✨✨ داغ عشق
بی همگان به سر شود
بی تو به سر نمی‌شود
داغ تـــو دارد این دلم
جـای دگــــر نمی شود
داغ کسی یا چیزی را داشتن می‌تواند کنایه از تعلق به آن کس یا چیز باشد. در دوران برده‌داری داغ گذاشتن بر روی بردگان برای این که معلوم کنند مالک آنها چه کسی است، مرسوم بوده است. بعدها این داغ به صورت نماد و استعاره‌ای در ادبیات صوفیانه به کار رفته است.
صوفیان معتقدند خداوند داغ بندگی را در همان عهد الست که از آن به روز "میثاق" یاد می‌کنند بر روح انسان نهاده‌است. احمد غزالی در کتاب سوانح خود آورده است:
«بارگاه عشق، ایوانِ جان است که در ازل، ارواح را داغ "الست بربّکم" آنجا بار نهاده است».
برخی از صوفیان این داغ را میثاق بندگی و خواجگی و برخی میثاق عاشقی و معشوقی تعبیر کرده‌اند. به قول خواجه حافظ:
به داغِ بندگی مُردن در این در
به جانِ او که از مُلکِ جهان بِه
سعدی علیه‌الرحمه در جایی این داغ را "داغ عشق" دانسته که از ازل تا به ابد همراه انسان است. چنانکه می‌فرماید:
عشق داغی است که تا مرگ نیاید نرود
هر که بر چهره از این باغ نشانی دارد
در روز الست بندگی و عاشقی برای همه انسانها مقدر شده‌است و آن که این بندگی و عاشقی را با اختیار خود در این عالم پذیرا شود به وصال حق خواهد رسید. البته این نکته نیز روشن است که عبادت و بندگی بدون عشق در نزد مولانا معنایی ندارد. بنابراین مولانا وقتی می‌گوید: «داغ تو دارد این دلم» مرادش همان «داغ عشق» است.
*برداشتی آزاد از مقاله‌ی "داغ بندگی و داغ عشق" نصرالله پورجوادی
✍️ دکتر سید مجید سادات کیایی
#سروش_مولانا
#عشق
#داغ_عشق
#احمد_غزالی
#نصرالله_پورجوادی
#سید_مجید_سادات_کیایی
@sorooshemewlana
بی همگان به سر شود
بی تو به سر نمی‌شود
داغ تـــو دارد این دلم
جـای دگــــر نمی شود
داغ کسی یا چیزی را داشتن می‌تواند کنایه از تعلق به آن کس یا چیز باشد. در دوران برده‌داری داغ گذاشتن بر روی بردگان برای این که معلوم کنند مالک آنها چه کسی است، مرسوم بوده است. بعدها این داغ به صورت نماد و استعاره‌ای در ادبیات صوفیانه به کار رفته است.
صوفیان معتقدند خداوند داغ بندگی را در همان عهد الست که از آن به روز "میثاق" یاد می‌کنند بر روح انسان نهاده‌است. احمد غزالی در کتاب سوانح خود آورده است:
«بارگاه عشق، ایوانِ جان است که در ازل، ارواح را داغ "الست بربّکم" آنجا بار نهاده است».
برخی از صوفیان این داغ را میثاق بندگی و خواجگی و برخی میثاق عاشقی و معشوقی تعبیر کرده‌اند. به قول خواجه حافظ:
به داغِ بندگی مُردن در این در
به جانِ او که از مُلکِ جهان بِه
سعدی علیه‌الرحمه در جایی این داغ را "داغ عشق" دانسته که از ازل تا به ابد همراه انسان است. چنانکه می‌فرماید:
عشق داغی است که تا مرگ نیاید نرود
هر که بر چهره از این باغ نشانی دارد
در روز الست بندگی و عاشقی برای همه انسانها مقدر شده‌است و آن که این بندگی و عاشقی را با اختیار خود در این عالم پذیرا شود به وصال حق خواهد رسید. البته این نکته نیز روشن است که عبادت و بندگی بدون عشق در نزد مولانا معنایی ندارد. بنابراین مولانا وقتی می‌گوید: «داغ تو دارد این دلم» مرادش همان «داغ عشق» است.
*برداشتی آزاد از مقاله‌ی "داغ بندگی و داغ عشق" نصرالله پورجوادی
✍️ دکتر سید مجید سادات کیایی
#سروش_مولانا
#عشق
#داغ_عشق
#احمد_غزالی
#نصرالله_پورجوادی
#سید_مجید_سادات_کیایی
@sorooshemewlana