چطور یک مادر عصبانی نباشیم؟ قسمت 2

در زمان عصبانیت به این نکات فکر کنید : فرزندتان زندگی شما را به هم نریخته ، او مالک قسمتی از این زندگی هست و دارد طبق روحیات و شرایط خودش زندگی میکند. روزی که تصمیم گرفتید او را به دنیا بیاورید در واقع برای کل خانه و زندگیتان یک شریک اورده اید. اینطور نیست که فرزندتان یک مهمان ناخوانده است که زندگی شما را به هم ریخته باشد. همانطور که کسی حق ندارد شما را به خاطر نوع رفتاری که در خانه و زندگی خودتان دارید دعوا کند ، شما هم حق ندارید فرزندتان را به خاطر به هم ریختن خانه ی خودش کتک بزنید یا دعوای شدید کنید. پس روش برخوردتان را عوض کنید و با او محترمانه و مثل یک شریک صحبت کنید و تذکر بدهید.
.
.
نکته ی بعدی اینکه در لحظه ی عصبانیت به این نکته فکر کنید که او کودک است و نادان ؛ رفتارش در حد سن و عقل خودش است، این شمایید که بالغ و دانا هستید و باید در این شرایط رفتاری در شأن سن و عقلتان انجام دهید.
نکته ی اصلی اینکه اگر کلا آدم عصبانی و پرخاشگری هستید و به قولی زود جوش میاورید حتما به پزشک مراجعه کنید. شاید با یک ویزیت ساده مشکلتان حل شود.
👇
@koodakonline

آیا ممکن است خود کودک باعث اضطراب خویش بشود ؟

👌 گاهی دیگران (اولیای خانه، مدرسه، رسانه ‏ها و...) سبب اضطراب کودک می‏شوند و گاهی عامل اضطراب، خود کودک است.

👌 بی‏ برنامگی: در روز جمعه یا یک روز تعطیل، کودک از صبح بازی کرده؛ تلویزیون دیده و به دیگر فعالیت‏های جنبی پرداخته و اکنون که روز به پایان رسیده است، تکالیف مدرسه مانده؛ برای امتحان روز بعد مطالعه نکرده؛
به نظافت شخصی (استحمام، ناخن گرفتن، کوتاه کردن مو و...) نرسیده و وظایفی را که در منزل به عهده دارد (خرید نان، سبزی و...) انجام نداده است؛ بدین سبب دچار اضطراب می‏شود؛ زیرا باید در خانه و مدرسه پاسخگو باشد.

👌 برای پیشگیری از چنین حالتی، والدین باید در فرصت‏های مناسب، با بیانی نرم و حساب شده، برنامه‏ های او را به وی گوشزد کنند و اگر کودک با این موقعیت مواجه شد، در انجام کارهای عقب مانده به او کمک کنند تا این اضطراب از بین برود.

👌پیشنهاد می‏شود با کمک خود کودک، تمام کارهایی را که باید انجام شود، براساس اولویت فهرست کنید و کارهایی را که اگر آن روز انجام نشوند، اشکال چندانی ایجاد نمی‏کنند، در پایان فهرست قرار دهید و از فرزند خود بخواهید، از ساده‏ ترین کارها آغاز کند. طبیعی است که با انجام یک کار، روحیه می‏گیرد؛ سردرگمی‏ اش کمتر می‏شود و با انجام هر کار، از اضطراب او کاسته خواهد شد.

👌مسؤولیت پذیری: گاهی کودک با پذیرفتن مسؤولیت، زمینه‏ ی اضطراب خود را فراهم می‏سازد. نگرانی او بدین جهت است که نمی‏داند موفق خواهد شد یا نه. در چنین حالتی، اولیای خانه و مدرسه می‏توانند با برخورد سنجیده، در تخفیف اضطراب او مؤثر باشند؛ بدین گونه که برایش تبیین کنند مسؤولیتش تمرینی است و انتظار توفیق کامل او را ندارند.

✅ والدین می‏توانند با نقل خاطره‏ های دوران کودکی خود و عدم کامیابی در مسؤولیت‏ها یا توفیق تدریجی آنان، در کاهش اضطراب کودک مؤثر باشند. گفتن جمله‏ هایی از قبیل این که «مطمئن هستم در کارت موفق خواهی شد»، اضطراب‏ آور است.
استاد_دهنوی

👇
@koodakonline