В 2018 году группа учёных в рамках мистификации «Исследования обид» переписала 12 главу «Майн Кампф» (3000 слов) в терминах феминизма третьей волны и гендерных исследований и отправила под видом научной статьи с заголовком «Наша борьба — это моя борьба» (англ. «Our Struggle is My Struggle: Solidarity Feminism as an Intersectional Reply to Neoliberal and Choice Feminism») в ежеквартальный рецензируемый научный журнал Affilia, после чего статья прошла оценку рецензентов и редакторов и была принята к публикации, однако не успела быть опубликованной до последовавшего разоблачения мистификации.
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B8%D1%84%D0%B8%D0%BA%D0%B0%D1%86%D0%B8%D1%8F_%C2%AB%D0%98%D1%81%D1%81%D0%BB%D0%B5%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D1%8F_%D0%BE%D0%B1%D0%B8%D0%B4%C2%BB
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B8%D1%84%D0%B8%D0%BA%D0%B0%D1%86%D0%B8%D1%8F_%C2%AB%D0%98%D1%81%D1%81%D0%BB%D0%B5%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D1%8F_%D0%BE%D0%B1%D0%B8%D0%B4%C2%BB
Wikipedia
Мистификация «Исследования обид»
Мистифика́ция «иссле́дования оби́д» (англ. The «Grievance Studies» affair) или (названа так по аналогии с мистификацией Алана Сокала 1994 года) — это попытка команды учёных в составе Питера Богоссяна (англ. Peter Boghossian), Джеймса А. Линдси (англ. James…
Пра сымбалі ўсё зразумела, але цікава сачыць за ходам думкі Новіка і як ён абгрунтоўвае сваю пазыцыю. І, безумоўна, прыемна слухаць разважлівую размову.
https://youtu.be/ncSoFC1g8kc
https://youtu.be/ncSoFC1g8kc
YouTube
Гісторыкі Новік і Трусаў пра герб і сцяг
Беларуская сімволіка — спрэчка паміж гісторыкамі Трусавым і Новікам. АНЛАЙН
http://nn.by/?c=ar&i=149824
Арцём Гарбацэвіч, Аксана Рудовіч
http://nn.by/?c=ar&i=149824
Арцём Гарбацэвіч, Аксана Рудовіч
Defending_the_Undefendable_2018.pdf
8.5 MB
Walter Block
Defending The Undefendable
Ўолтэр Блок
У абарону неабароненых
Уолтэр Блок
Овцы в волчьих шкурах. В защиту порицаемых
#books
Defending The Undefendable
Ўолтэр Блок
У абарону неабароненых
Уолтэр Блок
Овцы в волчьих шкурах. В защиту порицаемых
#books
Мапа 1875 г — першы падзел Рэчы Паспалітай каля 100 гадоў таму (1772), апошні падзел 80 гадоў таму.
Мапа складзена расейцамі.
Што важна для Беларусі, па колу:
- Даволі багата сучаснай мяжы супадае з межамі беларускага этнаса на мапе — ня ўсе, але больш за 50 адсоткаў, і слава Богу.
- Заходняе Палесьсе (ад Бярэсьця да Пінску) разглядаецца як украінскае (як у Карскага). Зразумела, што праз моўныя рысы. Зразумела, што прычына палягае ў палескай мове. Для справядлівасьці, былі дасьледчыкі, якія лічылі палескую мову варыянтам беларускай, напрыклад, Мітрафан Доўнар-Запольскі.
- Вільня беларуская
- Дзьвінск хаця пазначаны ўкрапленьнямі беларусаў/русінаў/палякаў, але варта адназчыць, што абасоблена і ваколіцы небеларускія
- Смаленск, Невель, Вялікія Лукі, Себеж, Веліж, Дарагабуж — паўночная і паўночна-ўсходняя межы заходзяць далей за сучасныя
- Украінская мяжа на ўсходзе нашмат далей за сучасную. Прызнаецца ўкраінскім Чырвонадар (Кацярынадар), Таганрог, увогуле амаль уся Кубань
- Але не прызнаецца Крым і поўдзень матэрыковай Украіны. Магу толькі здагадывацца, што гэтыя землі маскавіты бачылі як сваю асабістую мэту, рэканкіста ад туркаў, і менавіта яны павінны былі яе здабыць, а не ўкраінцы
- Украінская Малдова і Бесарабія
- Беларускі Беласток
Мапа складзена расейцамі.
Што важна для Беларусі, па колу:
- Даволі багата сучаснай мяжы супадае з межамі беларускага этнаса на мапе — ня ўсе, але больш за 50 адсоткаў, і слава Богу.
- Заходняе Палесьсе (ад Бярэсьця да Пінску) разглядаецца як украінскае (як у Карскага). Зразумела, што праз моўныя рысы. Зразумела, што прычына палягае ў палескай мове. Для справядлівасьці, былі дасьледчыкі, якія лічылі палескую мову варыянтам беларускай, напрыклад, Мітрафан Доўнар-Запольскі.
- Вільня беларуская
- Дзьвінск хаця пазначаны ўкрапленьнямі беларусаў/русінаў/палякаў, але варта адназчыць, што абасоблена і ваколіцы небеларускія
- Смаленск, Невель, Вялікія Лукі, Себеж, Веліж, Дарагабуж — паўночная і паўночна-ўсходняя межы заходзяць далей за сучасныя
- Украінская мяжа на ўсходзе нашмат далей за сучасную. Прызнаецца ўкраінскім Чырвонадар (Кацярынадар), Таганрог, увогуле амаль уся Кубань
- Але не прызнаецца Крым і поўдзень матэрыковай Украіны. Магу толькі здагадывацца, што гэтыя землі маскавіты бачылі як сваю асабістую мэту, рэканкіста ад туркаў, і менавіта яны павінны былі яе здабыць, а не ўкраінцы
- Украінская Малдова і Бесарабія
- Беларускі Беласток
Мы, сучасныя людзі, звыкліся думаць аб рэальнасьці як аб нечым аб'ектыўным. І гэта вельмі моцны падыход, які мае свае выгоды. Але гэта разыходзіцца з тым, як мы перажываем рэальнасьць.
Мы маем свой аб'ём досьведу пра жыцьцё. Гэта цяжкая рэч для разуменьня, хаця, здаецца, гэта мусіць быць самай відавочнай рэччу. Для фэнамэнолягаў усё, што вы перажываеце — рэальна. І яны зацікаўлены ў структуры вашага суб'ектыўнага досьведу жыцьця.
Напрыклад, адзін чалавек мае суб'ектыўны досьвед, другі мае свой досьвед, трэці свой — і паміж імі назіраюцца агульныя рэчы, як патэрны, і нават глыбей. Напрыклад, багата людзей, хутчэй за ўсё, могуць перажываць адзін і той самы набор эмоцыяў. Мы можам ідэнтыфікаваць базавы, кананічны набор эмоцыяў, і кананічны набор матывацый, якія рухаюць чалавека (альбо чалавекам).
І бяз гэтага мы нават не маглі бы камунікаваць паміж сабою, бо мы б ніколі не разумелі суразмоўцу, што ён адчувае і якую мае матывацыю. Нам бы прыходзілася ўвесь час тлумачыць гэтыя рэчы ўсім навокал.
Нічога нельга прынімаць як дадзенае, але аказваецца, што можна. Фэнамэналёгія зьвяртае ўвагу на тое, як пабудаваны наш зрок: калі мы глядзім на нейкую рэч, то гэтая рэч прадстае выразнай і яснай, а ўсё на пэрыфэрыі зроку быццам бы размыта, і чым далей, тым больш рэчы паступова зьнікаюць. І фэнамэналёгія зьвяртае ўвагу на тое, як рэчы пахнуць для нас, і як яны на смак для нас, і кажа: гэта рэальна для нас, а таму гэта мае значэньне, гэта мае вагу — гэта важна.
І тады можна сказаць так: фэнамэналёгія — гэта вобласьць ведаў, у якой вывучаюцца не аб'ектыўна рэальныя матэрыяльныя рэчы, але тыя рэчы, якія важныя.
І гэта першапачатковая пазіцыя фэнамэналёгіі — рэчы маюць значэньне. І нават калі вы рацыяналіст, цынік, нігіліст, і вы кажаце: нічога ня мае значэньня, вы ўсё роўна сутыкаецесь з праблемай болю. Хіба трэба тлумачыць, што боль рэальна існуе? Значэньне болю зразумела ўсім.
Няма шляху пазьбегнуць значэньня рэчаў. Можна разбурыць усе пазітыўныя рэчы, але негатыўныя... Магу толькі пажадаць удачы.
Мы маем свой аб'ём досьведу пра жыцьцё. Гэта цяжкая рэч для разуменьня, хаця, здаецца, гэта мусіць быць самай відавочнай рэччу. Для фэнамэнолягаў усё, што вы перажываеце — рэальна. І яны зацікаўлены ў структуры вашага суб'ектыўнага досьведу жыцьця.
Напрыклад, адзін чалавек мае суб'ектыўны досьвед, другі мае свой досьвед, трэці свой — і паміж імі назіраюцца агульныя рэчы, як патэрны, і нават глыбей. Напрыклад, багата людзей, хутчэй за ўсё, могуць перажываць адзін і той самы набор эмоцыяў. Мы можам ідэнтыфікаваць базавы, кананічны набор эмоцыяў, і кананічны набор матывацый, якія рухаюць чалавека (альбо чалавекам).
І бяз гэтага мы нават не маглі бы камунікаваць паміж сабою, бо мы б ніколі не разумелі суразмоўцу, што ён адчувае і якую мае матывацыю. Нам бы прыходзілася ўвесь час тлумачыць гэтыя рэчы ўсім навокал.
Нічога нельга прынімаць як дадзенае, але аказваецца, што можна. Фэнамэналёгія зьвяртае ўвагу на тое, як пабудаваны наш зрок: калі мы глядзім на нейкую рэч, то гэтая рэч прадстае выразнай і яснай, а ўсё на пэрыфэрыі зроку быццам бы размыта, і чым далей, тым больш рэчы паступова зьнікаюць. І фэнамэналёгія зьвяртае ўвагу на тое, як рэчы пахнуць для нас, і як яны на смак для нас, і кажа: гэта рэальна для нас, а таму гэта мае значэньне, гэта мае вагу — гэта важна.
І тады можна сказаць так: фэнамэналёгія — гэта вобласьць ведаў, у якой вывучаюцца не аб'ектыўна рэальныя матэрыяльныя рэчы, але тыя рэчы, якія важныя.
І гэта першапачатковая пазіцыя фэнамэналёгіі — рэчы маюць значэньне. І нават калі вы рацыяналіст, цынік, нігіліст, і вы кажаце: нічога ня мае значэньня, вы ўсё роўна сутыкаецесь з праблемай болю. Хіба трэба тлумачыць, што боль рэальна існуе? Значэньне болю зразумела ўсім.
Няма шляху пазьбегнуць значэньня рэчаў. Можна разбурыць усе пазітыўныя рэчы, але негатыўныя... Магу толькі пажадаць удачы.
The shadow aspect of the Self may appear in dreams and visions in various forms and typically "appears as a person of the same sex as that of the dreamer."
The shadow's appearance and role depend greatly on the living experience of the individual because much of the shadow develops in the individual's mind rather than simply being inherited in the collective unconscious. Nevertheless, some Jungians maintain that "the shadow contains, besides the personal shadow, the shadow of society...fed by the neglected and repressed collective values."
Interactions with the shadow in dreams may shed light on one's state of mind. A conversation with an aspect of the shadow may indicate that one is concerned with conflicting desires or intentions. Identification with a despised figure may mean that one has an unacknowledged difference from the character, a difference which could point to a rejection of the illuminating qualities of ego-consciousness. These examples refer to just two of many possible roles that the shadow may adopt and are not general guides to interpretation. Also, it can be difficult to identify characters in dreams—"all the contents are blurred and merge into one another...'contamination' of unconscious contents" —so that a character who seems at first to be a shadow might represent some other complex instead.
Jung also made the suggestion of there being more than one layer making up the shadow. The top layers contain the meaningful flow and manifestations of direct personal experiences. These are made unconscious in the individual by such things as the change of attention from one thing to another, simple forgetfulness, or a repression. Underneath these idiosyncratic layers, however, are the archetypes which form the psychic contents of all human experiences. Jung described this deeper layer as "a psychic activity which goes on independently of the conscious mind and is not dependent even on the upper layers of the unconscious—untouched, and perhaps untouchable—by personal experience."
The shadow's appearance and role depend greatly on the living experience of the individual because much of the shadow develops in the individual's mind rather than simply being inherited in the collective unconscious. Nevertheless, some Jungians maintain that "the shadow contains, besides the personal shadow, the shadow of society...fed by the neglected and repressed collective values."
Interactions with the shadow in dreams may shed light on one's state of mind. A conversation with an aspect of the shadow may indicate that one is concerned with conflicting desires or intentions. Identification with a despised figure may mean that one has an unacknowledged difference from the character, a difference which could point to a rejection of the illuminating qualities of ego-consciousness. These examples refer to just two of many possible roles that the shadow may adopt and are not general guides to interpretation. Also, it can be difficult to identify characters in dreams—"all the contents are blurred and merge into one another...'contamination' of unconscious contents" —so that a character who seems at first to be a shadow might represent some other complex instead.
Jung also made the suggestion of there being more than one layer making up the shadow. The top layers contain the meaningful flow and manifestations of direct personal experiences. These are made unconscious in the individual by such things as the change of attention from one thing to another, simple forgetfulness, or a repression. Underneath these idiosyncratic layers, however, are the archetypes which form the psychic contents of all human experiences. Jung described this deeper layer as "a psychic activity which goes on independently of the conscious mind and is not dependent even on the upper layers of the unconscious—untouched, and perhaps untouchable—by personal experience."
Efekt Pelcmana (anh. The Peltzman effect) — kahnityŭnaje skažeńnie, pry jakim isnavańnie vialikaj kolkaści srodkaŭ biaśpieki i praviłaŭ techniki biaśpieki pavyšaje ryzyku niebiaśpiečnych vypadkaŭ praz chibnaje adčuvańnie niaŭraźlivaści.
Fenomen nazvany ŭ honar prafesara Ŭniversyteta Chicago Samuela Pelcmana. U 1975 jon apublikavaŭ artykuł «The Effects of Automobile Safety Regulation», u jakoj pakazaŭ, što ludzi schilny kampensavać svaju biaśpieku bolej ryzykovymi dziejami i pavodzinami.
Fenomen nazvany ŭ honar prafesara Ŭniversyteta Chicago Samuela Pelcmana. U 1975 jon apublikavaŭ artykuł «The Effects of Automobile Safety Regulation», u jakoj pakazaŭ, što ludzi schilny kampensavać svaju biaśpieku bolej ryzykovymi dziejami i pavodzinami.
https://statueofresponsibility.org/
Balance with Liberty
“Freedom is in danger of degenerating into mere arbitrariness unless it is lived in terms of responsibleness. That is why I recommend that the Statue of Liberty on the East Coast be supplemented by a Statue of Responsibility on the West Coast.”
-Dr. Viktor E. Frankl (Mans Search for Meaning)
Just as the Statue of Liberty stands for Freedom on the East Coast, the Statue of Responsibility will be built in a major metropolitan area on the West Coast of the USA and will serve as an inspiring and enduring symbol of the virtue inherent in its name.
The Statue of Responsibility monument will serve as an international icon of responsibility. It will engage individuals, families, schools, communities, businesses and government from around the globe with programs that encourage responsibility while improving people’s lives for generations to come.
Balance with Liberty
“Freedom is in danger of degenerating into mere arbitrariness unless it is lived in terms of responsibleness. That is why I recommend that the Statue of Liberty on the East Coast be supplemented by a Statue of Responsibility on the West Coast.”
-Dr. Viktor E. Frankl (Mans Search for Meaning)
Just as the Statue of Liberty stands for Freedom on the East Coast, the Statue of Responsibility will be built in a major metropolitan area on the West Coast of the USA and will serve as an inspiring and enduring symbol of the virtue inherent in its name.
The Statue of Responsibility monument will serve as an international icon of responsibility. It will engage individuals, families, schools, communities, businesses and government from around the globe with programs that encourage responsibility while improving people’s lives for generations to come.
Бывае, што мы можам ведаць штосьці, але ня ведаць, што мы гэта ведаем.
Нашы веды могуць заставацца прыхаванымі ад нас, альбо, нават калі яны яўныя, нам цяжка іх выразіць.
Я хачу зьбіраць прыклады гэтага.
- Мы карыстаемся словамі, якія ня можам патлумачыць, напрыклад, пазнаньне, думка, мысьленьне. Ці разумеем мы розьніцу паміж пазнаньнем і разуменьнем? Так ці не, мы вольна выкарыстоўваем гэтыя паняткі. Іх сэнс нам пэўным чынам зразумелы. Нават калі мы ня можам яго патлумачыць.
- Сны зьяўляюцца вобразамі з падсьвядомага. Іх складаем мы самі, але сэнс іх зьместу для нас губляецца. Можа здарыцца, што адна фраза ў размове на зусім іншую тэму працуе як кавалак пазлу, якога не хапала, каб зразумець сэнс — нават хай ён першапачаткова заўжды і быў з чалавекам.
- Вы зь кімсьці сварыцеся. Крыўды ляцяць узаемна. Вас пытаюць: «Дзе я была з табою няшчыраю (нядобраю, неласкаваю)? Што канкрэтна я зрабіла ня тое?» — і вы ня маеце, што адказаць, бо ня можаце ўзгадаць пакрокава, вылучыць дакладна нейкі пэўны момант. Гэта нібы ўсё і цалкам. І вы ведаеце, вы памятаеце, што дзесьці была і няшчырасьць, і неласкавасьць, але ня можна ўспомніць усе гэтыя разы, і няма чаго сказаць.
Нашы веды могуць заставацца прыхаванымі ад нас, альбо, нават калі яны яўныя, нам цяжка іх выразіць.
Я хачу зьбіраць прыклады гэтага.
- Мы карыстаемся словамі, якія ня можам патлумачыць, напрыклад, пазнаньне, думка, мысьленьне. Ці разумеем мы розьніцу паміж пазнаньнем і разуменьнем? Так ці не, мы вольна выкарыстоўваем гэтыя паняткі. Іх сэнс нам пэўным чынам зразумелы. Нават калі мы ня можам яго патлумачыць.
- Сны зьяўляюцца вобразамі з падсьвядомага. Іх складаем мы самі, але сэнс іх зьместу для нас губляецца. Можа здарыцца, што адна фраза ў размове на зусім іншую тэму працуе як кавалак пазлу, якога не хапала, каб зразумець сэнс — нават хай ён першапачаткова заўжды і быў з чалавекам.
- Вы зь кімсьці сварыцеся. Крыўды ляцяць узаемна. Вас пытаюць: «Дзе я была з табою няшчыраю (нядобраю, неласкаваю)? Што канкрэтна я зрабіла ня тое?» — і вы ня маеце, што адказаць, бо ня можаце ўзгадаць пакрокава, вылучыць дакладна нейкі пэўны момант. Гэта нібы ўсё і цалкам. І вы ведаеце, вы памятаеце, што дзесьці была і няшчырасьць, і неласкавасьць, але ня можна ўспомніць усе гэтыя разы, і няма чаго сказаць.