Iranclimbing

💢نقد قابل تامل علی براتزاده به سیاست های فعلی حاکم بر صعودهای ورزشی @sportclimbing 👇👇

این یک اعتراض نیست! چون تكليف ، وظیفه، سطح، سرمایه و فاصله تا مقصد برای هیچ ورزشکار و مسئولی مشخص نیست. نه راهشو بلدند نه چاهشو و نه توشه ای در بساط دارند.
پس اعتراضی نیست چون انتظاری نیست هدف فقط روشن کردن چراغی است برای عزیزانی که در این مسیر تاریک قرار دارند . فدراسیون از قدیم سالی یک یا نهایت دوبار اعزام میکرده اونم با یک پنجم سهمیه یعنی هر دو رشته یک نفر الانم که هر سه رشته رو باید یک نفر پوشش بده ، رقیبمون که وسطای جدوله یعنی چهلم پنجاهم حتی با وجود جوانتر بودن داره مسابقه صدو پنجاهمشو میده بنده ده سال کار کردم با درآمدم تونستم نزدیک به چهل مسابقه جهانی شرکت کنم، این حرفا از همونجا ها میاد.
ژاپن با اون خدمو حشم و تیم بیست نفرش سالی ۱۶ تا جام جهانی شرکت میکنه (تاکید میکنم بیست نفر ورزشکار )، سالن هاش به روز، علمش به روز و مسئولش دلسوز و متعهد نسبت به مسولیت. تازه یه بار مدال میاره دو بار نمیاره همینطور آلمانی که سالی بیشتر از چهل تا باشگاه تو کشورش داره افتتاح میشه طوری که همه سالنهای ایرانو بفروشی یه دونه از اونا در نمیاد با گیره و مربی و طراح به روز ،کشته خودشو یه سکو سوم اورده تو بولدر.
فرانسه، اتریش، اسلوونی، انگلیس، اسپانیا و ....همینطور
حالا شما ورزشکار ها میخواهید با همون یک اعزام ناقص فدراسیون به اهدافتون برسید.
Good luck
یا فدراسیون میخاد با اعزام یک نفرش مدال بگیره اونم دمش گرم! سهمیه تیم ایران برای شرکت تو قهرمانی جهان سی نفر هست )سی نفر ( پانزده تا دختر پانزده تا پسر یعنی هر رشته پنج نفر که سه تا رشته است. ولی فکر میکنم فقط سه نفر میفرسته مسابقه احتمالا سه تا مدال هم میخاد. اول باید بفهميم وظیفه و مسئولیتمون چیه؟ دوم هدفمون و مقصدمون کجاست؟ یعنی خواستمون چیه . سوم نسبت به هدفمون کجا هستیم و چقدر فاصله داریم (چقدر تجربه علم امکانات سخت افزاری و سطح سنگ نوردیمون کجاست نسبت به اونهایی که به هدف نزدیک ترند ) چهارم باید بدانیم با توجه به نسل دلير دهه هفتاد و هشتاد و نود و داشته ها حداقل چقدر به زمان و امکانات احتیاج هست...
-از نظر من هشت سال
اگر مربی و طراح در حد تیم ملی داشته باشیم و سالانه در شانزده جام جهانی با بیست نفر شرکت کننده حضور داشته باشیم حداقل هشت سال بعد میتونیم انتظار مدال داشته باشیم .
در نتیجه با توجه به شرایط فعلی تنهایی و بدون انتظار از دیگران مخصوصا دیگران بی اعتبار ، راه بیوفت ، فقط راه بیوفت و به جای حرف زدن و زرناله کردن حرکت کن تا زودتر برسی. فقط حرکت کن و حتی سرتو برنگردون حتی اگر خواستند حمایتت کنند چون بلد نیستند حمایت کنند، کسی که بلد نباشه حمایت کنه نباید طناب و هشت و پیچ بهش بدی چون میمیری . اول بدون آرزو کجاست بعد آرزو کن.

"برگرفته از پیج اینستاگرام آقای براتزاده"
@sportclimbing

785 viewsedited 15:24