عید غدیر، عید اکمال دین و امامت و خلافت و ولایت و وصایت حضرت اسدالله الغالب امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام بر جمیع شیعیان حضرتش مبارک باد.

@soltannasir

میلاد با سعادت حضرت امام موسی کاظم علیه السلام (باب الحوائج) بر همه شیعیان حضرتش مبارک باد.

@soltannasir

@soltannasir

{پیوند اسطوره با دین 195}

{ شباهت های اهل فتوت و خاکسار با آیین مهری 117}

ادامه...👇

گفته شد که فتیان پس از تشرف و میان بستن پیاله آب و نمک و یا پیاله شیر می نوشند. در فتوت نامه سلطانی آمده که نقیب نمک سفید و پاک را در پیاله آب حل می کند و این آیه را بر روی پیاله می خواند :👈 {وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا ﴿۵۳﴾=و اوست كسى كه دو دريا را موج‏زنان به سوى هم روان كرد اين يكى شيرين [و] گوارا و آن يكى شور [و] تلخ است و ميان آن دو مانع و حريمى استوار قرار داد (۵۳) } (آیه 53 سوره فرقان)

نام منزل دوم فقری خاکساریه نیز پیاله است. که در آن شیخ گلاب و مویز و قند را در آب حل می نماید و آیاتی از قرآن مجید را بر آن می خواند و به سالک می نوشاند.
فتیان اعتقاد بر این دارند که پیاله آب و نمک را حضرت رسول اکرم صلوات اللّه علیه به امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام نوشانده است. و امیرالمومنین علی (ع) به هفده میان بسته خویش پیاله نوشانده است. خاکساران نیز کم و بیش اعتقاد مشابهی دارند و اعتقاد بر این دارند که حضرت رسول اکرم (ص) به حضرت امیر (ع) پیاله نوشاندند و ایشان به سلمان فارسی پیاله نوشاندند.
پیاله فتیان با خاکساران جدای از شباهت آیینی یک تفاوت مهم با یکدیگر دارد. پیاله فتیان شور است و پیاله خاکساران شیرین می باشد. که به مفهوم آیه 53 سوره مبارکه فرقان 👈{وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا ﴿۵۳﴾=و اوست كسى كه دو دريا را موج‏زنان به سوى هم روان كرد اين يكى شيرين [و] گوارا و آن يكى شور [و] تلخ است و ميان آن دو مانع و حريمى استوار قرار داد (۵۳)}که فتیان آن را بر روی پیاله خویش می خوانند شباهت بسیار دارد. در اینجا فتیان به مثابه آب شور و خاکساران به مثابه آب شیرینند. و همانگونه که پیشتر گفته شد آب شور مونث و آب شیرین مذکر است. همچنین پیشتر گفته شد که این آیه در ارتباط با خلقت و آفرینش هستی می باشد. و روایات مربوط به این آیه را از امامان معصوم (ع) آوردیم. و شباهت های آن را با اساطیر میان رودان نشان دادیم. در روایات اسلامی که از منظر توحیدی خلقت را توصیف می نماید. اللّه تبارک تعالی خالق این دو دریا است و باد را می انگیزاند و خلقت آسمانها و زمین را انجام می دهد. در اساطیر میان رودان که از منظری شرک آمیز به ماجرا می پردازد. داستان از درون دریا شروع می شود و اشاره ای به خالق این دریا و موجودات درونش نمی شود. و یکی از موجودات درون این دریا یعنی مردوخ باد را بر می انگیزاند و با غلبه بر تیامت خلقت آسمانها و زمین را انجام می دهد.
البته اینجا حرف و سخن بسیار بوده و هست که بنا به دلایلی فقیر از شرح مسئله بیش از آنچه پیشتر گفته شد خودداری نمودم.

به پیاله نوشی فتیان و خاکساران باز گردیم. پیاله نوشی فتیان و خاکساران بر طبق رسائلشان نمادی از پیاله ای است که مومنان و شیعیان حضرت امیرالمومنین علی (ع) در بهشت در لب حوض کوثر از دست مبارک حضرتش خواهند نوشید.

نکته1: در طریقه نعمت اللهیه پیاله وجود ندارد. در اهل حق نیز پیاله وجود دارد که نام آن از القاب ایزد بانوی آناهیتا می باشد.

اگر خواننده گرامی مطالب را با دقت مطالعه نموده باشد تاکنون بخشی از پیوندها و شباهت های فتیان و خاکساران و حتی نعمت اللهیه را با آیین مهری کهن نشان دادیم. جالب است بدانیم که مهردینان نیز پیاله می نوشیدند. پیاله آنان گیاهی به نام هوم درست می شده است. رسم هوم نوشی یک رسم کهن هندوایرانی است. و داستان آن به عالم ایزدان در اساطیر هندوایرانی باز می گردد. در اساطیر هندوایرانی ایزدان با نوشیدن هوم یا سومه قدرت بدست می آورند و گاه برای بدست آوردن آن با یکدیگر می جنگند.

نکته 2: فتیان پیاله خویش را در همان ابتدای تشرف خویش می نوشند. خاکساران آن را در منزل دوم فقری خویش می نوشند. مهردینان نیز هوم می نوشند اما بدرستی مشخص نیست هوم نوشی مهردینان متعلق به منزل دوم یا منزل دیگری از سلوکشان می باشد یا یک رسمی است که همواره بدان مبادرت می ورزیدند. ان شاالله در این مجموعه به بررسی این مسئله خواهیم پرداخت.

نکته 3 : در اساطیر هندو، ایزد ایندرا با نوشیدن سومه نیروی لازم برای کشتن اژدهای ورتره را بدست می آورد. شاید در آیین مهری، مهردینان هوم می نوشیدند تا جرأت و توان لازم برای مبارزه در راه ایزد مهر و دفاع از میهن را پیدا نمایند ! و بعدها این پیاله هوم تبدیل به پیاله آب و نمک و یا شیر برای فتیان و جوانمردان شد. و باید دقت داشت که هوم را بعضا با شیر مخلوط می نمایند و می نوشند. که ممکن است بی ارتباط با نوشیدن پیاله شیر توسط فتیان نباشد.

ادامه...👇

@soltannasir
🌿🔥

@soltannasir

{ پیوند اسطوره با دین 196}

{ شباهت های اهل فتوت و خاکسار با آیین مهری 118}

ادامه...👇

اما در دین زرتشتی نیز رسم کهن هوم نوشی ادامه پیدا می کند و زرتشتیان طی مراسم خاصی هوم را به عمل می آورند و می نوشند.
از آنجایی که ممکن است برای خوانندگان سوال پیش بیاید که گیاه هوم دقیقاً چه گیاهی است ? و چگونه برای مراسم هوم نوشی به عمل می آمده ? فقیر اینجا گلچینی از تحقیق اساتید ایرانشناسی را در بارهٔ این گیاه باستانی برای خوانندگان نقل می نمایم : 👇

{ هوم : هئومه (اوستایی) /سومه و سوم (سانسکریت). گیاه سپند و گرامی ایرانیان و هندوان باستان. از این گیاه در بسیاری از متون ایرانی و هندو به فرخندگی یاد کرده شده و آنرا سرور، رد و شهریار همه گیاهان و رستنی ها می شناخته اند. با اینکه این گیاه کارکردهای آیینی و مقدس خود را تا اندازه زیادی از دست داده است، اما همچنان باورهای بسیاری درباره آن در میان مردمان نواحی گوناگون زنده مانده است.
بخش هایی از کتاب اوستا به هوم اختصاص دارد و هوم یشت نامیده می شود. هوم یشت در درون یسناها جای دارد و از یسنای نهم تا یازدهم را در بر می گیرد. البته یشت بیستم اوستا نیز هوم یشت نامیده می شود، اما تنها چند بند از هوم یشت، در بزرگداشت و ستایش این گیاه ارجمند سروده شده است.
هوم در اوستا کارکردهای فراوانی دارد: او «دور ئوشه» به معنای دور دارنده مرگ است. او بخشنده فرزند نیک، آورندهٔ توانمندی، تندرستی، فزایندگی، بالندگی، توانایی تن، اندیشه ورزی و آورندهٔ صلح و آشتی و آرامش است.
«ودا»های هندوان نیز بخش های فراوانی در پیوند با هوم دارد و در بسیاری از سروده های «ریگ ودا»، گیاه «سومه» همراه با دل انگیزترین واژه ها گرامی داشته شده و ستوده شده است. سومه، نوشیدنی دوست داشتنی ایندرا (ایزد بزرگ هندو) بوده و به او چابکی و توانایی می بخشیده است.
هوم بجز نام گیاه، نام ایزد نگهبان این گیاه نیز به حساب می آید همچنین در شاهنامه فردوسی از مردی به نام «هوم» سخن رفته است که در کوهستان زندگی می کند و در گرفتن افراسیاب به کیخسرو یاری می رساند؛ این نام نیز به احتمال اشاره به گیاه هوم است که در طول زمان دچار تغییرات مصداقی شده است.
به نظر می آید که منظور از «سکاهای هوم نوش» (در فارسی باستان: «سکه هئومه ورگا» ) که در سنگ نبشته های هخامنشی برای نامیدن یکی از سرزمین های تابع شاهنشاهی هخامنشی بکار است ، سکاهایی هوم پرست بوده باشند که هوم را خدای بزرگ می دانسته اند.
با تمام چنین ویژگی ها و شهرت و محبوبیتی که هوم در دوران باستان داشته، امروزه بسیار گمنام و ناشناس مانده است.
هوم درختچه ای به بلندای تقریبی بیست تا صد سانتیمتر است که از ساقه های باریک و بندبند که از ساقه های اصلی تر منشعب شده اند، تشکیل شده است. این گیاه همیشه سرسبز است و در تمامی چهار فصل سال و حتی در میان برف و یخبندان، سبزی و طراوت خود را حفظ می کند. ساقه های درختچه هوم تنها به هنگامی خشک می شوند که سن آنها به پایان رسیده باشند. در این صورت، ساقه ها به رنگ زرد درخشانی در می آیند که در اوستا هوم زرین نامیده شده اند. رنگ زرین ساقه ها بدون چیده شدن، خشک شده باشند. ساقه های هوم حتی پس از چیده شدن، رنگ سبز خود را از دست نمی دهند.
نام علمی هوم Ephedra major Host است ( به دو حرف بزرگ در آغاز واژه های نخست و سوم_ حتی اگر در ابتدای جمله نباشند_ توجه شود). هوم از خانواده افدرا است و افدرین و مشتقات آن به فراوانی در ترکیب های شیمیایی آن و به ویژه در عصاره ای که در میله مرکزی ساقه ها وجود دارد، دیده می شود. این عصاره در فصل بهار بی رنگ و شفاف است اما به مرور به زردی می گراید و در فصل زمستان و یا پس از خشک شدن به رنگ قهوه ای تیره می گراید.
مهم ترین بخش گیاه که کارکرد دارویی_ آیینی داشته و اکنون مصرف دارویی دارد، همین عصاره است. مردمان باستان با کوبیدن ساقه های هوم در هاون، افشره آنرا می گرفته و بصورت یک نوشیدنی خالص و یا همراه با شیر و افزودنی های دیگر می نوشید اند. این عمل کم کم شکل آیینی به خود می گیرد و بعدها حتی بدون اینکه هومی در میان باشد، صرف کوبیدن هاون، عملی آیینی و دعوت مردمان به مراسم نیایش بشمار می رفته است. به نظر می آید که «زنگ آتشکده » و «ناقوس کلیسا» که هر دو به مانند یک هاون واژگون با دسته آن هستند، گونه ای تحول یافته و دیگر گون شده از هاون کوبیدن هوم و کارکردهای آیینی آن باشد. }


ادامه...👇

@soltannasir
🌿🔥

@soltannasir

{ پیوند اسطوره با دین 197}

{ شباهت های اهل فتوت و خاکسار با آیین مهری 119}

ادامه...👇

{ هوم در فصل بهار گل های ریز زرد رنگی می دهد که بوی خاص و گیرا و گیج کننده ای دارد. این درختچه در اواخر تابستان و اوایل پاییز میوه می دهد. میوه ها، گوی های کوچک سرخ رنگ و چند وجهی هستند که حدود نیم سانتیمتر قطر دارند. نگارنده تا کنون به جنبه آیینی این میوه ها در متون کهن برخورد نکرده، اما دیده است که مردمان برخی نواحی از میوه های هوم مربا درست می کنند و یا آنرا به همان شکل تازه می خورند. میوه هوم آبدار و خوشمزه است. شاید هم خوشمزگی آن ناشی از احساس احترام و علاقه ای بوده که به هوم داشته ام و نه خوشمزگی واقعی آن.
این درختچهٔ مقدس ایرانیان در نواحی گوناگون کوهستانی می روید. نگارنده آنها را از جمله در کوهستان های تنگ واشی فیروزکوه، کوهستان های پردغان فراهان، در دامنه قله آتشفشانی تخت رستم شهریار، کوهستان های دشت جوین خراسان و کوه های دربند در شمال تهران دیده است. از آنجا که گیاهان دیگری شبیه به هوم وجود دارند، برای اطمینان از تشخیص درست آن، لازم است به میله مرکزی حامل شیره زرد یا قهوه ای رنگ در درون ساقه های گیاه که طعمی گس دارند، توجه کرد.
هوم را در ناحیه های مختلف با نام های گوناگونی می شناسند: «ریش بز» و «اُرمک» معروف ترین این نام ها است و در بسیاری مناطق کاربرد دارد.
در دشت جوین خراسان و روستای آزاد ور «کُشک» نامیده می شود. اما در بدخشان و شمال افغانستان، نام های «الته» و «مادرخ» (به معنای «مادر درخت» ) و در هرات و نواحی غربی افغانستان، شکل اصلی آن یعنی «هوم» متداول است.
مردمان ناحیه پنجکت/پنجکنت در تاجیکستان آنرا «خوم» و مردمان یغناب و سرچشمه های رود زرافشان «شرپّه» یا «وغنیچ» خطاب می کنند. در نواحی شهر سبز و کتاب از ولایت قشقه دریا، همچنان نام اصلی «هوم» رواج دارد. در لرستان این گیاه را با نام «همیشه سُز» (به معنای همیشه سبز) می شناسند و در سیستان آنرا «هوموک» می خوانند.
هوم و شیره یا افشره آن، خاصیت هایی دارد که موجب رویکرد مردمان به آن شده است. افدرین یا آدرنالین گیاهی موجود در آن خاصیت تسکین بخشی به هنگام درد دارد و نوعی مسکن طبیعی و نیرومند است. برخی پژوهشگران نیز گمان داده اند که منظور از دارویی که در داستان زایش رستم به یاری سیمرغ برای بیهوشی و شکافتن پهلوی رودابه بکار رفته، هوم بوده است. نوشیدن افشره هوم که طبیعتی سرد دارد، موجب نوعی سرخوشی و شادی و احساس توانایی بیشتر می شود. نوشیدن مقدار زیاد یا غلیظ از افشره هوم، موجب تنگی عروق، بالا رفتن فشار خون و سرگیجه و خواب آلودگی شدید می شود.
بجز خاصیت هایی پزشکی و دارویی هوم، به گمان نگارنده چند ویژگی دیگر جالب آن موجب اهمیت و جایگاه خاص این گیاه در فرهنگ و باورهای ایرانی باستان شده است: هوم همواره در کوهستان ها و به ویژه در صخره های سنگی و بر فراز آنها می روید و می دانیم که کوه خود واسطه میان جهان خاکی و جهان مینوی یا سرای مردمان و سرای ایزدان و خدایان است. به ویژه که برگ ها و ساقه های هوم همواره رو به بالا و سر به آسمان کشیده هستند. هوم همواره بطور وحشی و خودرو می روید و هرگز نمی توان آنرا اهلی کرد و یا به جای دیگری منتقل کرد. در صورت جابه جایی، بلافاصله می پژمرد و از این رو همواره آزاد و متکی به خود است. هوم همیشه سبز است و حتی در دل برف سرسبز باقی می ماند. هوم به رغم سرسبزی و آبدار بودن، به راحتی در شعله های آتش می سوزد و موجب برانگیختگی و برافروختگی شعله های آتش می شود. گذاردن هوم زرین و یا حتی هوم تازه و پر آب و سبز بر روی آتش، چونان است که انگاری بنزین یا الکل بر آتش افشانده شده باشد. دربارهٔ افشاندن یک نوشیدنی خاص بر آتش در تداول ایرانیان باستان، اشاره هایی در متون تاریخی در دست است.
هوم هنوز هم در باورهای مردم جایگاهی بلند دارد. سالخوردگان روستای آزادور خراسان می گویند که باور دارند افشره هوم موجب افزایش توان فرزند آوری در زنان نازا می شود. آنان عصاره هوم را به این منظور به کمر و شکم زنان نازا می مالیدند ( مقایسه کنید با ویژگی های فرزند آوری هوم در هوم یشت اوستا). آنان نقل می کردند که دلیل درس خوانی و با هوش بودن فرزندان روستای مجاور در این است که هوم در آنجا بیشتر است و کودکان روستا از شیر گوسفندانی می نوشند که هوم بیشتری خورده اند. آنان مشک های خود را در عصاره هوم می خواباندند و باور داشتند که این کار موجب برکت بیشتر مشک می شود. }

ادامه...👇

@soltannasir
🌿🔥

@soltannasir

{پیوند اسطوره با دین 198}

{شباهت های اهل فتوت و خاکسار با آیین مهری 120}

ادامه...👇

{ این مشک ها بر اثر هوم به رنگ قهوه ای زیبایی در آمده بودند. رنگ پایداری که تا سالیان سال. و به رغم تماس دائمی با آب و مایعات، دوام خود را از دست نمی داد. کارکردهای هوم بیشتر از آن است که در اینجا به همه آن اشاره شود.
در هوم یشت اوستا آمده است : «می ستایم همه هوم ها را؛ آنها را که رویانند بر فراز کوه ها؛ آنها را که رویانند در دره ها و در لب رودها؛ آن هوم ها که در بند و در گنجه زنانند. فرو می ریزمت از ساغری سیمین به ساغری زرین، نمی ریزمت بر زمین، چرا که تویی ارجمند و شکوهمند ای هوم!» }(کتاب فرهنگنامه ایران باستان نوشته رضا مرادی غیاث آبادی مدخل هوم )

پس از نقل تحقیقات جناب غیاث آبادی تحقیقات استاد کتایون مزداپور دربارهٔ سومه و یزش و هوم را از کتاب ادیان و مذاهب ایران باستان ایشان نقل می نمایم:👇

{ سومه
در ادبیات ودایی سومه هم نام یک گیاه، هم نام نوشیدنی و عصاره ای است که از گیاه سومه به دست می آید، و هم نام یکی از مهم ترین خدایان ودایی است. ( نام این گیاه «ودایی: soma، اوستایی: haoma) از فعل هندو ایرانی sav به معنای فشردن، خرد کردن» گرفته شده است. ) کتاب نهم ریگ ودا به تمامی در وصف سومه سروده شده است. اگر چه سومه گیاهی زمینی است، اما زادگاه و منشأ آن در آسمان است. در اساطیر ودایی آمده است که عقابی تیزپرواز گیاه سومه را برای ایندره، قهرمانی ایزدی که اژدهای ورتره را می کشد، از آسمان به زمین آورده است (ریگ ودا، ماندالای 4، سرودهای 26_27؛ ماندالای 8، سرود 89). برای تهیهٔ عصارهٔ سومه در آیین هندوایرانی «یجنه/یسنه» (سانسکریت:yajna؛ اوستایی : yasna؛ نیز ر. ک. : بهر ک 5_3). ساقه های گیاه سومه را با سنگ می کوبند و آن را می فشرند تا شیرهٔ آن بیرون آید : سپس عصاره را از صافی عبور می دهند و در ظرفهای مخصوص، با آب یا شیر یا عسل می آمیزند. عصارهٔ سومه به دلیل قدرت نیرو بخشی و نشاط آوریش به نوشابهٔ خدایان بدل شده است که نیروی شکست ناپذیری و بی مرگی می بخشد. ایندره (ایندرا) مهم ترین ایزدی است که سومه می نوشد و با نوشیدن عصارهٔ سومه چنان قوی و نیرومند می شود که اژدهای وتره را نابود می کند و آبهای آسمانی و زمینی را برای مردمان جاری می سازد. سومه به دلیل همراهیش با ایندره، لقب جنگجوی بزرگ گرفته است. همچنین او «گرز ایندره» (ریگ ودا، ماندالای9، سرودهای 72، 77 و 111) و نیز vrtrahan یعنی «کشندهٔ ورتره» نامیده شده است: صفتی که در اصل متعلق به ایندره است. به جز ایندره، وایو (vayu)، میتره_ورونه و اشوین (Asvin) نیز عصارهٔ سومه را می نوشند : ایندره و وایو عصارهٔ سومه را به صورت خالص می نوشند، امّا میتره_ورونه آن را آمیخته با شیر، و اشوین ها آن را آمیخته با عسل می آشامند.
دربارهٔ این که گیاه سومه/هئومه چیست، پژوهشهای بسیاری انجام گرفته است، و حدس و گمانهایی دربارهٔ گونهٔ گیاهی آن مطرح شده است، اما ماهیت اصلی این گیاه همچنان در پردهٔ ابهام مانده است. ( برای نمونه مونیز ویلایمز «M. monier_Williams» معتقد است نام علمی گیاه سومه «Sarcostema Viminalis » یا «Asclepias Acida»، گونه ای گیاه خزنده با ریشه های آبدار است که در سرزمین قدیم آریاییان می روییده است. فلاتری «D.S.Flattery» و شوارتز «M.Schwarz» گیاه سومه/هئومه را همان هارمل یا سداب کوهی دانسته اند که در استپهای آسیای مرکزی فراوان است. پژوهشگران دیگه سومه را نوعی قارچ، انگور افغانی، و یا نیز نوعی نیشکر دانسته اند. «لطیف پور، 1390، صص 209_206» ) این گیاه در ریگ ودا به رنگ قهوه ای یا قرمز توصیف شده است و مسکن او در کوه است. بر اساس متون ودایی «ورونه اگنی را در آبها، خورشید را در آسمان و سومه را در صخره جای داد» (ریگ ودا، ماندالای 5، سرود 85). برخی دیگر از صفات و ویژگی های سومه در وداها از این قرار است: درمان بخشی، بخشندهٔ باروری، شاه و سرور آبهای جاری، سرور سخن و الهام بخش عارفان.
توصیفات هئومه در هات نهم تا یازدهم یسنا با خصوصیات سومه در وداها بسیار نزدیک و گواه این امر است که این گیاه نزد اقوام هندوایرانی مقدس بوده و در آیینهایی نیایش کار رفت داشته است. در اوستا نیز هئومه گیاهی شیره دار و زرد رنگ است که بر فراز کوه ها و در درهٔ رودها می روید. او را که سرور گیاهان خوانده اند، پرنده ای مقدس و «آزموده» در میان کوه ها پراکنده است. از صفات مهم آن «دور دارندهٔ مرگ» (اوستایی: duraosa؛ سانسکریت : durosa) است. «درمان بخش» و «پیروز» از دیگر صفات مشترک سومهٔ ودایی و هئومهٔ اوستایی است. همچنین نقش او در مراسم آیینی یجنه/یسنه و آشامیدن عصارهٔ آن آمیخته با شیر در هند و ایران مشترک بوده است. }
(کتاب ادیان و مذاهب در ایران باستان، نوشته کتایون مزداپور صفحات 47 الی 49)

ادامه...👇

@soltannasir
🌿🔥

تصویری از گیاه افدرا که زرتشتیان آن را همان گیاه مقدس هوم باستانی و اساطیری می دانند.
@soltannasir

تصویری از گیاه افدرا در میان برف ها
زرتشتیان امروزه این گیاه را همان هوم مقدس و اساطیری می دانند و طی مراسم خاصی شیره آن را می گیرند و به عمل می آورند و سپس می نوشند.

@soltannasir

تصویر گلهای زرد رنگ گیاه افدرا در یسنا به رنگ زرد هوم اشاره شده 👈«از این پس کوه ها، پُر شیر، گوناگون و زرد رنگ می رویی تو ای هوم، درمان های تو با خوشی وهومن پیوسته است.»(یسنا 10 بند 12)
@soltannasir

رائفی پور
چرا مهدویت را جدی نمیگیرید؟ چرا؟...

@Soltannasir
@Soltan313nasir
@Learnhebrew313

مستند جادوی سلیمان قسمت اول

⭕️❌ بسیار در خور تعمق

@Soltannasir
💠💠💠💠

مستند جادوی سلیمان (قسمت دوم )


❌⭕️ بسیار در خور تعمق

@Soltannasir
💠💠💠💠

مستند جادوی سلیمان (قسمت سوم)

❌⭕️ احضارات و طلسمات با زبان آنوخی
@Soltannasir
💠💠💠💠

مستند جادوی سلیمان (قسمت آخر )

⭕️❌احضار با مندل و پنتاگرام و آیینه ی تاریک و بخورات و عزایم شیطانی و قبالیستی

@Soltannasir
💠💠💠💠

آنچه که در این مستند به عنوان احضار دیوهای در بند سلیمان نشان داده می شود. از نظر فقیر تا حدی غیر واقعی جلوه می نماید. به طور کلی بخشی از اینگونه اعمال احضارات و جادو در غرب ناشی از تجربیات آلیستر کرولی و شاگرد و منشی وی ایزرائیل ریگاردی در سازمان هرمسی پگاه زرین است.
چند سالی هست که در کشور ما اینگونه احضارات و جادو، توسط عده ای در محیط مجاز با قیمت های نسبتاً گزاف به طور خصوصی آموزش داده می شود.

در یک نگاه کلی به این مجموعه مستند باید بگویم که حاوی نکات چندان شاذ و نادری نیست و اشکالات مجموعه نیز کم نیست اما از جنبهٔ تحقیقی مستند جالبی است و ارزش یکبار دیدن را دارد .

⛔️ هشدار ❌ : این مجموعه ممکن است در بعضی موارد دارای تصاویر غیر اخلاقی باشد.

@soltannasir

معرفی کتاب :👇
کتاب دانشنامه مصور جادوگران در قطع رحلی و با کاغذ گلاسه در 60 صفحه با قیمت مناسب 25000 تومان چندین ماه است که توسط انتشارات سایان وارد بازار کتاب شده است.
@soltannasir

کتاب حاوی اطلاعات ناب و شاذی در حیطه علوم غریبه و جادو نیست. و در محیط نت بعضاً اطلاعات بیشتری نسبت به مطالب این کتاب وجود دارد. اصولاً نمی توان از کتابی که تعداد صفحات آن از 60 صفحه تجاوز نمی کند و بخش زیادی از آن صفحات نیز حاوی تصاویر است انتظار زیادی داشت.
اما با توجه به مصور بودن و کاغذ گلاسه و قیمت مناسب این کتاب ، تهیه آن را به علاقه مندان به علوم غریبه توصیه می نمایم.

@soltannasir

معرفی کتاب : 👇
کتاب مبادی ماوراء الطبیعه از دیدگاه اسلام و علمای اسلامی
نوشته : سینا صابری
موضوع : علوم غریبه
انتشارات پازینه
قطع وزیری
جلد شومیز
253 صفحه
قیمت : 27500 تومان
@soltannasir

فقیر هنوز این کتاب را به صورت کامل بررسی نکرده ام. اما با تورق سطحی ای که در کتاب داشته ام. به نظرم کتاب خوبی است. این کتاب نیز حاوی مطالب جدید و یا عجیب و غریبی نمی باشد. مطالب کتاب عمدتاً گرفته شده از کتب معروف علوم غریبه موجود در بازار است که نویسنده جوان کتاب آنها را از لابه لای کتب مختلف گلچین نموده است.
به نظر فقیر این کتاب بیشتر برای افرادی که می خواهند با علوم غریبه آشنایی پیدا نمایند کتاب مناسبی است.
البته محققین علوم غریبه نیز از آنجایی که باید کتب موجود در بازار را در اختیار داشته باشند مسلماً تهیه این کتاب برایشان ضروری است.
@soltannasir

معرفی کتاب : 👇
بادهای افسون مقدمه ای بر شناخت علوم غریبه در ایران
نویسنده: پرویز براتی
ناشر : چشمه
قیمت : 17000 تومان
قطع : رقعی
نوع جلد : شومیز
تعداد صفحات : 187
سال چاپ : 1396

@soltannasir

علوم غریبه در طول تاریخ

میراث مکتوب - کمتر فرهنگ یا آیینی فاقد پس‌زمینۀ علوم غریبه است. دل‏ مشغولی به امر غریب، جزء وابستگی‏های ذهنی انسان در مذاهب و قبایل ابتدایی بوده و طلسم و جادو، واژه‌هایی‌اند که قدمت‌شان همپای قدمت حضور آدمی بر کره‌ی خاکی است‌.

  اما حدوث امر غریب فقط مختص جهان‌های كهن نيست، گرایش به علوم و امور غریبه، مرز نمی‌شناسد و همان‌قدر كه جان‌های قديم در این جهان‌ها غوطه‌ور بوده‌اند، ساکنان جهان نو هم امر غریب را همبستۀ عینی زیست خود کرده‌اند. تنها تفاوت غریبه ‌ورزی امروز با ديروز، در دگرگونی‌های هستی‌ شناختی است.

نویسنده در این کتاب علوم غریبه را در طول تاریخ مورد بررسی قرار داده و به آثاری پرداخته است که در این زمینه نگاشته شده‌اند و همچنین به کسانی که دستی در این علوم داشته‌اند. در این کتاب همچنین به «کتاب‌شناسی علوم غریبه در ایران» و «زبان و معنا در متون غریبه» نیز پرداخته شده است. در بخشی از مقدمه این کتاب دربارۀ آن می‌خوانیم: «کتاب حاضر بی‌آن‌که ادعایی درباره نگارش تاریخی در زمینه علوم غریبه در ایران داشته باشد، کوششی است برای شناسایی متونی که بخش مهم ناخودآگاهی تاریخی ایرانیان را تشکیل می‌دهند. در متن پیشِ رو، تلاش شده نگاهی بی‌طرف، تئوریک و درعین‌حال دیرینه‌شناسانه به علوم غریبه صورت گیرد.»

کتاب «بادهای افسون» شامل بیست و چهار فصل است و عنوان‌های فصل‌های آن عبارتند از: اهل هوا، جادو در ایران، کیمیاگران و ساحران، علوم غریبه در ایران، کتاب‌شناسی علوم غریبه در ایران، بلیناس و طلسمات او، آصف‌بن برخیا و طلسم‌هایش، جابر، پدر کیمیاگران، رازی و رازهای صنعت کیمیا، فیلسوف کیمیاگر، رازهای فیلسوف شهید، ابن‌عربی و علم حروف، مردی با ستاره‌هایش، اسرار حسین واعظ، شیخ بهایی، عالِم غریب، از ادبیات غریبه تا سخن غریبه، زبان و معنا در متون غریبه، علوم غریبه به مثابه هنر، علوم غریبه: از هند تا پاکستان، علوم غریبه در غرب، افلاطون و علوم غریبه، قرائت یونگ از کیمیاگری، علوم غریبه: واقعیت یا خرافات؟ و چکشی علیه جادوگران.

کتاب حاضر، کوششی است برای تصویر کردن این متون از نمای نزدیک؛ گام مهم‌تر، شناسایی علت‌هایی است که از رهگذر آن‌ها، امر غریب بر ملت‌ها حادث می‌شود.

براتی، پرویز، بادهای افسون «مقدمه ای بر شناخت علوم غريبه در ايران»، تهران، چشمه، 187 صفحه، قطع: رقعی، بها: 170000 ریال، 1396

@soltannasir