قصیده ی مدحیه در ستایش حضرت علی«ع»
سروده‌ی کاووس خوشنودی
نکتهٔ قابل توجه شعر، الزام شاعر به رعایت آغاز هر بیت با الفبای فارسی است، به این معنی که ابیات قصیده، منهای بیت دعائیه‌ی آخر، به ترتیب حروف الفبای فارسی از الف تا «ی» سروده شده است، بیت دعائیه شعر، دارای به اسامی فرزندان شاعر: پوریا و آریا می باشد.
@sonqoriha
یا علی
آیتِ لطفِ خدایی یا علی
عالمِ بی ادعایی یا علی
با مروت با محبت با گذشت
با وفا و با صفایی یا علی
پارسا و پاک باز و پاک زاد
مسلمین را پیشوایی یاعلی
تارکِ طه و طاعات و قبول
چشمِ ما را توتیایی یاعلی
جاودان با جور در جنگ و جدال
جانِ جان را جان فزایی یاعلی
چاره ساز و چاره سوز و چاره گر
چارهِٔ بی چاره هایی یا علی
خاکسار و خاشع و خوب و خلیق
خادمِ خلقِ خدایی یا علی
دادیار و دادخواه و دادرس
دیده و دل را دوایی یاعلی
ذَرّهٔ ذُرّیهٔ ذاتِ تو را
می دهد آدم گوایی یا علی
ره شناس و رهنما و راهبر
مفخرِ آلِ عبایی یاعلی
زاهدان را زیور و زینت فزا
ضامنِ ارض و سمایی یاعلی
ژالهٔ دریایِ ژرفِ معرفت
دشمنِ هر ژاژخایی یاعلی
سرور و سالار و سردار و سخی
سایه سارِ ماسوایی یاعلی
شیرِ حق، شمشیرِ دین، شیرین کلام
شافعِ شاه و گدایی یاعلی
غمگسار و قانع و غیرت مدار
تیغِ قهرِ اشقیایی یاعلی
فرّخ و فرخنده و فرهیخته
فانیِ بحرِ بقایی یاعلی
کینه و کین و کدورت را عدو
کارسازِ کربلایی یاعلی
گر گُلی را گُم کنم در گلشنی
گویمت آخر کجایی یاعلی
لا فتی الا علی در شأنِ تو
عاجز آمد هل اتیٰ یی یاعلی
مالکِ ملکِ من و مائی تویی
عاشقِ یک لا قبایی یاعلی
نامدار و نامجو و نامور
آیهِٔ شمس و الضُحیٰ یی یاعلی
واعظ و وارسته و والامقام
والهٔ ویسِ وفایی یا علی
هرچه هستی هر چه گفتم هر چه هست
با حقیقت آشنایی یاعلی
یادِ یاران یار را یاری دهد
یادِ ما کُن با دعایی یاعلی
حافظِ ابنایِ کاووسِ حقیر
«پوریا» و « آریا» یی یاعلی
شعر: #کاووس_خوشنودی
سروده‌ی کاووس خوشنودی
نکتهٔ قابل توجه شعر، الزام شاعر به رعایت آغاز هر بیت با الفبای فارسی است، به این معنی که ابیات قصیده، منهای بیت دعائیه‌ی آخر، به ترتیب حروف الفبای فارسی از الف تا «ی» سروده شده است، بیت دعائیه شعر، دارای به اسامی فرزندان شاعر: پوریا و آریا می باشد.
@sonqoriha
یا علی
آیتِ لطفِ خدایی یا علی
عالمِ بی ادعایی یا علی
با مروت با محبت با گذشت
با وفا و با صفایی یا علی
پارسا و پاک باز و پاک زاد
مسلمین را پیشوایی یاعلی
تارکِ طه و طاعات و قبول
چشمِ ما را توتیایی یاعلی
جاودان با جور در جنگ و جدال
جانِ جان را جان فزایی یاعلی
چاره ساز و چاره سوز و چاره گر
چارهِٔ بی چاره هایی یا علی
خاکسار و خاشع و خوب و خلیق
خادمِ خلقِ خدایی یا علی
دادیار و دادخواه و دادرس
دیده و دل را دوایی یاعلی
ذَرّهٔ ذُرّیهٔ ذاتِ تو را
می دهد آدم گوایی یا علی
ره شناس و رهنما و راهبر
مفخرِ آلِ عبایی یاعلی
زاهدان را زیور و زینت فزا
ضامنِ ارض و سمایی یاعلی
ژالهٔ دریایِ ژرفِ معرفت
دشمنِ هر ژاژخایی یاعلی
سرور و سالار و سردار و سخی
سایه سارِ ماسوایی یاعلی
شیرِ حق، شمشیرِ دین، شیرین کلام
شافعِ شاه و گدایی یاعلی
غمگسار و قانع و غیرت مدار
تیغِ قهرِ اشقیایی یاعلی
فرّخ و فرخنده و فرهیخته
فانیِ بحرِ بقایی یاعلی
کینه و کین و کدورت را عدو
کارسازِ کربلایی یاعلی
گر گُلی را گُم کنم در گلشنی
گویمت آخر کجایی یاعلی
لا فتی الا علی در شأنِ تو
عاجز آمد هل اتیٰ یی یاعلی
مالکِ ملکِ من و مائی تویی
عاشقِ یک لا قبایی یاعلی
نامدار و نامجو و نامور
آیهِٔ شمس و الضُحیٰ یی یاعلی
واعظ و وارسته و والامقام
والهٔ ویسِ وفایی یا علی
هرچه هستی هر چه گفتم هر چه هست
با حقیقت آشنایی یاعلی
یادِ یاران یار را یاری دهد
یادِ ما کُن با دعایی یاعلی
حافظِ ابنایِ کاووسِ حقیر
«پوریا» و « آریا» یی یاعلی
شعر: #کاووس_خوشنودی