یکی از مجردی لذت می‌بره،
یکی از متاهل بودن؛ مهم اینه شاد و خوشحال باشن.

یکی امروز طلاق گرفته،
یکی امروز مادر شده؛
و هر دو احساس خوشبختی می‌کنند.

یکی بیرون از خونه کار می‌کنه،
یکی توی خونه کار می‌کنه؛
کار هر دو مورد تقدیره.

یکی خوشحاله وزن کم کرده،
یکی خوشحاله وزنش زیاد شده؛
همه برای نتیجه یکسان تلاش نمی‌کنند.

زندگی هیچکدوم از ما کاملا شبیه هم نیست،
برای احساس خوشبختی مجبور نیستیم مثل هم باشیم.
هر کسی مسیر خودشو داره.

💫 @supernovaas

در ازدحام دنیا
اگر انسانی را یافتی
که تو را می‌فهمد
رهایش نکن،
چه، آن‌ها که ما را نمی‌‌‌فهمند
بی‌شمارند....

✍ غسان زغطان
ترجمه‌ی محبوبه افشاری


💫 @supernovaas

با یاد تو روزگار برگشت به من
عطر نفس بهار برگشت به من

فریاد زدم‌ نام خودم را در کوه
نامِ تو هزار بار برگشت به من....


💫 @supernovaas

دشت خشکید و زمین سوخت و باران نگرفت
زندگی بعدِ تو بر هیچ‌کس آسان نگرفت!

✍ فاضل نظری

💫 @supernovaas

مشکل از اسمم بود، رویا، من با رویا بزرگ شدم، شب‌ها شاهزاده‌ام را توی آغوشم کشیدم و کنارش زیر باران راه رفتم، بارها دستم را بوسید و از عشق گفت، ساعت‌ها از دنیای نوجوانی و جوانیم را گذاشتم پای خواندن رمان‌های عاشقانه و رفتن به کلاس‌هایی که قرار بود گوشه‌ای از رویایم را بسازد؛ مثلا وقتی "یاسمن" را می‌خواندم مدام وسط یک جنگل تنها بودیم و در آغوش هم، یا وقتی کلاس شمع سازی را تمام می‌کردم فقط به خانه‌ی تاریکی فکر می‌کردم که با صد تا شمع رنگ به رنگ روشن می‌شد، بماند، و گذشت....

پسرهایی آمدند و رفتند و نزدیک شدند یا نشدند ولی، سر و ته همه‌شان یکی بود، سرش عشق بودو ته‌ش....، همین قدر مضحک و البته تلخ، من هنوز رویا داشتم، شاهزاده‌ام شب‌ها می‌آمد و دستم را می‌گرفت و می‌برد به دنیای خودش، اما، تفاوت دنیای واقعی و خیالم، من را کشید به سیگار، که پدرم می‌کشید و برادرم هم، اما، من با هزار ترس، توی حمام و بی صدا، فقط یک سیگار ساده، همین قدر تلخ و مضحک....

هیچ‌وقت عاشق نشدم و کسی هم عاشقم نشد، ازدواجم منطقیِ منطقی بود، پسر خوبی بود، قد و قیافه‌مان می‌خورد به هم، جنم کار داشت، و تمام؛ خانه شوهر همان بود که جامعه، عشق و لبخند بود ولی کم، خیلی کم، آزادی بود ولی نه، آزادی حرف بود و ته‌ش باز هم همه چیز می‌رسید به ....، این‌بار موجه و رسمی، و باز هم همین‌قدر تلخ و مضحک.....

مردِ من خوب و مهربان است، ولی جوراب‌هایش را گم می‌کند، خوش ذوق است اما از عید امسال تا سال بعد فقط یک هدیه ساده می‌خرد، شاهزاده دیگر نیست، سیگار را یکبار مطرح کردم و هنوز جایش کبود است و جای‌ش همان توی حمام است؛ قدم زدن زیر باران و سفر با یک کوله و خوابیدن توی بیابان هم شد یک مشت قرص اعصاب و سرکوفت‌هایی که تمامی ندارند، که آب و نان و رخت و لباست کم است مگر؟ که قواره‌ی رویاهایم پایین آمده تا حد رخت و لباس، که روحم مرگ را بغل کرده و لبانم عادت کرده به لبخندهای دروغین روزمره و....

حتم دارم این نبود آن زندگی که می‌خواستم اما، من یک زنم، و زن‌ها بی صدا فریاد می‌زنند و توی سکوت می‌گریند، به همین تلخی، و همین قدر مضحک.....


✍ محمد یغمائی

💫 @supernovaas

کسانی که
در روحمان گل می‌کارند را
کجایِ دلمان بگذاریم
که خوب نگه‌شان داریم؟

✍ جمال ثریا


💫 @supernovaas

یک جوری می‌گویند که "امیدها را در چاه همستر نریزید" که انگار برای جوان ایرانی، هزار چشمه‌ی جوشان امید باز کرده‌اند و او لگد پرانی کرده و به سمت بیراهه رفته! باباجان! شما فیلترتان را بکنید و سنگتان را بیندازید مقابل کسب و کارها و امیدها را در نطفه خفه کنید، چه‌کار دارید؟ بگذارید دلِ جوانِ ایرانی هم به یک موش خوش باشد.
یک‌جوری انتقاد می‌کنند که انگار تمام مسیرها را برای تهیه‌ی ماشین و مسکن و زندگی مرفه، باز گذاشته‌اند و دلشان به حال ما سوخته!
بله! در حوضی که ماهی نیست، همستر هم هفت‌تیرکش می‌شود!
آب که نیاورده‌اید، ما هم که کوزه نداریم بشکنید، چه‌کار به تصور کوزه‌ی خیالیِ جوان ایرانی دارید؟! از تصور کوزه‌ی پر از آب هم زورتان گرفته؟؟؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

💫 @supernovaas

ز تمام بودنی‌ها، تو همین از آن من باش
که به غیر با تو بودن، دلم آرزو ندارد

✍ حسین منزوی

💫 @supernovaas

خردادی که رفتی
باید دنیا
با بهار به آخر می‌رسید
اما
همه‌چیز سر جای خودش بود

باید هزار سال می‌گذشت
تا بفهمم
دنیا بدبخت‌تر از آن است
که به ماجرای کوتاه ما فکر کند
که با نبودنت
تمام شود
دنیا به تمام عاشقانه‌های ما می‌خندد
تا کم نیاورد

خرداد سال بعد
اسمت را هم فراموش کرده بودم... :)

✍ نیلوفر لاری‌پور


💫 @supernovaas

آفتابا چه خبر ؟
این همه راه آمده‌ای
که به این خاکِ غریبی برسی

ارغوانم را دیدی سر راه؟
مثل من پیر شده‌ست؟
چه به او گفتی؟
او با تو چه گفت؟
نه، چرا می‌پرسم
ارغوان خاموش است
دیرگاهی‌ست که او خاموش است
آشنایانِ زبانش رفته‌ند
ارغوان ویران است
هر دومان ویرانیم


✍ هوشنگ ابتهاج

💫 @supernovaas

کسی که درس خوندن براش مهمه،
برای رسیدن به یه دانشگاه خوب تلاش میکنه.

کسی که با کار کردن حال‌ش خوب میشه،
دنبال یاد گرفتن اصول یه بیزینسه.

کسی که هنر رو دوست داره،
با بد و خوبش می‌سازه.

کسی که می‌خواد کارآفرین شه،
با کم و زیادش کنار میاد.

کسی که هدفش داشتن یه رابطه‌‌ی سالمه،
برای پیدا کردن آدم درستش تلاش می‌کنه.

می‌خوام بگم هر آدمی هدف‌ و ارزش‌های متفاوتی توی زندگی داره و واسه اون تلاش می‌کنه و این به معنی کوچیک بودن یا بی ارزش بودنش نیست؛

به قول بکمَن توی "کتاب مردی به نام اُوِه":
"هر انسانی بايد بداند كه براى چه چيزی مبارزه می‌كند، شايد آنچه كه من برايش می‌جنگم براى ديگرى بی‌ارزش باشد، اما من می‌دانم كه چه می‌كنم!"

💫 @supernovaas

شبِ خرداد
به آرامی یک مرثیه
از روی سر ثانیه ها می‌گذرد
وَ نسیمی خنک
از حاشیه‌ی سبز پتو خواب مرا می‌روبد

بوی هجرت می‌آید؛
بالش من پُرِ آواز پَرِ چلچله‌هاست

صبح خواهد شد
وَ به اين كاسه ی آب!
آسمان هجرت خواهد كرد....

✍ سهراب سپهری


💫 @supernovaas

هفته‌ی پیش نشستم به دیدن فیلم "پیانیست" و حالا دقیقا یک هفته است که این فیلم از توی مغزم جُم نمی‌خورد.
فیلم مربوط می‌شود به جنگ جهانی دوم و اشغال لهستان توسط نازی‌ها.
از اول تا آخر فیلم، سربازهای نازی مثل آبِ خوردن این لهستانی‌ها را می‌کشتند. هرکسی هرسوالی که می‌پرسید، به جای آری یا خیر یک گلوله توی مغزش خالی می‌شد و بنده خدا هم مثل برگ درخت می‌افتاد روی زمین. توی این گیر و دار، قهرمان قصه که یک پیانیست لهستانی‌ست از معرکه جان سالم به در می‌برد و به مدت دو سال در نقاط مختلف شهر خودش را قایم می‌کند. آخرهای داستان، وقتی که دیگر برای پیانیستِ آواره رمقی هم باقی نمانده بود، یک فرمانده‌ی نازی محل پنهان شدنش را کشف می‌کند. فرمانده اما به جای اینکه مثل رفقایش ماشه را توی شقیقه‌ی پیانیست بچکاند، از او می‌خواهد برایش پیانو بزند و البته بعد هم جانش را نجات می‌دهد و باقی ماجراها.
فیلم که تمام شد، پریدم روی اینترنت تا ببینم این داستان چه قدرش واقعی بود و چه قدرش تخیل. همه‌اش واقعیت محض بود! پیانیست لهستانی، فرمانده‌ی نازی، و حتی خانه‌ی خرابه‌ای که صدای پیانویش دل فرمانده را به رحم آورده بود، همه‌شان صفحه‌ی ویکی‌پدیا داشتند.
خیلی جدی و واقعی یک روزی وجود داشته که میان هیاهو و کشت و کشتار، فرمانده‌ای از پیانو نواختن دشمنِ اسیر و درمانده‌اش لذت برده! زندگی‌نامه‌ی فرمانده را می‌خوانم و به این فکر می‌کنم که "دل رحم" بودن نعمتی‌ست که خیلی ها از آن محروم هستند. هشتاد سال از آن جنگ گذشته و از بین آن‌همه فرمانده که مثل نقل و نبات آدم می‌کشتند، مردمِ دنیا قصه‌ی این یکی را برای هم تعریف می‌کنند. کسی از فردایش خبر ندارد، ولی همین امروز عهد کنیم که اگر یک روزی آنقدر در زندگی بالا رفتیم که کار بنده‌ای از بنده‌های خدا به تصمیم ما بند بود، با "دل رحمی" برایش تصمیم بگیریم.
از بین فرمانده‌ها،
فرمانده‌ای باشیم که دل داد به آوازِ "پیانو"؛

| مهدی معارف |


💫 @supernovaas

شعور فقط جناب #اوحدی_مراغه‌ای
که به یارش نگفت چاق شدی، گفت:

"که نگنجد تن و اندام تو در آغوشم" :))

💫 @supernovaas

خواهی که تو را کعبه کند استقبال
مایی و منی را به مِنا قربان کن

|مولانای جآن|

پ.ن: عیدتون مبارک💚

💫 @supernovaas

ظلم خلق از یاد رفت اما بدی‌های تو، نه!
رنجش از دشمن کجا، از دوست ‌رنجیدن کجا...!

💫 @supernovaas

ناهماهنگی تقدیر نشان داد به من
به تقاضای خود اصرار نباید ورزید

تلخی وصل ندارد کم از اندوه فراق
شادی بُلبل از آن است که بو کرد و نچید....


💫 @supernovaas

مصاحبه‌کننده در گفت‌و‌گو با اما استون و یورگوس لانتیموس برای فیلم «انواع مهربانی» از آن‌ها می‌پرسد؛ اگر قرار باشد فیلمتان در نمایش «دو فیلم و یک بلیت» باشد بعد از فیلمتان، برای مخاطبان چه فیلمی را انتخاب می‌کنید؟
اما استون می‌گوید: کلوزآپ - کیارستمی.
لانتیموس هم تایید می‌کند و می‌گوید: چون فیلم مورد علاقه‌ات است.

✍آرامه اعتمادی


💫 @supernovaas

کاش کسی بود که چشم‌‌هایمان را می‌فهمید؛
وقتی ناراحت می‌شدیم به سینه‌اش اشاره میکرد و میگفت:
[ اینجا وطنِ توست ♥️ ]

#نزار_قبانی

💫 @supernovaas

+ایشالا عروسیت
-شاید من نخوام ازدواج کنم.

+ ایشالا دانشگاه رفتنت
-شاید من نخوام برم دانشگاه.

+ ایشالا دکتری گرفتنت
-شاید من نخوام ادامه تحصیل بدم.

کاش این فرهنگ جا بیفته که بگیم آرزو میکنم به آرزوهات برسی
بگیم؛ برات آرزوی موفقیت میکنم،
بگیم ایشالا همیشه خوشحال و خوشبخت باشی!
کاش یاد بگیریم تو حرفای قشنگ و محبت آمیزمون برای همدیگه تعیین تکلیف نکنیم...

💫 @supernovaas