهرام،... ، شهریور، سپندارمزد، خورداد و ...). «هفته» ریشه
در شاهنامهٔ فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان‌دهندهٔ کهن بودن این جشن است. مراسم سنّتی مربوط به این جشن ملّی، از دیرباز در فرهنگ سنّتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده‌است.
در ایران باستان در پایان هر ماه جشن و پای‌کوبی با نام سور مرسوم بوده‌است و از سوی دیگر چهارشنبه نزد اعراب«یوم الارباع» خوانده می‌شد و از روزهای شوم و نحس بشمار می‌رفت و بر این باور بودند که روزهای نحس و شوم را باید با عیش و شادمانی گذراند تا شیاطین و اجنهفرصت رخنه در وجود آدمیان را نیابند.
منابع :
رضی، هاشم. «بخش ششم: جشن سوری-چهارشنبه‌سوری»
مصطفوی، آناهیتا (۱۳۷۰)، «چهارشنبه سوری»، ایران شناسی
Join 👉 @tarikh_iran3
با نام‌های چهارشنبه آخر سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته می‌شود یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود.
واژهٔ «چهارشنبه‌سوری» از دو واژهٔ چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای عیش و عشرت ساخته شده است. طبق آیین باستان در این روز آتش بزرگی بر افروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد . به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیّت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.
ایران باستان
برافروختن آتش بر روی هیزم و روشن‌کردن فشفشه، از رسوم جاافتاده در جشن چهارشنبه‌سوری است.
یکی از جشن‌های آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیش‌باز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده‌است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصوربن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچهٔ دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به باور پیشینیان، تنورهٔ آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده‌است.
به دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرندهٔ پنجه کوچک (پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور) و پنجه بزرگ (پنجهٔ دزدیه، پنج روز پایان سال) می‌باشد.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست‌افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دو هفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانهٔ نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست.
رقص با آتش
آیین آتش‌افروزی پیش از نوروز به گونه‌های دیگر در نزد مردمان دیگر کشورها نیز پدیدار می‌شود، آریاییان قفقازهنوز در این شب هفت توده آتش می‌افروزند و از روی آن می‌جهند.
بنا به آیینی کهن در سوئد، شبی را که «والبوری» خوانده می‌شود به عنوان آغاز بهار می‌شمارند و در آن آتشی بزرگ افروخته و پیرامون آن به جشن و شادی می‌پردازند. همچنین نمونه دوردستی از آتش‌افروزی نوروزی را در نزد مردم روستاهای جنوب کشور رومانیگزارش کرده‌اند.
آیین آتش‌افروزی تا روزگار ما بر جای مانده و نام «چهارشنبه سوری» بر خود گرفته‌است.
در ایران باستان بخش‌بندی هفته به گونه امروزی (شنبه تا پنجشنبه و جمعه) نبوده و در گاهشماری ایرانیان هر یک از ۳۰ روز ماه نامی ویژه داشته‌است (امرداد، دی بآذر، آذر، …، سروش، رشن، فرودین، ورهرام،... ، شهریور، سپندارمزد، خورداد و ...). «هفته» ریشه
در شاهنامهٔ فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان‌دهندهٔ کهن بودن این جشن است. مراسم سنّتی مربوط به این جشن ملّی، از دیرباز در فرهنگ سنّتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده‌است.
در ایران باستان در پایان هر ماه جشن و پای‌کوبی با نام سور مرسوم بوده‌است و از سوی دیگر چهارشنبه نزد اعراب«یوم الارباع» خوانده می‌شد و از روزهای شوم و نحس بشمار می‌رفت و بر این باور بودند که روزهای نحس و شوم را باید با عیش و شادمانی گذراند تا شیاطین و اجنهفرصت رخنه در وجود آدمیان را نیابند.
منابع :
رضی، هاشم. «بخش ششم: جشن سوری-چهارشنبه‌سوری»
مصطفوی، آناهیتا (۱۳۷۰)، «چهارشنبه سوری»، ایران شناسی
Join 👉 @tarikh_iran3