صبح و شعر

بیانیه اتحاد بازنشستگان به مناسبت روز جهانی زن

گرامی باد ۸ مارس (۱۸ اسفند) #روز_جهانی_زن

🖌۸ مارس مناسبتی فرمایشی در تقویم نیست بلکه روز تاریخی همبستگی برای مبارزه در راه برابری حقوق در همه عرصه ها و حق زندگی برابر برای زنان است.

در هشت مارس ۱۸۵۷، زنان کارگر کارگاه‌های پارچه‌بافی و لباس‌دوزی در نیویورک آمریکا به خیابان‌ها ریختند و خواهان افزایش دست‌مزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار شدند. این تظاهرات با حمله پلیس و ضرب و شتم زنان مواجه گردید.

در هشت مارس ۱۹۰۸ زنان کارگر در یک کارخانه نساجی در نیویورک برای بهبود شرایط کار، دست به اعتراض زدند. اما سرمایه داران برای جلوگیری از گسترش اعتراض، آنها را در کارخانه محبوس کردند و بر اثر ایجاد آتش‌سوزی، نزدیک به ۱۲۹ تن از زنان کارگر جان خود را از دست دادند. و از آن تاریخ ۸مارس روزی برای زنده نگه داشتن مبارزات زنان بوده است.

تاریخ مبارزات زنان ایرانی نیز قدمتی ۱۵۰ ساله دارد و با انتشار روزنامه و تأسیس مدارس دخترانه و دفاع از حق آموزش برابر برای زنان آغاز شده است. گرچه به نظر می رسد نقطه عزیمت بیشتر این مبارزات را زنانی رقم زده اند که به لحاظ پایگاه اجتماعی فرودست نبوده اند اما به صرف زن بودن همیشه فرودست به شمار می آمده اند. برشمردن تمام و کمال مبارزات زنان ایرانی پیش از سال ۵۷ در این مجال نمی گنجد.

در انقلاب سال ۵۷ زنان حضور گسترده ای داشتند اما سلب حقوق زنان درست از فردای انقلاب به دست فقهای مردسالار و پشتیبانان آنان آغاز شد. نخستین اقدام لغو قانون حمایت خانواده بود. قانونی که در سال۵۴ با همه‌ی کاستی هایش اصلاحاتی را به نفع زنان مقرر کرده بود؛ از محدود کردن چند همسری، دادن حق نسبتا مساوی طلاق به زن و مرد، تا حق حضانت کودکان به زن و مرد و... و سپس حجاب اجباری و قوانین ضدانسانی وضع شدند؛ مانند قصاص که عقب گردی تاریخی به تاریکنای مناسبات قبیله ای بود، دیه زنان و نیم بها کردن جان زنان، سنگسار و در نهایت حق قضاوت نداشتن آنان.

اما زنانی که دوشادوش مردان در مبارزات علیه رژیم پهلوی شرکت کرده بودند به سهولت این محدویتها را نپذیرفتند و مبارزات زنان از همان اسفند سال ۵۷ علیه حجاب اجباری آغاز شد و در تمامی این سالها به رغم تمام سرکوبها، دستگیریها، ضرب و شتمهای خیابانی، گشتهای ارشاد، هر چند با فراز و فرودهایی ادامه داشته است.
ما زنان در شمار همان ۹۹ درصدی هستیم که به طور نظام‌مند مورد تبعیض و بی‌عدالتی واقع می شویم و در حکومتی که حتی مردان آن هم از حقوق انسانی برخوردار نیستند به نابرخورداری مضاعف مبتلاییم. ما هر روز به این که بگویند پیکرمان از آنِ ما نیست،‌ نه گفته ایم، ما به حجاب اجباری نه گفته ایم، در خشونتهای خانگی و خیابانی آزار دیده ایم اما به تسلیم و سازش نه گفته ایم. به زادِ ولد آمرانه و اجباری نه گفته ایم، اسید پاشیها چهره هایمان را سوزانده ولی امید رهایی را از قلب مان نتارانده، تن فروشی دخترانمان، دستفروشی و کارتن خوابی را به سکوت و سازش، بردباری نکرده ایم، زن کشی و خودسوزی های بیشمار زنان در اثر سنتهای مردسالارانه و تبعیض و بی عدالتی را فریاد زده ایم... .

نتیجه این ستمها طی همه این سالها، سبب ساز آگاهی زنان از اکثر مسائل و مصائب جنسیتی خود و جامعه و دشواریهای زندگی شد و حضور پررنگشان را در جنبشهای اجتماعی رقم زد.

در سال ۸۸، دی ۹۶ و آبان و دی ۹۸، زنان در تظاهرات خیابانی و در اعتراض به سیاستهای حاکم مشارکت حداکثری داشتند. دختران دانشجو نیز پر توان تر از همیشه و با سردادن شعارهای برخاسته از مطالبات عمومی و جنسیتی، خواهان تغییرات ساختاری شدند.

روز جهانی زن؛ روز طرح مطالبات زنان و به چالش کشیدن همه حکومتهایی است که حقوق زنان را در سطوح مختلف پایمال می کنند.

۸ مارس روز پیوند خواهری و همبستگی زنان است. گرامی باد #روز_جهانی_زن!
@sobhosher

444 views06:43