بنر امروز اولتراهای لاتزیو در جایگاه مهمان: ما یازده تا شیر ( در زمین مسابقه) میخوایم. 💙
@sslazio_iran
@sslazio_iran
ملی پوشان دعوت شده لاتزیو
🇦🇱السید هیسای
🇪🇸 ماریو خیلا(زیر۲۱سال)
🇺🇾وچینو
🇷🇸 میلینکوویچ-ساویچ
🇲🇪 ماروشیچ
🇮🇹 ایموبیله ، کانچلیری ، پروودل
@sslazio_iran
🇦🇱السید هیسای
🇪🇸 ماریو خیلا(زیر۲۱سال)
🇺🇾وچینو
🇷🇸 میلینکوویچ-ساویچ
🇲🇪 ماروشیچ
🇮🇹 ایموبیله ، کانچلیری ، پروودل
@sslazio_iran
S.S. Lazio Iran
لاتزیو همچنان خواهان امانوئله والری دفاع چپ ایتالیایی و 23 ساله کرمونسه ؛ مذاکراتی هم انجام شده ... پ.ن : پنجشنبه 10شهریورماه مهلت نقل و انتقالات تموم میشه و پنجره بسته میشه. @sslazio_iran
ایجنت والری : امانوئل در تابستان از لاتزیو و میلان پیشنهاد داشت اما تصمیم گرفتیم که او این فصل در کرمونزه بماند.
@sslazio_iran
@sslazio_iran
ساری بدلیل دریافت کارت زرد در بازی با کرمونزه ، از هدایت لاتزیو در بازی هفته بعد با اسپتزیا محروم است و جیووانی مارتوچیلو دستیار وی هدایت تیم را بر عهده خواهد داشت.
@sslazio_iran
@sslazio_iran
پروودل : تا ۱۵ سالگی مهاجم بودم ، من و ویکاریو(گلر امپولی) شباهت های زیادی داریم و رابطه بسیار خوبی با هم داریم.
@sslazio_iran
@sslazio_iran
💙🤍 لاتزیو ایران: خانوادهی آسمانی ما
🖤💔 برای مردم سرزمینم...
شک ندارم از تک تک شما بارها پرسیدهاند چرا لاتزیو؟ این درست است که پاسخهای ما همسان نبوده، اما درستتر این است که احساسی یکسان ما را با هم همبسته کرده. احساسی سرشار از عشق و غرور، شور و شیدایی.
نیچه میگوید: "ارزش یک احساس به شدت آن نیست، به مدت آن است." چند سال است که دوستانتان نامتان را با پسوند لاتزیویی یاد میکنند؟ به خود ببالید که میان تاخت و تاز لشگریانی با سلاحها و زرههای زرین باشگاههای نامآشنا، درفش عقاب بال افراشتهی لاتزیو را بالا نگهداشتهاید. این پایداری و ایستادهگی بیش از هرچیز دستاورد کنار یکدیگر بودنمان است. چهرهی هیجانزدهی دوستانم پس از شنیدن دورهمیها و گردهماییهایمان در برابر چشمانم گام برمیدارد. هیجانی که برایشان به خلاای تبدیل میشود، به حسرتی، به پوچیای.
برای همین با هم بودن بود که همیشه خود را خانوادهای دانستهایم. اما یک خانواده چگونه میتواند هنگامی که درد گلوی برادر یا خواهری را میفشارد، آرام سرش را بر بالشت گذاشته و روزها همچون گذشته عادی و بههنجار گام بردارد؟ امروز خون آرایش مردمان سرزمینمان است و بغض غذایشان. پر واضح است که میان ما، لاتزیوییهای بسیاری هستند که هنوز نقش و نگار کبودی و اشک بر تن و گونههایشان مانده. چگونه میتوان آنان را فراموش کرد؟
هیچ چیز عادی و بههنجار نیست. تا سپیدهدم آزادی، آن جا که دست در دست هم برای آبادی از نو آغاز کنیم. آن روز عقاب ما بالهایش را باز کرده و به آبی آسمان بازگشته و میان ابرهای سپید پرواز میکند. شاید زود شاید دیر، تا آن روز اما ما به هر راهی، پیکار را پیگیری خواهیم کرد. و تا زمانی که خونی به ناحق در این سرزمین ریخته شود، لاتزیو ایران نمیتواند همچون گذشته فعالیت داشته باشد. هرچند برای حفظ روحیهمان برخی از اخبار مهم را، چکیده و با رعایت ادب منتشر خواهیم کرد. ورزش، فوتبال و لاتزیو برای ما نه سرگرمی، بلکه خود زندگیست، پس لاتزیو ایران باید بازتابی از زندگی امروز ما باشد.
به امید آزادی، برابری و آبادی
#بالاترازابرها
🖤💔 برای مردم سرزمینم...
شک ندارم از تک تک شما بارها پرسیدهاند چرا لاتزیو؟ این درست است که پاسخهای ما همسان نبوده، اما درستتر این است که احساسی یکسان ما را با هم همبسته کرده. احساسی سرشار از عشق و غرور، شور و شیدایی.
نیچه میگوید: "ارزش یک احساس به شدت آن نیست، به مدت آن است." چند سال است که دوستانتان نامتان را با پسوند لاتزیویی یاد میکنند؟ به خود ببالید که میان تاخت و تاز لشگریانی با سلاحها و زرههای زرین باشگاههای نامآشنا، درفش عقاب بال افراشتهی لاتزیو را بالا نگهداشتهاید. این پایداری و ایستادهگی بیش از هرچیز دستاورد کنار یکدیگر بودنمان است. چهرهی هیجانزدهی دوستانم پس از شنیدن دورهمیها و گردهماییهایمان در برابر چشمانم گام برمیدارد. هیجانی که برایشان به خلاای تبدیل میشود، به حسرتی، به پوچیای.
برای همین با هم بودن بود که همیشه خود را خانوادهای دانستهایم. اما یک خانواده چگونه میتواند هنگامی که درد گلوی برادر یا خواهری را میفشارد، آرام سرش را بر بالشت گذاشته و روزها همچون گذشته عادی و بههنجار گام بردارد؟ امروز خون آرایش مردمان سرزمینمان است و بغض غذایشان. پر واضح است که میان ما، لاتزیوییهای بسیاری هستند که هنوز نقش و نگار کبودی و اشک بر تن و گونههایشان مانده. چگونه میتوان آنان را فراموش کرد؟
هیچ چیز عادی و بههنجار نیست. تا سپیدهدم آزادی، آن جا که دست در دست هم برای آبادی از نو آغاز کنیم. آن روز عقاب ما بالهایش را باز کرده و به آبی آسمان بازگشته و میان ابرهای سپید پرواز میکند. شاید زود شاید دیر، تا آن روز اما ما به هر راهی، پیکار را پیگیری خواهیم کرد. و تا زمانی که خونی به ناحق در این سرزمین ریخته شود، لاتزیو ایران نمیتواند همچون گذشته فعالیت داشته باشد. هرچند برای حفظ روحیهمان برخی از اخبار مهم را، چکیده و با رعایت ادب منتشر خواهیم کرد. ورزش، فوتبال و لاتزیو برای ما نه سرگرمی، بلکه خود زندگیست، پس لاتزیو ایران باید بازتابی از زندگی امروز ما باشد.
به امید آزادی، برابری و آبادی
#بالاترازابرها
S.S. Lazio Iran pinned «💙🤍 لاتزیو ایران: خانوادهی آسمانی ما 🖤💔 برای مردم سرزمینم... شک ندارم از تک تک شما بارها پرسیدهاند چرا لاتزیو؟ این درست است که پاسخهای ما همسان نبوده، اما درستتر این است که احساسی یکسان ما را با هم همبسته کرده. احساسی سرشار از عشق و غرور، شور و شیدایی.…»
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
۲۳ اکتبر: تاریخی ابدی برای مجارستان و تمام آزادیخواهان جهان
اگر شما هم به دقت به شعارها و ترانههای کوروا نکرد گوش داده باشید، بارها ترانهی "Avanti ragazzi di Buda" به گوشتان خورده. شک ندارم تعجب کردهاید که چرا بودا؟ پاسخ را میتوان در ادامه ترانه فهمید، "Avanti ragazzi di Pest"؛ پِست ادامهی بودای مصرع پیشین است. بوداپست! زنده باد پسران بودا، زنده باد پسران پست. حال پرسش این جاست که چرا ایتالیاییها باید ترانهای برای مجارستانیها بخوانند؟ در واقع باید بگوییم این ترانه، ترانهی اصیل آزادیخواهان جهان است، ترانهای در مقابل Bella Ciaoی کومونیستها!
اگر شما هم به دقت به شعارها و ترانههای کوروا نکرد گوش داده باشید، بارها ترانهی "Avanti ragazzi di Buda" به گوشتان خورده. شک ندارم تعجب کردهاید که چرا بودا؟ پاسخ را میتوان در ادامه ترانه فهمید، "Avanti ragazzi di Pest"؛ پِست ادامهی بودای مصرع پیشین است. بوداپست! زنده باد پسران بودا، زنده باد پسران پست. حال پرسش این جاست که چرا ایتالیاییها باید ترانهای برای مجارستانیها بخوانند؟ در واقع باید بگوییم این ترانه، ترانهی اصیل آزادیخواهان جهان است، ترانهای در مقابل Bella Ciaoی کومونیستها!
S.S. Lazio Iran
۲۳ اکتبر: تاریخی ابدی برای مجارستان و تمام آزادیخواهان جهان اگر شما هم به دقت به شعارها و ترانههای کوروا نکرد گوش داده باشید، بارها ترانهی "Avanti ragazzi di Buda" به گوشتان خورده. شک ندارم تعجب کردهاید که چرا بودا؟ پاسخ را میتوان در ادامه ترانه فهمید،…
۵۶ سال پیش یعنی در سال ۱۹۵۶، در چنین روزهایی جهان خبر خیزش مردم مجارستان را علیه رژیم کومونیستی دنبال میکرد. برای آگاهی از چرایی این خیزش باید به یک دهه پیشتر بازگردیم.
سال ۱۹۴۶، آنجا که شوروی کومونیستی در جنگ جهانی دوم مجارستان را تصاحب کرده بود و نفوذ خود بر این کشور را کلید زد. ابتدا انتخاباتی آزاد صورت گرفت که مردم به دولت ائتلافی چند حزبی رای دادند. کومونیستها در اقلیت بودند، اما آنها با ابداع شیوه سالامی که حذف تک به تک مخالفان سیاسیشان بود تمام پارلمان را تصاحب کردند و سپس با در دست گرفتن نیروهای مسلح به فشار، تهدید و اعدام روی آوردند. تنها سه سال بعد در سال ۱۹۴۹، حکومت به جمهوری خلق مجارستان تغییر یافت؛ حکومتی تمامیت خواه. از طرفی معاهدهی پاریس مردم مجارستان را زیر بار فشار اقتصادی سنگینی فرو برد. تا سال ۱۹۵۳ کشور درگیر تصفیههای درون حزبی، ممنوعیت فعالیت سیاسی غیر کومونیستی، سانسور مطبوعات، گرفتن حق آزادی بیان، دکترین ژدانف (دو قطبی دنیا میان امپریالیسم آمریکایی و کومونیسم شوروی؛ که تنها اختلاف ممکن درون حکومتهای کومونیستی را اختلاف میان خوب و خوبتر میدید! دکترینی که حتا در هنر هم اعمال میشد.)، اخراج، دستگیری و زندانی کردن، حذف طبقه متوسط، عمومی سازی مزارع و صنایع و فشار به کارگران برای افزایش تولید شد. سیاستهایی که موجب رکود اقتصادی و پایین آمدن استاندارد زندگی شد. هرچند با مرگ استالین برای مدتی دگرگونیهایی در مجارستان ایجاد شد، اما سیاستهای استالینستی با تایید کرملین در مجارستان اجرا شد؛ اما باز هم سه سال بعد یعنی ۱۹۵۶، پس از سخنرانی خروشچف، سیاستهای استالینزدایی اعمال گشت!
بازگردیم به اعتراضات ۱۹۵۶، دانشجویان حلقه پتوفی با همراهی کارگران به ساختمان پارلمان و مجسمه استالین حمله کردن، که با شلیک پلیس روبهرو شدند. سپس ارتش نیرویی برای حمایت از پلیس اعزام کرد که سربازان با اضافه شدن به مردم و تحویل سلاح خود، انقلاب را به جنگی آزادیخواهانه تبدیل کردند. ۲۴ اکتبر رییس حزب کومونیست، ارنو گرو، به ظاهر ایمره نادئ را به ریاست هییت دولت دعوت کرد، اما در پشت پرده از شوروی درخواست کمک نظامی کرد. ۲۵ اکتبر گرو استعفا داد و یانوش کادار جای او را گرفت. همچنین نادئ وعدهی حکومت چند حزبی و خروج ارتش سرخ را داد و ۲۸ اکتبر این اتفاق به وقوع پیوست. در این روزها پرچم مردم، همان پرچم جمهوری خلق مجارستان بود، حفرهای بزرگ که نماد حزب کومونیست را از آن بریده بودند! با اما در ۳۱ اکتبر در جلسه حزب کومونیست در مسکو، تصمیم بر سرکوب مردم مجارستان گرفته شد و ۴ نوامبر ارتش سرخ مجارستان را به توپ بست و ۱۰ نوامبر تمام آزادیخواهان را سرکوب کرد.
این پایان نبود اما، سی و سه سال بعد، با تضعیف شوروی، مجارستان کومونیستی به اجبار آزادیهایی را اعمال کرد که در نهایت منجر به آزادی کامل مجارستان از چنگال کومونیسم پس از چهل سال شد. نظامی که مردم را همراه خود ندارد، محکوم به نابودیست.
شاید این بار، این تاریخ برای لاتزیوییهای ایران هم ویژه باشد، زیرا در روزهایی هستیم که مردم درگیر نبرد با سربازان آژیدهاک هستند و دقیقن در همین تاریخ باشگاه محبوبمان توانست از سد آتالانتایی که هواداران سنتیش کومونیست هستند بگذرد.
#بالاترازابرها
@SSLazio_Iran
سال ۱۹۴۶، آنجا که شوروی کومونیستی در جنگ جهانی دوم مجارستان را تصاحب کرده بود و نفوذ خود بر این کشور را کلید زد. ابتدا انتخاباتی آزاد صورت گرفت که مردم به دولت ائتلافی چند حزبی رای دادند. کومونیستها در اقلیت بودند، اما آنها با ابداع شیوه سالامی که حذف تک به تک مخالفان سیاسیشان بود تمام پارلمان را تصاحب کردند و سپس با در دست گرفتن نیروهای مسلح به فشار، تهدید و اعدام روی آوردند. تنها سه سال بعد در سال ۱۹۴۹، حکومت به جمهوری خلق مجارستان تغییر یافت؛ حکومتی تمامیت خواه. از طرفی معاهدهی پاریس مردم مجارستان را زیر بار فشار اقتصادی سنگینی فرو برد. تا سال ۱۹۵۳ کشور درگیر تصفیههای درون حزبی، ممنوعیت فعالیت سیاسی غیر کومونیستی، سانسور مطبوعات، گرفتن حق آزادی بیان، دکترین ژدانف (دو قطبی دنیا میان امپریالیسم آمریکایی و کومونیسم شوروی؛ که تنها اختلاف ممکن درون حکومتهای کومونیستی را اختلاف میان خوب و خوبتر میدید! دکترینی که حتا در هنر هم اعمال میشد.)، اخراج، دستگیری و زندانی کردن، حذف طبقه متوسط، عمومی سازی مزارع و صنایع و فشار به کارگران برای افزایش تولید شد. سیاستهایی که موجب رکود اقتصادی و پایین آمدن استاندارد زندگی شد. هرچند با مرگ استالین برای مدتی دگرگونیهایی در مجارستان ایجاد شد، اما سیاستهای استالینستی با تایید کرملین در مجارستان اجرا شد؛ اما باز هم سه سال بعد یعنی ۱۹۵۶، پس از سخنرانی خروشچف، سیاستهای استالینزدایی اعمال گشت!
بازگردیم به اعتراضات ۱۹۵۶، دانشجویان حلقه پتوفی با همراهی کارگران به ساختمان پارلمان و مجسمه استالین حمله کردن، که با شلیک پلیس روبهرو شدند. سپس ارتش نیرویی برای حمایت از پلیس اعزام کرد که سربازان با اضافه شدن به مردم و تحویل سلاح خود، انقلاب را به جنگی آزادیخواهانه تبدیل کردند. ۲۴ اکتبر رییس حزب کومونیست، ارنو گرو، به ظاهر ایمره نادئ را به ریاست هییت دولت دعوت کرد، اما در پشت پرده از شوروی درخواست کمک نظامی کرد. ۲۵ اکتبر گرو استعفا داد و یانوش کادار جای او را گرفت. همچنین نادئ وعدهی حکومت چند حزبی و خروج ارتش سرخ را داد و ۲۸ اکتبر این اتفاق به وقوع پیوست. در این روزها پرچم مردم، همان پرچم جمهوری خلق مجارستان بود، حفرهای بزرگ که نماد حزب کومونیست را از آن بریده بودند! با اما در ۳۱ اکتبر در جلسه حزب کومونیست در مسکو، تصمیم بر سرکوب مردم مجارستان گرفته شد و ۴ نوامبر ارتش سرخ مجارستان را به توپ بست و ۱۰ نوامبر تمام آزادیخواهان را سرکوب کرد.
این پایان نبود اما، سی و سه سال بعد، با تضعیف شوروی، مجارستان کومونیستی به اجبار آزادیهایی را اعمال کرد که در نهایت منجر به آزادی کامل مجارستان از چنگال کومونیسم پس از چهل سال شد. نظامی که مردم را همراه خود ندارد، محکوم به نابودیست.
شاید این بار، این تاریخ برای لاتزیوییهای ایران هم ویژه باشد، زیرا در روزهایی هستیم که مردم درگیر نبرد با سربازان آژیدهاک هستند و دقیقن در همین تاریخ باشگاه محبوبمان توانست از سد آتالانتایی که هواداران سنتیش کومونیست هستند بگذرد.
#بالاترازابرها
@SSLazio_Iran
درود و عرض ادب.
بازتاب سکوت لاتزیوییهای ایران در صدا و سیما، فریاد افتخار است.
تا همیشه کنار مردممان پرواز میکنیم.
Vola Lazio! 🦅
Vola Iran! 🙋🏻♂️
Donna, Vita, Liberta.
@sslazio_iran
بازتاب سکوت لاتزیوییهای ایران در صدا و سیما، فریاد افتخار است.
تا همیشه کنار مردممان پرواز میکنیم.
Vola Lazio! 🦅
Vola Iran! 🙋🏻♂️
Donna, Vita, Liberta.
@sslazio_iran
از طرف خانواده لاتزیو ایران فرارسیدن نوروز را به ملت ظلم ستیز ایران، تمامی پارسی زبانان سراسر دنیا و همه مردمی که این سنت باستانی را گرامی می دارند شادباش می گوییم.
💚🤍❤️
@sslazio_iran
💚🤍❤️
@sslazio_iran
📣 تیم منتخب ۳٠ سال اخیر لاتزیو را متناسب با سیستم مورد علاقه خود انتخاب و کامنت کنید.
۱۱ اصلی و ۱۱ ذخیره
نکته: از قرار دادن بازیکن در پست غیرتخصصی خودداری کنید. یعنی به بهانه سخت بودن انتخاب و قرار دادن حداکثر بازیکنان مورد علاقه در ترکیب، نستا را در دفاع راست، لوییز آلبرتو را در پست هافبک دفاعی و کلوزه را گوش چپ به کار نگیرید، تا بتوانیم پاسخ ها را راحت تر جمع بندی کنیم.
🩵🦅
@sslazio_iran
۱۱ اصلی و ۱۱ ذخیره
نکته: از قرار دادن بازیکن در پست غیرتخصصی خودداری کنید. یعنی به بهانه سخت بودن انتخاب و قرار دادن حداکثر بازیکنان مورد علاقه در ترکیب، نستا را در دفاع راست، لوییز آلبرتو را در پست هافبک دفاعی و کلوزه را گوش چپ به کار نگیرید، تا بتوانیم پاسخ ها را راحت تر جمع بندی کنیم.
🩵🦅
@sslazio_iran