👆👆👆 مقاله فوق از پروفسور بولتون در سال 1986، از پراستنادترین (داغ ترین) مقالات تاریخ مهندسی ژئوتکنیک می باشد.
https://t.me/soil_modeling

دهمین Rankine Lecture ارائه شده توسط پروفسور روسکو در سال 1970 👇👇

با تشکر از آقای سیروس جداری، دانشجوی دکتری ژئوتکنیک از دانشگاه تنسی آمریکا
https://t.me/soil_modeling

کنترل و کاهش نشت آب در سدهای خاکی 👇👇

با تشکر از آقای علی غیاثوند بابت ارسال این پست.
https://t.me/soil_modeling

لیستی از بالاترین H-Index محققین در مهندسی ژئوتکنیک (زمان استخراج تا 15 آذرماه 1396، از Google Scholar) 👇👇

1. Kerry Rowe, Queen's University, 64.

2. Guy Houlsby, University of Oxford, 62.

3. George Gazetas, National Technical University of Attens, 58.

4. Bernhard Schrefler, University of Padua, 57.

5. Antonio Gens, Barcelona Tech., UPC, 56.

6. Richard Bathurst, Royal Military College of Canada, 51.

7. Eduardo Alonso, Barcelona Tech., UPC, 50.

8. Malcom Bolton, University of Cambridge, 49.

9. Alec Skempton, Imperial College, 48.

10. Dennes Bergado, Asian Institute of Technology, 44.

11. Kenichi Soga, Berkeley, 44.

12. David Potts, Imperial College, 43.

https://t.me/soil_modeling

Finite Element Analysis in Geotechnical Engineering

by David Potts (1999) 👇👇

با تشکر از خانم مرجان صدرجمالی، دانشجوی دکتری ژئوتکنیک دانشگاه خوارزمی بابت ارسال این پست.
https://t.me/soil_modeling

استاندارد ASTM برای انجام آزمایشهای مهندسی ژئوتکنیک 👇👇

با تشکر فراوان از آقای دکتر علی قنبری، استاد مهندسی ژئوتکنیک دانشگاه خوارزمی بابت ارسال این پست
https://t.me/soil_modeling

Prof. Alan W. Bishop

پروفسور Alan Bishop در سال 1920 در انگلستان متولد شد. در سال 1942 تحصیلات مهندسی را در Imperial College به اتمام رساند. طی کار با مسائل مرتبط با گسیختگی سدهای خاکی برخورد کرد و توجه وی معطوف به علم مکانیک خاک گردید.
در 1946 مجددا زیر نظر پروفسور Skempton مشغول به تحقیق شد و در 1952 دکتری گرفت. عمده تحقیقات وی در آن زمان معطوف به ساخت دستگاههای آزمایشگاهی و ابزار نمونه گیری از خاک بود.
در سال 1965 به کرسی استادی رسید و شاگردان سرشناسی چون Ambraseys ،Atkinson و Vaughan را تربیت نمود.
درک فوق العاده پروفسور بیشاپ از رفتار مکانیکی خاک موجب میشد بویژه در موارد مرتبط با وقوع گسیختگی در سازه های خاکی بعنوان عضو برجسته و بین المللی تیم تحقیقاتی در صحنه حاضر باشد.
پروفسو بیشاپ علاوه بر تحقیقات علمی بسیار چشمگیر، شناگر، قایقران و ملوانی قابل بود و در زمان فراغت به این تفریحات می پرداخت. اما متاسفانه ایشان سلامتی خود را بدلیل بروز بیماری زود از دست داد و در 1980 به ناچار بازنشست شد و پس از طی دوره بیماری در 1988 درگذشت.
دستاوردهای ایشان در حوزه مکانیک خاک و طراحی و توسعه دستگاههای آزمایشگاهی مکانیک خاک بی بدیل است. ایشان همچنین در 1967، ششمین Rankine Lecture در خصوص مقاومت خاکها بعنوان یکی از مصالح رایج در مهندسی را ارائه نمود.
https://t.me/soil_modeling

👆👆 6th Rankine Lecture (1967): The Strength of Soils as Engineering Materials,
by: Prof. Alan W. Bishop
https://t.me/soil_modeling

درک صحیح رفتار خاکهای غیر اشباع بدون شناخت تاثیرات مکش امکان پذیر نیست. نخستین مدل الاستوپلاستیک برای خاک‌های غیر اشباع توسط آلونسو و همکاران در سال 1990 معرفی گردید، در این مدل آلونسو و همکاران دو سطح تسلیم در اثر بارگذاری مکانیکی (LC) و مکش ماتریسی (SI) معرفی شد که بصورت توام مبین شرایط تسلیم خاک می‌باشند. Alonso و همکارانش، نمونه هایی از خاک اشباع و غیر اشباع را در نظر گرفتند و با اعمال تنش همه جانبه به بررسی رفتار آنها تحت شرایط مکش متفاوت پرداختند. با توجه به آزمایشها متوجه شدند که با افزایش مکش، حجم نمونه کاهش پیدا می کند. همچنین با افزایش مکش، به تدریج کرتشهای پلاستیک در خاک رخ می داد.
در واقع هنگامی که خاک به بیشترین مکشی که قبلا تحمل کرده می رسید، کرنش های پلاستیک شروع به توسعه می نمود. همچنین در حین آزمایشات با تغییر مکش متوجه شدند که تاریخچه اعمال مکش بر رفتار خاک اثر گذار است. در واقع رفتار خاک در برابر تغییرات مکش بصورت الاستیک نبوده و مکش اعمال شده باعث تغییرات شیب نمودار حجم ویژه در برابر تنش نرمال متوسط می شد.
نتیجه دیگری که از آزمایشها مشاهده کردند آن بود که با ازدیاد مکش، تنش تفاضلی نظیر تسلیم هم افزایش می یافت. این عوامل باعث شد تا آلونسو و همکارانش اصلاحاتی روی مدل کم کلی انجام دهند تا بتوانند اثرات مکش را که باعث ایجاد چسبندگی مجازی در خاک و در نتیجه افزایش مقاومت می شود را نشان دهند.
با اعمال این موارد، ایشان مدل مذکور را با نام مدل پایه بارسلونا ارائه کردند. مدل معرفی شده دارای 7 پارامتر است.
البته این مدل مشکلاتی نیز داشت. از جمله آن که این مدل قابلیت تعیین تغییرات درجه اشباع در سیکلهای تر و خشک شدگی را دارا نبود. پس از آن مدل های بسیاری توسط افراد مختلف بر پایه مدل بارسلونا ارائه گردید. Vaunut و همکارانش در سال 2000 تاثیر کرنش حجمی و حلقه های هیسترزیس ناشی از تر و خشک شدن خاک را بر تغییرات درجه اشباع مدل نمود. Gallipoli و همکارانش، در سال 2003 اصلاحاتی در روابط هیدرولیکی ارائه شده توسط Vaunut انجام دادند. Wheeler و همکارانش، در طی سالهای 1996، 2000 و 2003 چرخه هیدرولیکی هیسترزیس را در نظر گرفتند. Sheng و همکارانش، در سال 2004 براساس مدل بارسلونا، مدل رفتاری کاملتری را برای شبیه سازی رفتار مکانیکی خاکهای غیر اشباع تحت شرایط تنش سه محوری ارائه نمودند. Sun و همکارانش در سال 2005، مدل ارائه شده توسط Sheng را اصلاح نمودند. Moralitaran و همکارانش در سال 2008، مدل ویلر را توسعه دادند و با استفاده از اصول پلاستیسیته سطوح مرزی، رفتار هیسترزیس را اصلاح نمودند. Ghasemzadeh و همکارانش، در سال 2013 تاثیر تغییرات برگشت ناپذیر در شرایط اشباع خاک را روی رفتار مکانیکی و تغییر شکل پلاستیکی را بر رفتار هیدرولیکی لحاظ نمودند.
https://t.me/soil_modeling