🔶️🍀🇮🇷🍀 با سلام 🍀🇮🇷🍀🔶️

حضور محترم اعضاء گروه موسیقی راه نو و خانواده های محترم :

👈 لطفاً به جهت مشارکت در اجرای کنسرت هنرجویان به سرپرستی استاد فیروزبخت در تاریخ جمعه ۲۶ مرداد ۹۷ ؛ خواهشمند است با تهیه کارت ورود به تعداد حداقل چهار نفر و پرداخت ۱۰۰ هزار تومان و دریافت ۴ بلیط ۲۵ هزار تومانی ، سهم خود را در مشارکت و برگزاری هر چه بهتر کنسرت از قبیل: اجاره سالن ، فیلمبردار ، صدابردار ، تبلیغات و غیره اِعمال نمایید.

(لطفاً تا آخر تیرماه مبلغ ۱۰۰ هزار تومان برای دریافت چهار بلیط را پرداخت نمایید و جهت رزرو مابقی بلیط ها ی درخواستی ، به دفتر آموزشگاه تندیس مراجعه نمایید )

به امید هر چه بهتر برگزار شدن کنسرت هنرجویان و عزیزان شما در گروه موسیقی راه نو... 🎼🎵🎶🎼🎵🎶

🌺🌻 با تشکر 🌻🌺
علی عظیمی

🎼 کودکان از چه سنی باید موسیقی را یاد بگیرند؟

🔸سودابه سالم، یکی از مهم‌ترین چهره‌های آموزش موسیقی کودک در ایران، از اهمیت آموزش موسیقی کودک و تاثیرش بر زندگی کودکان می‌گوید

🔗 کیفیت HD

@hafdang

چگونه یک مادر عصبانی نباشیم؟ (قسمت اول )😣

مهمترین و سخت‌ترین موقعیتی که باید خشم خود را کنترل کرد وقتی است که با کودکی سر و کار داریم. شما هم یک مادر عصبانی هستید؟ وظایف بچه‌داری و خانه‌داری شما را حساس و زودرنج کرده است؟ آیا از اینکه دائما با فرزندتان بداخلاقی می‌کنید خودتان را سرزنش می‌کنید اما در عین حال فکر می‌کنید تنها راه حل عصبانی شدن است؟ 

 اگر از شرایط موجود خسته شده‌اید توصیه می‌کنم این نوشته را بخوانید که تجربه یک مادر خانه‌دار است که شرایطی کمابیش شبیه شما دارد. امیدوارم تجربیات من کمک کند شما هم به خشم خودتان مسلط شوید و زندگی آرام‌تری داشته باشید.

 @koodakonline

چرا من یک مادر عصبانی هستم؟

1- مادرهای عصبانی فکر می‌کنند حق دارند عصبانی باشند.

           من صد بار گفتم با توپ نزن به آینه ، حالا که آینه را شکستی من حق دارم عصبانی باشم!

           چرا شال گردنت را گم کردی مگه من همیشه تکرار نمی‌کنم مواظب وسایلت باشی من حق دارم  عصبانی باشم!

           گفته بودم به قیچی دست نزنی حالا که گوشه لباست را بریدی من حق دارم عصبانی بشوم!

 

 2- مادرهای عصبانی فکر می‌کنند همه تلاش‌هایشان بی نتیجه است پس همیشه ناراضی و عصبانی هستند.

         من همیشه در حال مرتب کردن خانه هستم اما خانه هیچ وقت نظم نمی‌گیرد!

        من دائما در حال شستن و اتو کردن هستم اما تو هر روز با مقنعه چروک به مدرسه می‌روی!

        من هیچ جا نمی روم تا تو به درسهایت برسی اما نتیجه‌اش اصلا خوب نیست!

 

3- مادرهای عصبانی فکر می‎‌کنند، عصبانی شدن سریع‌ترین و مطمئن‌ترین راه برای رسیدن به نتیجه است.

      تا عصبانی نشوم اسباب‌بازیهایت را جمع نمی‌کنی.

      همیشه باید فریاد بزنم تا جوابم را بدی.

      تا عصبانی نشوم و سرت داد نزنم مشق‌هایت را نمی‌نویسی.

تحلیل :

مورد اول: بله مادرها در خیلی از مواقع حق دارند عصبانی بشوند، وقتی چیزی را آرام توضیح داده‌اند، تکرار کرده‌اند، وقتی خطرات کاری را گوشزد کرده‌اند یا دلایل ممنوع بودن کاری را توضیح داده‌اند . اما حق داشتن به معنی این نیست که الزاما باید عصبانی بشویم. در مواقعی که حق داریم می‌توانیم به فرزندمان یادآوری کنیم که من حق دارم عصبانی بشوم اما باز هم با آرامش به تو یادآوری می‌کنم که کارت درست نبوده. بعد می شود یک نتبیه مثل ممنوع کردن تلویزیون یا را در نظر گرفت. یادمان باشد بچه‌ها از حرف‌های ما کمتر از رفتار ما تاثیر می‌گیرند وقتی در مواقعی که می‌توانستیم عصبانی بشویم ترجیح دادیم آرام باشیم درس بهتر و بزرگتری به بچه‌ها می‌دهیم و مطمئنا وقتی تصمیم می‌گیریم عصبانی نشویم بچه‌ها تحت تاثیر قرار می‌گیرند و بیشتر به حرف ما گوش می‌دهند. من هر دو شرایط را تجربه کرده‌ام عصبانیت را بیشتر و لازم است یادآوری کنم که عصبانیت به هر حال اتفاقی را که افتاده است عوض نمی‌کند و به قول معروف آب رفته را به جوی بر نمی‌گرداند، پس بهتر است حتی وقتی حق داریم عصبانی باشیم ، بهتر است عصبانی نشویم.

مورد دوم: در همه جوامع سنتی وظیفه خانه‌داری، نگهداری بچه‌ها، تربیت و اصلاح رفتار آنها و مراقبت از خوراک و پوشاک و سلامتیشان به عهده مادر است. در ایران هم با اینکه این الگوی سنتی مدتهاست به نقد کشیده شده اما اغلب به علت کار سنگین پدر و غیبت او در منزل این وظایف تنها به مادر محول می‌شود. مسلما این وظایف برای یک مادر خیلی زیاد هستند و مسلما منجر به خستگی و زودرنج شدن و به تبع آن عصبانیت می‌شود. مادرها باید به دو نکته توجه کنند و همیشه در خاطرشان باشد.

   اول اینکه همه بچه‌ها تمایل به ریخت و پاش دارند و مسلما چیز زیادی از مرتب کردن نمی‌دانند. برای اینکه بچه مرتب و منظمی داشته باشیم باید بارها و بارها با آرامش تکرار کنیم نظم و ترتیب چه فوایدی دارد و باید به آنها یاد داد و کمک کرد که مرتب باشند. با فریاد زدن و تحقیر کردن هیچ بچه نامرتبی، نظم و ترتیب را یاد نمی‌گیرد. فقط مرتب کردن، فقط شستن و فقط در خدمت بچه‌ها بودن کافی نیست تا آنها یاد بگیرند مرتب باشند. باید با بچه‌ها حرف زد و همه چیزهایی را که در ذهنمان هست به آنها گفت. 
مورد سوم: بله عصبانی شدن و فریاد زدن راحت‌ترین راه برای رسیدن به مقصود است اما مطمئن‌ترین و بهترین راه نیست. عصبانیت در کوتاه مدت شاید باعث شود فرزندمان مطابق میل ما رفتار کند، مشقش را بنویسد یا کاری که خواسته‌ایم انجام دهد اما مطمئنا در طولانی مدت مثل سمی است که اول فرد عصبانی را فرسوده می‌کند و بعد روابط را محکوم به زوال . مادرهای عصبانی صاحب فرزندان عصبانی می‌شوند که در ابتدا مطیع عصبانیت هستند اما بعد تر هر رفتار عصبانی را با رفتاری به مراتب عصبانی‌تر پاسخ می‌دهند.
👇
 @koodakonline

چطور یک مادر عصبانی نباشیم؟ قسمت 2

در زمان عصبانیت به این نکات فکر کنید : فرزندتان زندگی شما را به هم نریخته ، او مالک قسمتی از این زندگی هست و دارد طبق روحیات و شرایط خودش زندگی میکند. روزی که تصمیم گرفتید او را به دنیا بیاورید در واقع برای کل خانه و زندگیتان یک شریک اورده اید. اینطور نیست که فرزندتان یک مهمان ناخوانده است که زندگی شما را به هم ریخته باشد. همانطور که کسی حق ندارد شما را به خاطر نوع رفتاری که در خانه و زندگی خودتان دارید دعوا کند ، شما هم حق ندارید فرزندتان را به خاطر به هم ریختن خانه ی خودش کتک بزنید یا دعوای شدید کنید. پس روش برخوردتان را عوض کنید و با او محترمانه و مثل یک شریک صحبت کنید و تذکر بدهید.
.
.
نکته ی بعدی اینکه در لحظه ی عصبانیت به این نکته فکر کنید که او کودک است و نادان ؛ رفتارش در حد سن و عقل خودش است، این شمایید که بالغ و دانا هستید و باید در این شرایط رفتاری در شأن سن و عقلتان انجام دهید.
نکته ی اصلی اینکه اگر کلا آدم عصبانی و پرخاشگری هستید و به قولی زود جوش میاورید حتما به پزشک مراجعه کنید. شاید با یک ویزیت ساده مشکلتان حل شود.
👇
@koodakonline

آیا ممکن است خود کودک باعث اضطراب خویش بشود ؟

👌 گاهی دیگران (اولیای خانه، مدرسه، رسانه ‏ها و...) سبب اضطراب کودک می‏شوند و گاهی عامل اضطراب، خود کودک است.

👌 بی‏ برنامگی: در روز جمعه یا یک روز تعطیل، کودک از صبح بازی کرده؛ تلویزیون دیده و به دیگر فعالیت‏های جنبی پرداخته و اکنون که روز به پایان رسیده است، تکالیف مدرسه مانده؛ برای امتحان روز بعد مطالعه نکرده؛
به نظافت شخصی (استحمام، ناخن گرفتن، کوتاه کردن مو و...) نرسیده و وظایفی را که در منزل به عهده دارد (خرید نان، سبزی و...) انجام نداده است؛ بدین سبب دچار اضطراب می‏شود؛ زیرا باید در خانه و مدرسه پاسخگو باشد.

👌 برای پیشگیری از چنین حالتی، والدین باید در فرصت‏های مناسب، با بیانی نرم و حساب شده، برنامه‏ های او را به وی گوشزد کنند و اگر کودک با این موقعیت مواجه شد، در انجام کارهای عقب مانده به او کمک کنند تا این اضطراب از بین برود.

👌پیشنهاد می‏شود با کمک خود کودک، تمام کارهایی را که باید انجام شود، براساس اولویت فهرست کنید و کارهایی را که اگر آن روز انجام نشوند، اشکال چندانی ایجاد نمی‏کنند، در پایان فهرست قرار دهید و از فرزند خود بخواهید، از ساده‏ ترین کارها آغاز کند. طبیعی است که با انجام یک کار، روحیه می‏گیرد؛ سردرگمی‏ اش کمتر می‏شود و با انجام هر کار، از اضطراب او کاسته خواهد شد.

👌مسؤولیت پذیری: گاهی کودک با پذیرفتن مسؤولیت، زمینه‏ ی اضطراب خود را فراهم می‏سازد. نگرانی او بدین جهت است که نمی‏داند موفق خواهد شد یا نه. در چنین حالتی، اولیای خانه و مدرسه می‏توانند با برخورد سنجیده، در تخفیف اضطراب او مؤثر باشند؛ بدین گونه که برایش تبیین کنند مسؤولیتش تمرینی است و انتظار توفیق کامل او را ندارند.

✅ والدین می‏توانند با نقل خاطره‏ های دوران کودکی خود و عدم کامیابی در مسؤولیت‏ها یا توفیق تدریجی آنان، در کاهش اضطراب کودک مؤثر باشند. گفتن جمله‏ هایی از قبیل این که «مطمئن هستم در کارت موفق خواهی شد»، اضطراب‏ آور است.
استاد_دهنوی

👇
@koodakonline